به گزارش «سرویس حیوانات خانگی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ درست مانند انسان‌ها، حیوانات خانگی نیز احساسات پیچیده‌ای را تجربه می‌کنند. بسیاری از احساسات مثبت یا منفی آنها را در بر می‌گیرد و می‌تواند منجر به پرخاشگری در سگ‌ها مانند ترس شود. اگرچه سگ به عنوان بهترین دوست انسان در نظر گرفته می‌شود، اما گاهی اوقات اتفاق می‌افتد که همراه چهارپای ما ترس واقعی از کودکان را تجربه می‌کند.
چگونه این احساس منفی در سگ‌ها ظاهر می‌شود؟ چه واکنش‌هایی باید به ما هشدار دهد؟ چگونه می‌توانید به حیوان خانگی خود کمک کنید تا دیگر حضور کودکان را به عنوان یک خطر بالقوه احساس نکند؟
اجتماعی شدن سگ: اولین دفاع در برابر ترس از نوزادان انسان
ترس از کودکان ممکن است در سگ‌ها نادر به نظر برسد، با این حال، بسیاری از حیواناتی که روابط اجتماعی ضعیفی دارند هنگام مواجهه با کودکان خردسال پر سر و صدا و گاهی اوقات بیش فعال می‌توانند احساس ترس کنند. در سگ‌ها نیز مانند ما، این احساس ترس بسته به شخصیت آنها، تجربیات آنها و اجتماعی شدن آنها در ماه‌های متفاوت است.
توله سگ در 3 ماه اول زندگی خود با همسالان خود، سایر حیوانات و همچنین با ما آشنا می‌شود. سر و صداهای شهر، گریه کودکانی که با یکدیگر بازی می‌کنند، برخورد با گربه‌ها یا حیوانات دیگر به آنها اجازه می‌دهد تا محرک‌های متعددی را کشف کنند و با آنها آشنا شوند. بنابراین در این دوره است که او انسان‌ها را کشف می‌کند.
این فعالیت طبقه‌بندی بخشی جدایی‌ناپذیر از جامعه‌پذیری آنها است و به آنها اجازه می‌دهد تا تعریف کنند که آیا شخص، حیوان یا شی برای آنها خطری را در بر دارد یا خیر. بسته به این دسته‌بندی، سگ به دنبال نزدیک شدن، دور شدن یا حمله به چیزی است که به نظر آن موجودی دوستانه، یک انسان یا طعمه خطرناک است. زمانی که توله سگ در این مدت اصلاً کودکی را ملاقات نکرده باشد، ممکن است دچار ترس شود.
با این حال، عدم اجتماعی شدن یا اجتماعی شدن ناقص تنها دلیل ترس کودکان در سگ‌ها نیست. تجربه بدی که یک یا چند کودک موها یا دم او را می‌کشند یا با دیدن حیوان جیغ می‌کشند و هیجان‌زده می‌شوند، می‌تواند منجر به این ترس شود. در نهایت، برخی از سگ‌هایی که قبلاً هیچ ترسی از کودکان نداشتند، ممکن است زمانی که از نظر جسمی ضعیف شده‌اند و از دردهای دندانی یا عضلانی رنج می‌برند، دچار این احساس شوند.
به عنوان صاحب یک همراه چهار پا، بر ما بستگی دارد که به محض اینکه در خانه ما شریک شد، تمام امکانات لازم را برای کار روی اجتماعی شدن او فراهم کنیم. ما همچنین باید واکنش‌های آنها را رمزگشایی کنیم تا زمانی که ترس قوی‌تر از کنجکاوی و علاقه است از کودک و حیوان محافظت کنیم.
برای جلوگیری از گاز گرفتن کودک، ناراحتی در سگ را شناسایی کنید
درک کدهای سگ برای انسان آسان نیست. با این حال، رفتارهای بدنی زیادی در حیوان خانگی شما وجود دارد که به شما امکان می‌دهد تعیین کنید که او چه زمانی احساس راحتی نمی‌کند. بسیاری از علائم ناراحتی زمانی که سگ احساس اعتماد به نفس نمی‌کند یا از بچه ها نمی‌ترسد به صاحبش هشدار می‌دهد. برخلاف سایر احساسات، ترس باعث فعال شدن حافظه در سگ‌ها می‌شود. هرچه زودتر تشخیص داده شود و درمان شود، سگ شما کمتر احساسات منفی نسبت به کودکان ایجاد می‌کند.
وقتی سگی استرس دارد، وقتی موقعیت او را ناراحت می‌کند، اولین غریزه او اغلب فرار است. این ضروری است که هرگز سگ خود را مجبور نکنید که از سرنخ‌های دیگری برای درک ناراحتی خود استفاده کند:
- سرش را برمی‌گرداند؛
- خمیازه می‌کشد؛
- بینی یا لب‌هایش را به اجبار می‌لیسد.
این اولین نشانه‌های آرام برای این است که به شما بفهماند که می‌خواهد وضعیت متوقف شود. اگر سگ خود را از چیزی که او را ناراحت می کند دور نکنید، هشدارهایی توسط حیوان شما نمایش داده می‌شود. بدن پرتنش، موهای سیخ شده پشت، چشم‌های گرد شده و البته غرغر یا پارس کردن بسیار متفاوت از نشانه‌هاییست که وقتی می‌خواهد بازی کند از خود بروز می‌دهد. این نشانه‌ها بیشتر از پرخاشگری در آینده خبر می‌دهند. در این مرحله، اگر خیلی سریع واکنش نشان ندهید، حیوان خانگی شما ممکن است گاز بگیرد زیرا احساس خطر می‌کند و سعی می‌کند از خود محافظت کند.
یک کودک به ندرت قادر به تشخیص و درک سیگنال‌های ارسال شده توسط سگ شماست. به همین دلیل ترجیح داده می‌شود که هرگز سگ و کودک را تنها نگذارید، حتی زمانی که هرگز علائم ترس را در اطراف کودکان نشان نداده‌اند.
چگونه به سگ کمک کنیم بر ترس خود از کودکان غلبه کند؟
زمانی که اجتماعی شدن توله سگ ناقص بوده یا متأسفانه بچه‌ها با حیوان رفتار نادرست دارند، باید به سگ یاد داد که کودک انسان را به عنوان یک محرک مثبت و نه به عنوان یک خطر بالقوه در نظر بگیرد. بدیهی است که اگر حیوان شما تنها چند ماه سن دارد، ادامه کار اجتماعی انجام شده توسط پرورش‌دهنده ضروری است.
حتی اگر بچه ندارید، روی اجتماعی کردن توله سگ‌ها کار کنید
اگر بچه ندارید، توله سگ شما همچنان باید اغلب با آنها در تماس باشد تا از ترس او از کودکان جلوگیری شود. برای این کار او را به قدم زدن نزدیک پارکی ببرید که در آنجا شادی و سرزندگی خود را با فریاد زدن و دویدن ابراز می‌کنند. زمانی را برای بازی با او در نظر بگیرید تا گریه‌های کودکان را مثبت تلقی کند و آنها را خطر تلقی نکند. همچنین به برگزاری جلساتی با کودکان آرام و دلسوز فکر کنید. اجازه دهید آنها با هم بازی کنند در حالی که هر یک را زیر نظر دارند. وقتی دیدید سگ شما سیر شده و نیاز به استراحت دارد، بازی را متوقف کنید و بروید. توله سگ شما لحظه‌ای خوشایند و بدون استرس را به یاد می‌آورد.
به فرزندان خود بیاموزید که به نیازهای حیوان خانگی خود احترام بگذارند
سگ‌ها مانند همه موجودات زنده به لحظاتی آرامش و استراحت نیاز دارند. فرزندان شما باید بدانند که وقتی توله سگ یا سگ را ترک می‌کنند، به این دلیل است که او به اندازه کافی بازی می‌کند یا در آغوش گرفته می‌شود. پس هیچ فایده‌ای ندارد که او را با خطر ایجاد احساس ناراحتی در او تعقیب کنند. از سوی دیگر، به خصوص اگر هنوز خیلی جوان هستند، مهم است که یاد بگیرند دم یا موهایش را نکشند و به محل غذاخوری و محل خواب او احترام بگذارند.
اگر آنها بزرگتر هستند، می‌توانید به آنها یاد دهید که علائم ناراحتی یا آرامش حیوان خانگی خود را رمزگشایی کنند و رفتارهایی را برای محافظت از خود و سگ اتخاذ کنند. در نهایت، ما هرگز نمی‌توانیم به اندازه کافی به شما یادآوری کنیم، اما هرگز سگ‌ها و کودکان را بدون نظارت رها نکنید.
چگونه استرس سگی را که از قبل از کودکان می‌ترسد کاهش دهیم؟
هنگامی که سگ قبلاً ترس از کودکان را یا از طریق اجتماعی شدن ناقص یا در نتیجه ضربه روحی کودک ایجاد کرده است، صبر و ساعت‌های طولانی "حساسیت زدایی" سلاح اصلی شما خواهد بود. در واقع، اگر خودتان از آگورافوبیا رنج می‌برید، می‌دانید که فراموش کردن این ترس در یک چشم به هم زدن اتفاق نمی‌افتد. مهمتر از همه، حیوان خود را مجبور نکنید، استرس او فقط افزایش می‌یابد، بنابراین باید قدم به قدم عمل کنید و مطمئن شوید که همه چیز خوب پیش می‌رود تا به مرحله بعدی بروید. برای شروع، شما نیاز دارید که:
1- سگ خود را طبق معمول به پیاده‌روی ببرید. در حضور کودکان به آنها بگویید که او را نوازش نکنند و دست نزنند و طوری به راه رفتن خود ادامه دهند که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. با محدود کردن تماس تا حد امکان و نشان دادن بی‌تفاوتی، همراه چهارپای شما این واقعیت را که با کودک روبرو می‌شود به عنوان یک محرک مانند سایر موارد می‌داند و دیگر آن را به عنوان یک خطر قلمداد نمی‌کند. قبل از رفتن به مرحله بعدی حتماً برای این مرحله وقت بگذارید.
2- هنگامی که سگ شما بدون تلاش برای فرار یا نشان دادن علائم پرخاشگری، با کودک ملاقات می‌کند، او را با یک رفتار به خصوص، نوازش یا با بازی مطابق با ترجیحات سگ خود تحسین کنید.
3- وقتی این مرحله سپری شد، کودک آرامی را انتخاب کنید که از سگ نترسد. جلسه‌ای را کمی نزدیک‌تر و تحت نظارت دقیق ترتیب دهید. کودک باید دست خود را باز کند و غذای مورد علاقه سگ شما را ارائه دهد. اگر سگ شما از درمان امتناع کند، مهم نیست. مطمئن شوید که سگ شما آرام است و علائم ناراحتی یا پرخاشگری را نشان نمی‌دهد.
4- عمل "ملاقات با کودک" را مرتباً بدون اینکه حیوان را مجبور کنید تکرار کنید. پس از چندین برخورد مثبت با کودک، این احتمال وجود دارد که سگ شما به تنهایی به دنبال تماس باشد، زیرا دیگر آن را به عنوان یک خطر بالقوه نمی‌بیند.
5- اگر با وجود تمام تلاش‌ها و صبر و حوصله شما هیچ نتیجه‌ای حاصل نشد، بهتر است با دامپزشک خود مشورت کنید. او شما را به یک رفتارشناس یا یک مربی سگ ارجاع می‌دهد تا به حیوان شما کمک کند تا بر ترس خود از کودکان غلبه کند.
اگر سگ به کودک حمله کند یا گاز بگیرد چگونه واکنش نشان دهیم؟
این اتفاق می‌افتد که علیرغم همه تلاش ما و با وجود اینکه سگ ما هرگز احساسات منفی نسبت به کودکان نشان نداده است، او حمله می‌کند و گاز می‌گیرد. اگر متأسفانه حیوان شما کودکی را گاز گرفت، قبل از هر چیز از قربانی مراقبت کنید و از سطحی بودن زخم مطمئن شوید. کودک را نزد پزشک ببرید و اگر فرزند شما نیست به والدینش اطلاع دهید. تنبیه سگ شما هیچ فایده‌ای ندارد، اما از خود در مورد شرایط حادثه بپرسید.
بسته به پاسخ های یافت شده، باید شرایط را دوباره بررسی کرد تا حادثه دوباره تکرار نشود. والدین کودک حق دارند خسارت وارده را مطالبه کنند. برای درک اینکه چرا سگ شما گاز می‌گیرد به یک رفتارشناس مراجعه کنید تا سگ شما تعادل را به دست آورد. در نهایت، درک بهتر سگ خود برای اتخاذ رفتارهای صحیح در هنگام برخورد با یک سگ پرخاشگر ضروری است.