به گزارش «سرویس حیوانات خانگی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ استئومیلیت با عفونت استخوان سگ یک بیماری جدی است که با التهاب استخوان مشخص می‌شود. این بیماری می‌تواند چندین منشاء احتمالی داشته باشد و در نتیجه ناشی از ضربه، اختلال عملکرد یا حتی تهاجم قارچی باشد.
در همه موارد، نیاز به درمان سریع دارد تا راه‌حل مناسبی برای جلوگیری از عفونت استخوان در سریع‌ترین زمان ممکن اجرا شود. علل، علائم بالینی، تشخیص، درمان، پیشگیری ... هر آنچه را که باید در مورد عفونت جدی که استئومیلیت سگ بدانید را در این مقاله بیابید.
استئومیلیت سگ چیست؟ علل آن چیست؟
استئومیلیت آسیبی است که با التهاب مغز استخوان حیوان (حفره مغز) و استخوان مجاور یعنی پریوستوم به دلیل وجود میکروب مشخص می‌شود.
دو شکل استئومیلیت سگ وجود دارد:
شکل عفونی، به نام استئومیلیت چرکی.
شکل غیرعفونی، استئومیلیت غیر چرکی نامیده می شود.
استئومیلیت می‌تواند منشأ مختلفی داشته باشد.
استئومیلیت با منشاء باکتریایی توسط چندین نوع باکتری مانند استافیلوکوکوس اورئوس که از بین بردن آنها پیچیده‌تر است زیرا آنها باکتری‌های بی‌هوازی هستند، باکتری‌هایی از جنس کلستریدیوم.
استئومیلیت با منشاء قارچی به دلیل قارچ‌ها، به ویژه کریپتوکوکوس نئوفرمانس و آسپرژیلوس ایجاد می‌شود. کمی نادرتر است و نیاز به درمان طولانی‌تری با محصولات ضد قارچ دارد.
استئومیلیت با منشاء داخلی نیز می‌تواند زمانی رخ دهد که قسمت دیگری از بدن تحت تأثیر عفونت قرار گیرد، در مجاورت مستقیم یا غیرمستقیم به مغز استخوان، میکروب‌ها توسط خون منتقل شده و از طریق گردش خون منتشر می‌شوند. اگرچه این شکل از استئومیلیت نادر است، اما می‌تواند منجر به عفونت عمومی یا سپتی سمی شود.
در نهایت استئومیلیت با منشا خارجی ممکن است پس از یک شوک یا ضربه‌ای که بر استخوان یا بافت نرم یا یک روش جراحی استخوان تاثیر می‌گذارد ظاهر شود. این آسیب‌ها نقطه ورود واقعی میکروب‌ها هستند. زخم‌ها به خوبی درمان نمی‌شوند یا به خوبی بهبود نمی‌یابند و عفونی می‌شوند و به بافت‌ها و سپس استخوان‌ها گسترش می‌یابند. در این حالت عفونت عمدتاً در پریوستئوم و بدنه استخوان قرار دارد.
به محض اینکه بافت استخوان تحت تأثیر عفونت قرار می‌گیرد، با تولید بافت استخوانی جدید، اما به صورت کاملاً کنترل نشده، به حمله واکنش نشان می‌دهد. این بافت استخوانی جدید کیفیت پایینی دارد، ناپایدار، نامنظم است، به سختی می توان آن را با اشعه ایکس به وضوح تشخیص داد و حاوی قطعات غیر عروقی، سکوسترا است که ناقل انتخابی برای عفونت‌ها هستند و در نتیجه استئومیلیت را با آلوده کردن مستقیم مغز استخوان تشدید می‌کنند.
علائم استئومیلیت سگ چیست؟
هنگامی که سگی از استئومیلیت رنج می‌برد، ممکن است علائم مختلفی را نشان دهد، از جمله:
- پدیده لنگش، اغلب در قسمت‌های مختلف؛
- آبسه، فیستول، زخمی که ادامه دارد؛
- تب؛
- حالت خستگی و ضعف؛
- درد؛
- کاهش اشتها و وزن؛
- تحلیل رفتن عضلات؛
- ادم عمومی برای یک مورد حاد؛
چگونه استئومیلیت سگ را درمان کنیم؟
تشخیص استئومیلیت
برای تایید تشخیص خود، دامپزشک می‌تواند برای مشاهده ضایعات ناشی از استئومیلیت با اشعه ایکس عکسبرداری کند. این به او این امکان را می‌دهد که بهترین درمان را برای وضعیت حیوان در نظر بگیرد. رادیوگرافی امکان تشخیص وجود قطعات استخوانی بدون عروق، نواحی متاثر از تخریب استخوان و ناهنجاری‌های پریوست را فراهم می‌کند.
دامپزشک همچنین می‌تواند اقداماتی انجام دهد. این اقدامات شامل نمونه‌برداری از ناحیه عفونی استخوان به منظور کشت میکروب‌ها و تهیه آنتی بیوگرام است. این اقدامات امکان شناسایی میکروب‌های مسئول عفونت و اجرای یک درمان آنتی‌بیوتیکی بسیار مؤثرتر را فراهم می‌کند.
همچنین می‌توان کشت خون انجام داد که شامل کشت خون حیوان برای شناسایی میکروب مورد نظر است. آزمایش خون کامل همچنین می‌تواند به ارزیابی بهتر درجه عفونت و تأثیر آن بر بدن سگ کمک کند.
در نهایت در صورت مشکوک بودن به استئومیلیت قارچی می‌توان نمونه‌برداری و کشت داد تا محلول مناسبی ارائه شود.
درمان استئومیلیت
در زمینه استئومیلیت حاد، پزشک عموماً تخلیه چرکی‌ها از عفونت را تشویق می‌کند. برای انجام این کار، او یک سیستم ضدعفونی‌کننده راه‌اندازی می‌کند و در همان زمان یک درمان آنتی‌بیوتیکی برای حداقل شش هفته تجویز می‌کند. انجام آنتی بیوگرام برای بررسی اثربخشی درمان و انجام هرگونه تنظیمات لازم ضروری است.
در مورد استئومیلیت مزمن، درمان به طور قابل توجهی سخت‌تر و پیچیده‌تر است. دامپزشک کورتاژ انجام می‌دهد. اگر شرایط ایجاب کند، ممکن است پیوند استخوان در نظر گرفته شود. در نهایت، اگر درمان آنتی بیوتیکی مؤثر نباشد یا اگر کل استخوان تحت تأثیر قرار گرفته باشد، متخصص مراقبت‌های بهداشتی به طور کلی قطع عضو را توصیه می‌کند تا شانس بهبودی سگ را به حداکثر برساند.
علاوه بر این، هنگامی که استئومیلیت در واکنش به قرار دادن ایمپلنت جراحی (پروتز، پیچ و غیره) ایجاد می‌شود، برداشتن این ایمپلنت با جراحی ضروری است.
در همه موارد، باید بدانید که درمان استئومیلیت طولانی، دست و پا گیر و پرهزینه است. برای متوقف کردن موفقیت آمیز عفونت، مهم است که با اجرای یک درمان مناسب و با دوز مناسب در سریع‌ترین زمان ممکن، بافت‌های مرده یا نکروزه را حذف کنید. آنتی‌بیوتیک‌ها به صورت خوراکی یا تزریقی به مبارزه با عفونت برای چندین ماه کمک می‌کنند. هر زخمی باید به طور کامل تمیز و ضدعفونی شود تا هر گونه بافت آسیب دیده برداشته شود و بهبودی سریع ایجاد شود.
اگر استئومیلیت به دنبال شکستگی یا جراحی پیچیده رخ دهد، ممکن است درمان جراحی برای اصلاح توصیه شود. این عملیات عمدتاً شامل از بین بردن عفونت است. به طور کلی قطع عضو تنها زمانی در نظر گرفته می‌شود که پایداری حاصل نشود یا زمانی که عفونت بیش از حد گسترده است که نمی‌توان به این روش درمان کرد و خطر سپسیس را در پی دارد.
نتیجه درمان به پیشرفت عفونت و همچنین به اقدامات صاحب سگ بستگی دارد که باید مراقب باشد تا فعالیت همراه کوچکش تا بهبودی کامل کاهش یابد. همچنین انجام معاینات منظم با دامپزشک برای ارزیابی درجه بهبودی، انجام صحیح درمان‌های تجویز شده مطابق با دوز توصیه شده، مراقبت مناسب از هر زخم و اطمینان از راحتی و کیفیت زندگی سگ ضروری است.
پیش آگهی چیست؟
پیش آگهی استئومیلیت می‌تواند از حیوانی به حیوان دیگر بسیار متفاوت باشد، زیرا به عوامل مختلفی بستگی دارد، مانند:
- محل و میزان عفونت؛
- نوع شکستگی؛
- زمان مراجعه؛
- پاسخ به درمان آنتی بیوتیکی؛
- پاسخ به درمان جراحی
هنگامی که از حیوان در اسرع وقت مراقبت شود، اگر درمان آنتی بیوتیکی بلافاصله انجام شود و اثربخشی آن ثابت شود، و اگر منبع عفونت تمیز و تثبیت شود، سگ شانس خوبی برای بهبودی دارد.
آیا می‌توان از استئومیلیت سگ پیشگیری کرد؟
نه، نمی‌توان از استئومیلیت در سگ‌ها پیشگیری کرد، اما می‌توان با اطمینان از اینکه همراه کوچک شما محیط زندگی سالم و کیفیت زندگی خوبی دارد، خطر بدتر شدن آن را محدود کرد. برای این کار باید به نکات زیر توجه کنید:
- یک رژیم غذایی سالم، باکیفیت، متعادل و سازگار با نیازها و مشخصات حیوان به منظور تامین کافی نیازهای غذایی آن؛
- فعالیت بدنی منظم متناسب با سبک زندگی و نوع بدن سگ شما؛
- ملافه با کیفیت که استخوان‌ها و ماهیچه‌های شما را حفظ می‌کند.
- حداقل یک بار سالانه به دامپزشک مراجعه کنید تا وضعیت سلامتی وی بررسی شود.
- تجویز داروهای ضدانگلی مناسب به طور منظم.