به گزارش «سرویس حیوانات خانگی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ اوتیت در سگ‌ها، به ویژه به دلیل شکل خمیده کانال گوششان شایع است. اوتیت به سه شکل اوتیت خارجی، اوتیت میانی و اوتیت داخلی وجود دارد.
اگرچه اولین مورد می‌تواند اغلب جدی نباشد، مراقبت ناکافی یا عدم حمایت می‌تواند منجر به بدتر شدن این پدیده شود. سپس اوتیت عمیق‌تر، جدی‌تر و درمان آن دشوارتر می‌شود. ناگفته نماند که اثرات آن روی حیوان قابل توجه است. ویژگی‌ها، علل، علائم، تشخیص، درمان و پیشگیری این بیماری به چه صورت است؟ بیایید بدون تاخیر بیشتر به موضوع نگاه کنیم!
اوتیت در سگ چگونه مشخص می‌شود؟
اوتیت یک التهاب نسبتاً شایع در سگ‌ها است، تا جایی که یکی از پنج دلیل اصلی برای مراجعه به دامپزشک است. برای درک بهتر این وضعیت، جالب است که به آناتومی گوش دوستان سگمان نگاه کنیم. در واقع، اگرچه این اندام شبیه اندام انسان است، اما مجرای گوش سگ خم شده و تقریباً زاویه 90 درجه را تشکیل می‌دهد. برخلاف گوش ما که مستقیم است، این شکل بهتر از گوش در برابر حملات خارجی محافظت میکند، اما تهویه طبیعی اندام را محدود می کند و تخلیه زباله‌های کوچک و جرم گوش را کند میکند، در نتیجه باعث ایجاد عفونت گوش می‌شود.
گوش سگ سه قسمت اصلی دارد:
- گوش خارجی، قسمت قابل مشاهده، که شامل پینا و کانال گوش است.
- گوش میانی که شامل پرده گوش، تمپان و استخوانچه‌ها برای انتقال صداها به گوش داخلی است.
- گوش داخلی که شامل حلزون و دهلیز است، برای شنوایی سگ و حفظ تعادل آن مفید است.
هنگامی که اوتیت ایجاد می‌شود، با التهاب گوش مشخص می‌شود که می‌تواند منجر به عفونت نیز بشود. سه شکل اوتیت وجود دارد که به سه ناحیه گوش، یعنی اوتیت خارجی، اوتیت میانی و اوتیت داخلی مرتبط است. اغلب، اوتیت خارجی رخ می‌دهد. با این حال، در غیاب درمان یا اگر درمان خیلی دیر انجام شود، می‌تواند به اوتیت میانی و سپس به اوتیت داخلی تبدیل شود.
اوتیت خارجی به طور کلی یک شکل جدی نیست، اما باید جدی گرفته شود و برای جلوگیری از عود کردن آن به شکل عمیق‌تر، جدی‌تر و درمان دشوارتر، نیاز به مشاوره دارد.
علل اوتیت در سگ چیست؟
عفونت گوش می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. تعیین این امر می‌تواند به دامپزشک کمک کند تا راه حل مناسبی برای تسکین حیوان ارائه دهد.
علل انگلی
برخی از انگل‌ها می‌توانند باعث عفونت گوش شوند. بیشتر اوقات، گال گوش است که توسط کنه Otodectes cynotis، یک انگل مسری که از جرم گوش و سلول‌های مرده تغذیه میکند، ایجاد می‌شود. وجود آن باعث خارش قابل توجهی در سگ‌ها می‌شود و می‌تواند به اوتیت تبدیل شود.
دمودکس و چیگر از دیگر انگل‌هایی هستند که می‌توانند گوش را تحریک کنند و باعث عفونت گوش شوند. وجود کک نیز محتمل است.
علل آلرژیک
گوش پوشیده از پوست است. در نتیجه، هر چیزی که می‌تواند باعث واکنش پوستی آلرژیک شود، می‌تواند بر گوش تأثیر بگذارد و باعث عفونت گوش شود. آلرژی غذایی، آلرژی به یک محصول، حساسیت به نیش کک... منابع متعددی هستند و اغلب منجر به عفونت گوش دو طرفه می‌شوند، یعنی در هر دو گوش.
اجسام خارجی
گوش سگ‌ها به لطف کانال گوش زاویه‌دارشان در برابر اجسام خارجی بهتر از گوش ما محافظت می‌شود. از سوی دیگر، هنگامی که یک جسم موفق به نفوذ به آن می‌شود، خارج کردن دوباره آن دشوارتر است. سنبلچه‌ها به ویژه دشمنان بزرگ سگ‌ها هستند. این دانه‌های علف که در مزارع، مراتع و کنار جاده‌ها یافت می‌شوند در نگاه اول بی‌ضرر هستند، اما وقتی به موی حیوان می‌چسبند، آنتن‌هایشان (که معمولاً به آنها اجازه می‌دهد بهتر در هوا پراکنده شوند) آنها را به سمت اپیدرم سگ هل می‌دهد. بنابراین می‌توانند پوست را سوراخ کرده و باعث عفونت شوند. اگر به گوش برسند، می‌توانند از پرده گوش عبور کرده و باعث عفونت گوش شوند.
سایر علل احتمالی
بسیاری از عناصر دیگر می‌توانند باعث عفونت گوش در سگ شوند. به طور خاص ذکر کنیم:
- تومورها و پولیپ‌های واقع در گوش، که می‌توانند عملکرد آن را مختل کنند و باعث تجمع جرم گوش شوند که از طریق التهاب منجر به اوتیت می‌شود.
- اختلالات هورمونی یا ایمنی، که می‌تواند تعادل طبیعی جمعیت میکروارگانیسم‌هایی را مختل کند که به حفظ گوش کمک می‌کنند تا جایی که باعث افزایش تکثیر باکتری‌ها یا قارچ‌ها می‌شوند که خطر تبدیل شدن به اوتیت را دارد.
علائم عفونت گوش در سگ چیست؟
همه سگ‌ها ممکن است دچار عفونت گوش شوند، اما همه به یک شکل تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند، زیرا نژادهای خاصی از سگ‌ها مستعد ابتلا به این نوع التهاب هستند. این امر به ویژه در مورد نژادهای خاصی با گوش‌های فلاپی مانند بیگل، کوکر اسپانیل یا اسپانیل، یا سگ‌هایی با گوش‌های بلندتر صادق است. اجازه دهید همچنین به سگ‌هایی اشاره کنیم که نسبت به خطرات آلرژیک حساس‌تر هستند، از مشکلات پوستی رنج می‌برند یا تمایل به تولید بیش از حد سبوم دارند. در نهایت، نژادهای دیگری نیز به طور کلی بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند، مانند بولداگ، لابرادور یا شارپی.
در هر صورت، همانطور که اشاره کردیم، عفونت گوش باید به سرعت درمان شود تا از عود کردن آن به شکل عمیق‌تر، جدی‌تر و درمان دشوارتر جلوگیری شود. علاوه بر این، همیشه ترجیح داده می‌شود که همراه کوچک خود را از دردهای غیرضروری در امان بدارید. در نتیجه، در اینجا علائمی وجود دارد که باید به شما هشدار دهد:
- سگ شما با اصرار گوش خود را می‌خاراند.
- سگ شما سر خود را به یک سمت (معمولاً گوش آسیب دیده) خم میکند.
- حیوان خانگی شما سرش را تکان می‌دهد.
- گوش‌های سگ شما در هنگام لمس گرم است.
- گوش سگ شما قرمز است.
- گوش‌های حیوان دارای ترشح (موم یا چرک) است.
- گوش سگ شما بوی بدی می‌دهد.
- سگ شما اجازه نمی‌دهد گوش‌هایش را لمس کنید یا با کوچکترین تماسی ناله میکند.
- هنگامی که گوش داخلی تحت تأثیر قرار می‌گیرد، سایر علائم بالینی ممکن است ظاهر شوند:
- حیوان تقریباً دائماً سر خود را کج میکند.
- او از مشکلات تعادل رنج می‌برد.
- او برای ایستادن یا راه رفتن مستقیم تقلا میکند.
در بیشتر موارد، اوتیت خارجی درمان نشده یا بد درمان شده به اوتیت میانی و اوتیت داخلی تبدیل می‌شود. سپس ممکن است که اوتیت خارجی به لطف درمان‌های ارائه شده بهبود یابد، اما شکل داخلی باقی بماند. بنابراین باید مراقب باشید، زیرا تشخیص عفونت بسیار دشوارتر است.
چگونه عفونت گوش سگ را درمان کنیم؟
قبل از اجرای درمان مناسب، دامپزشک باید تشخیصی را انجام دهد تا تأیید کند که واقعاً یک عفونت گوش است و علت آن را شناسایی کند. در هر صورت، سعی نکنید عفونت گوش سگتان را خودتان درمان کنید، چه با شستن گوش و چه با دادن داروهایی که قبلاً برای شما تجویز شده است. توصیه می‌شود برای اینکه خطر بدتر شدن وضعیت را نداشته باشید، حتما با دامپزشک مشورت کنید.
پزشک یک اتوسکوپ برای معاینه مجرای گوش همراه کوچک شما دارد. بنابراین او می‌تواند به راحتی منشأ آن را تعیین کند و به ویژه وجود احتمالی جسم خارجی را تشخیص دهد. در صورت لزوم، متخصص مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند نمونه‌ای را برای بررسی زیر میکروسکوپ بگیرد یا آن را به آزمایشگاه آنالیز ارسال کند. در صورت عود یا عفونت مزمن گوش، ممکن است معاینات دیگری (MRI یا سی تی اسکن) توصیه شود.
پس از تعیین تشخیص خود است که پزشک قادر خواهد بود درمان مناسبی را برای درمان سگ شما انجام دهد.
تمیز کردن گوش برای از بین بردن هرگونه ترشح و عناصر عفونی ضروری است. در صورت وجود جسم خارجی، دامپزشک می‌تواند آن را خارج کرده و درمان لازم را انجام دهد. آنتی‌بیوتیک‌ها فقط در موارد تکثیر باکتری‌ها تجویز می‌شوند، زیرا به مبارزه با این میکروارگانیسم‌ها کمک می‌کنند. داروهای ضد التهاب نیز بر شدیدترین عفونت‌های گوش موثر هستند.
در بیشتر موارد، عفونت گوش با یک درمان موضعی مبتنی بر یک محصول پاک‌کننده و یک دارو به صورت پماد یا به صورت قطره درمان می‌شود که بسته به محصول و علت ایجاد عفونت گوش، چندین بار در روز به مدت 5 تا 21 روز استفاده می‌شود.
اگر انگل‌ها درگیر باشند، می‌توان از درمان ضد انگلی نیز استفاده کرد. در صورت بروز عفونت آلرژیک گوش، بسته به عنصر آلرژی‌زا مورد نظر، لازم است تغییرات خاصی در زندگی روزمره سگ ایجاد شود.
در همه موارد، انجام کل فرآیند درمان برای سگ ضروری است، حتی اگر به نظر بهتر باشد. اگر سگ شما مشکل دارد یا سرسخت است، صبور باشید و تمام درمان را ادامه بدهید و با دقت دوز توصیه شده را دنبال کنید، زیرا اگر درمان پیش از موعد متوقف شود، عفونت همیشه می‌تواند عود کند.
همچنین هرگز از سواب پنبه‌ای برای تمیز کردن گوش سگ خود استفاده نکنید، زیرا تنها کثیفی را به داخل مجرای گوش برمی‌گردانید و خطر آسیب رساندن به او وجود خواهد داشت. از دستمال مرطوب شده با کمی آب ولرم استفاده کنید.
هرگز از عفونت گوش در سگ غافل نشوید، زیرا اگر درمان نشود یا بد درمان شود، می‌تواند به عفونت ثانویه تبدیل شود یا منجر به اختلالات عصبی یا حتی کاهش شنوایی شود. با این حال، هنگامی که حیوان تمام یا بخشی از آن را از دست داده است، غیر قابل برگشت است! همچنین توجه داشته باشید که هر گونه عفونت گوش می‌تواند منجر به تشکیل اتماتوم شود، یک حفره خونی که در سطح پینا، بین پوست و غضروف تشکیل می‌شود. این نوع عارضه گاهی برای سگ بدون درد و عمدتاً ناخوشایند است، اما فقط جراحی می‌تواند آن را برطرف کند.
آیا می‌توانیم از عفونت گوش در سگ جلوگیری کنیم؟
درمان عفونت گوش ضروری است، اما می‌توان از خطرات آن جلوگیری کرد یا حداقل با اقدامات ساده از علل خاصی جلوگیری نمود.
سگ‌هایی که زیاد حمام می‌کنند به طور مرتب تحت تأثیر قرار می‌گیرند. به خاطر داشته باشید که پس از شنا به طور سیستماتیک گوش‌های او را خشک کنید تا خطرات آن را محدود کنید. اگر به نظر می‌رسد حیوان در روزهای بعد اذیت شده است، گوش‌هایش را با دقت تمیز کنید. با این حال، اگر علائم اوتیت ظاهر شد، آنها را تمیز نکنید و سریعاً با دامپزشک مشورت کنید تا آنها را همانطور که هستند معاینه کند (تمیز کردن می‌تواند تشخیص را مشکل کند). ما همچنین به جریان هوا که گوش سگ شما را ضعیف میکند توجه کنید.
اگر وجود جسم خارجی را تشخیص دادید، می‌توانید آن را با هوشیاری زیادی خارج کنید. اگر سگ شما اجازه نمی‌دهد این اتفاق بیفتد یا اگر مجهز نیستید، با دامپزشک مشورت کنید تا خطرات، به ویژه بدتر کردن وضعیت را محدود کنید. برای محدود کردن خطر ایجاد سنبلچه در گوش، موهای اطراف و لبه داخلی گوش را کوتاه کنید.
در نهایت از آرایشگر بخواهید که اطراف گوش را پاک کند تا مانع تخلیه طبیعی جرم گوش نشود. همچنین مطمئن شوید که به طور منظم از ضد انگل استفاده کنید. و اگر همسفر کوچک شما مستعد عفونت گوش است، هر از گاهی گوش‌های او را با دقت تمیز کنید تا جرم گوش اضافی و آلودگی‌ها از بین برود. دستمال مرطوب شده با آب ولرم برای دفع ترشحات کافی است.