به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور، آبزیان و حیوانات خانگی»؛ رامیزی صلح‌آمیز و آرام، ماهی کوچکی است که در بین آکواریوم‌داران بسیار محبوب است. پرورش آن ساده است و به راحتی با تمام آب‌های شیرین سازگار می‌شود، زیرا در محیط طبیعی خود تغییرات آب و هوایی زیادی را به چشم دیده است. رامیزی اجتماعی است، بسیاری از گونه‌های دیگر را به خوبی تحمل می‌کند و با کمال میل فضای خود را به اشتراک می‌گذارد، مگر با میگوهایی که تمایل دارد برای وعده غذایی خود مصرف کند. در این مقاله کامل با خصوصیات و شرایط پرورش این ماهی کوچک آشنا شوید.
رامیزی کیست؟
رامیزی بومی آب‌های شیرین آمریکای جنوبی، به ویژه ونزوئلا و کلمبیا است. در طبیعت و در آب‌های زلال و کم حرکت رودخانه‌ها با پوشش گیاهی ضخیم و خاک گل آلود و همچنین در دریاچه هایی با آب های گرمتر و آشفته زندگی می کند.
این ماهی کوچک بدنی بیضی شکل و رنگ‌های زرد، نارنجی و آبی دارد. پوست آن بسته به نور ممکن است دارای انعکاس بنفش یا رنگین‌کمانی باشد. میانگین طول عمر این ماهی مانند بسیاری از گونه‌های دیگر ماهی سه سال است.
در آسیا چندین گونه از رامیزی برای ارائه اشکال و رنگ‌های بسیار متنوع ساخته شده است که می‌تواند خواسته‌های آکواریوم‌داران را برآورده کند. متأسفانه این تحولات ناشی از دستکاری انسان به میزان قابل توجهی ظرفیت‌های سلامتی و باروری زیرگونه‌های خاص را کاهش می‌دهد. به طور خاص، ناباروری نرها روز به روز شایع‌تر می‌شود.
نام این ماهی که امروزه در آکواریوم‌ها بسیار رایج هستند، به احترام امانوئل رامیرز، گردآورنده طبیعت‌گرا نامگذاری شده است که اولین کسی بود که این ماهی‌ها را در سال 1948 از بولیوی به اروپا آورد.
شخصیت رامیزی
رامیزی ماهی آرامی است که می‌تواند با بسیاری از گونه‌های دیگر همزیستی کند. از طرف دیگر، از میگو پرهیز کنید، زیرا از آنجایی که آنها در محیطی مشابه با رامیزی‌ها مشترک هستند، احتمالا دیر یا زود به عنوان یک وعده غذایی برای ساکنان کوچک شما سرو می‌شوند! همچنین از گونه‌هایی که بیش از حد پر جنب و جوش یا تهاجمی هستند خودداری کنید، زیرا می‌توانند استرس زیادی را برای رامیزی ایجاد کنند.
رامیزی با گونه‌های زیر که در زیستگاه طبیعی آن حضور دارند بسیار خوب کنار می آید: کوریدوراس، پلاتی، تترای چشم‌چراغی و غیره.
تکثیر رامیزی
رامیزی‌ها خجالتی هستند. بنابراین به یک مخزن با مکان‌های مخفی و پناهگاه برای تسهیل تولیدمثل نیاز دارند. ماده تخم‌های خود را مستقیماً در شن می‌گذارد. بنابراین یک بستر نرم از نوع ماسه‌ای انتخاب کنید تا تولیدمثل تسهیل شود.
نر و ماده به راحتی قابل تشخیص هستند. نر رنگارنگ‌تر است و باله‌های پشتی و مقعدی نوک تیز دارد. علاوه بر این، دنباله‌های باله پشتی آن طولانی‌تر و تیره‌تر از باله ماده است. در مورد ماده، به لطف شکل گردتر و شکم صورتی آن قابل شناسایی است.
تولیدمثل با غذا و آب خوب که در بخش‌های کوچک با اسمز مناسب تجدید می‌شود، تسهیل می‌شود. پس از آن نر برای اغوای ماده شروع به خواستگاری می‌کند.
ماده 150 تا 300 تخم می‌گذارد، حتی گاهی تا 500 تخم چسبنده کوچک که قطر آنها بین 0.9 تا 1.5 میلی‌متر متغیر است. او به نوبت با نر از آنها مراقبت می‌کند، یعنی با استفاده از باله‌هایشان آنها را به خوبی تهویه می‌کنند و از آنها در برابر شکارچیان مختلف محافظت می‌کنند. تخم‌ها پس از تقریباً 40 ساعت انکوباسیون و در دمای 29 درجه سانتیگراد از تخم خارج می‌شوند. لاروها پس از 5 روز می‌توانند به تنهایی شنا کنند و برای تغذیه و محافظت در گروه ترکیب شوند.
رامیزی تک همسر و وفادار است، اما ممکن است اتفاق بیفتد که یک زوج جوان پس از تخم‌گذاری دیگر با هم خوب نباشند و میوه عشق از دست رفته خود را ببلعند.
چگونه رامیزی را در آکواریوم پرورش دهیم؟
آکواریوم ایده‌آل رامیزی
رامیزی به زندگی در شرایط بسیار متغیر در طبیعت عادت دارد. او بسته به فصل در معرض نوسانات دمایی بسیاری است که به او اجازه می‌دهد زندگی در آکواریوم را به خوبی تحمل کند.
آب آن در حالت ایده‌آل باید PH بین 4.8 تا 6.8 داشته باشد، اما در صورت لزوم می‌تواند pH تا 7.6 را به راحتی تحمل کند. در مورد سختی آب هم باید بگوییم که برای رفاه رامیزی عامل چندان مهمی نیست. با این حال، اگر می‌خواهید آن را تکثیر کنید، باید آن را زیر 10 گرم یا در حالت ایده‌آل زیر 5 گرم در ساعت نگه دارید.
دمای آب باید حدود 26 تا 27 درجه سانتیگراد باشد، این تنها نیاز واقعی آن است. علاوه بر این، انتخاب‌های متعدد باعث تضعیف گونه شده است که به ترکیب فیزیکوشیمیایی آب آکواریوم بسیار حساس شده است. بنابراین از تغییرات خیلی ناگهانی خودداری کنید تا باعث مرگ زودرس ماهی شما نشود.
رژیم غذایی رامیزی
از آنجایی که رامیزی همه چیزخوار است، باید از کرم‌ها، میگوهای آب نمک و میگوهای ریز، حتی لارو پشه و کک‌های آبی تغذیه شود. از آنجایی که دهان کوچکی دارد، در خرد کردن غذای آن تردید نکنید تا قورت دادن آن آسان شود. اگرچه می‌توانید هر از چند گاهی این غذای زنده را با غذاهای منجمد یا خشک شده جایگزین کنید، اما باز هم همین شکل را برای سلامتی ماهی خود و تقویت تولید مثل ترجیح دهید.