گنجاندن میزان متوسطى از فیبر غذایی (DF) ساختاری در رژیم‌های غذایی باعث تحریک فعالیت سنگدان و بهبود ابناء مواد مغذی و عملکرد رشد جوجه جوان می‌شود.
به‌دلیل اینکه سلولز هضم نمی‌شود، فیبر نشان‌دهنده جزء غیرقابل هضم در جیره طیور است. یک همبستگی منفی قوی بین محتوای فیبر خام و قابلیت هضم پروتئین و چربی اندکی عملکرد طیور را بهبود می‌دهند.
تأثیرات افزودن فیبر روی زمان حمل ونقل مواد هضمی و توسعه اندام‌های گوارشی بستگی به خواص فیزیکی و سطح فیبر اضافه شده به جیره دارد.
شرایط بیوشیمیایی در مواد هضمی، در نتیجه ترکیب خوراک و با واکنش‌های فیزیولوژیکی میزبان، در دسترس بودن سوبسترا و غلظت و بنابراین شکل‌گیری فرآورده میکروبی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.