-
عامل بیماری لپتوسپیروز از جنس لپتوسپیرا و یک اسپیروکت هوازی کوچک است. برای رشد این اجرام وجود شرایطی چون آبهای سطحی، خاک قلیایی و درجه حرارت 20-15درجه سانتیگراد لازم است.
-
بیشتر عفونتهای لپتوسپیرایی در گاوهای غیر آبستن، تحت بالینی است و تعداد زیادی از دامها بدون بروز نشانههای واضح بیماری، عامل بیماری را ازطریق ادرار دفع میکنند.
-
بر اساس تقسیمبندی سازمان دامپزشکی کشور، ایران ا لحاظ وقوع لپتوسپیروز به سه منطقه پر خطر، کم خطر و ظاهراً بیخطر تقسیم میشود.
-
اولین گام در کنترل بیماری شناسایی منبع عفونت و جلوگیری از انتقال عفونت میباشد. منابع عفونت شامل دامهای با علائم بالینی، جنینهای سقط شده، جفت، حیوانات وحشی و ... و منابع محیطی مثل آب آلوده میباشد.
-
جهت تعیین میزان شیوع لپتوسپیروز در یک دامپروری لازم است از 15 تا 20 درصد دامها (از سنین مختلف) نمونههای خون اخذ و به آزمایشگاه لپتوسپیروز ارسال گردد.
-
بیماری لپتوسپیروز (Leptospirosis) که با نامهای تب شالیزار (field fever)، تب جلوی ساقی (pretibial fever) شناخته میشود و در ایران به تب بیجار نیز معروف است.
-
واکسن سه ظرفیتی لپتوسپیروز به منظور ایجاد ایمنی فعال علیه لپتوسپیروز در نشخوارکنندگان و دامهای حساس به سویههای موجود در این واکسن مصرف میشود. این واکسن محصولی از واکسن و سرمسازی رازی است.