همه چیز در مورد خرگوش ها

منشا خرگوش چیست؟

به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور، آبزیان و حیوانات خانگی»؛ اولین خرگوشی که روی زمین ظاهر شد خرگوش Garenne یا خرگوش معمولی بود که نام علمی آن Oryctolagus cuniculus است. این گونه 1 میلیون سال است که وجود دارد و منشا تمام نژادهای خرگوش‌هاییست که امروزه وجود دارند.

ردپای این گونه در اندلس به لطف فسیلی یافت شد که قدمت آن بین 300000 تا 120000 سال یعنی دوره پلیستوسن میانه است. 

خرگوش حیوانی نسبتاً شکننده است و از آب می‌ترسد. ظهور آن در جاهای دیگر مانند آمریکا، آسیا، آفریقا یا حتی استرالیا به واسطه انسان‌هاست و بنابراین به طور طبیعی در زادگاه خود به سر نمی‌برد.

آنها منحصرا حیواناتی گیاهخوار هستند که به صورت گروهی در لانه‌ها زندگی می‌کنند.

خرگوش‌ها به شدت مورد توجه بسیاری از گوشتخواران هستند.

خرگوش‌ها حیواناتی هستند که امید به زندگی آنها در طبیعت 1 سال تخمین زده می‌شود، چراکه مرگ آنها در سنین پایین غیرمعمول نیست و به عنوان غذا برای حشرات یا حتی مارها شناخته می‌شوند. همچنین ممکن است رخ دهد که لانه آنها در زمین کشاورزی باشد و در اثر ماشین آلات صنعتی له شده یا حتی در زمستان از بیماری‌های احتمالی جان سالم به در نبرند.

با وجود این امید به زندگی کوتاه در طبیعت، خرگوش‌ها گونه‌های مهاجم در نظر گرفته می‌شوند زیرا قادر به تولید 24 خرگوش در سال هستند. این پدیده در استرالیا نیز در سال 1874 با معرفی 24 خرگوش وحشی که استرالیا را با بیش از 30 میلیون نفر به دلیل نبود شکارچیان غرق کرد، نشان داد.

خرگوش پیش ازین حیوانی ساده در نظر گرفته می‌شد که به خاطر گوشت و پوستش با استقبال رو به رو می‌شد، اما به تدریج اهلی شده و در خانه‌ها ظاهر شد.

خرگوش‌های اهلی طول عمر بسیار بالاتری نسبت به خرگوش‌هایی دارند که در طبیعت زندگی می‌کنند، میانگین امید به زندگی در آنها 10 سال است.

مورفولوژی خرگوش چیست؟

خرگوش مورفولوژی متناسب با نقش خود به عنوان طعمه دارد. بنابراین انتخاب طبیعی امکان نگهداری خرگوش‌هایی را فراهم کرده است که هوشیار هستند، به شکارچیان توجه دارند و می‌توانند خیلی سریع فرار کنند. بنابراین مورفولوژی آن را به حیوانی با حواس بسیار توسعه یافته با ماهیچه‌های بسیار قوی و ساختار استخوانی سبک تبدیل می‌کند.

ساختار کلی بدن خرگوش

خرگوش حیوان کوچکی با ساختار استخوانی بسیار سبک است که تنها ۷ تا ۸ درصد از توده بدن آن را تشکیل می‌دهد. این توانایی او در دویدن بسیار سریع را توضیح می‌دهد، اما همچنین این واقعیت را توضیح می‌دهد که او بیشتر مستعد شکستگی به دلیل سقوط یا آسیب است.

توانایی‌ خوب او در دویدن نیز به این دلیل است که اندام‌های عقبی آن بسیار قوی‌تر از اندام‌های جلویی هستند. علاوه بر این، محور عقب آن نیز بسیار عضلانی است که به او اجازه می‌دهد به سرعت خود را به حرکت درآورد.

استخوان‌بندی خرگوش شامل 7 مهره گردنیست که دو مهره اول (به آن اجازه می‌دهد سر خود را حمل کند) و محوری که نقش کلیدی در چرخش سر دارد. 12 مهره سینه‌ای 12 دنده را حمل می‌کنند. فقط 9 دنده اول از طریق شکم به جناغ سینه متصل می‌شوند تا قفسه سینه را تشکیل دهند، 3 دنده آخر گفته می‌شود که "شناور" هستند.

دندان خرگوش

خرگوش‌ها می‌توانند به راحتی در معرض مشکلات دندانی قرار گیرند، بنابراین مهم است که یک رژیم غذایی متعادل و نزدیک به رژیم غذایی طبیعی خود را برای آنها فراهم کنید تا به  طور صحیح از دندان‌های خود استفاده کنند.

اگر مشکوک هستید که خرگوش شما مشکل دندانی دارد، مهم است که با یک دامپزشک متخصص مشورت کنید.

گوش‌های خرگوش

خرگوش حیوانیست که به خاطر گوش‌های بزرگش معروف است. این گوش‌ها به او این توانایی را می‌دهند که شنوایی عالی داشته باشد تا در صورت شنیدن کوچکترین خطری بتواند به سرعت فرار کند.

گوش‌هایش 12 درصد از کل سطح بدنش را تشکیل می‌دهند.

علاوه بر تشخیص کوچکترین خطرها، گوش خرگوش به او اجازه می‌دهد تا دمای بدن خود را تنظیم کرده و در نتیجه گرمای اضافی را تخلیه کند چراکه خرگوش غدد عرق ندارد و در نتیجه در معرض گرمازدگی قرار می‌گیرد.

چشم‌های خرگوش

چشمان خرگوش موقعیت استراتژیکی دارد؛ در دو طرف سر او قرار می‌گیرند و به او اجازه می‌دهند از میدان بینایی 190 درجه برای هر چشم بهره‌مند شوند. بنابراین این مزیت به آن در تشخیص شکارچی کمک می‌کند. با این حال، چشمان خرگوش برای زندگی در مناطق آفتابی مناسب نیست، به همین دلیل است که خرگوش حیوانی است که به مکان‌های تاریک علاقه‌مند است.

خز و پوست خرگوش

خز خرگوش هم متراکم و هم دوتاییست. این بدان معنیست که از دو نوع مو تشکیل شده است:

موهای بیرونی یا موهای اصلی که بلند، درشت و سفت هستند. این موها هستند که تعیین رنگ خرگوش و همچنین محافظت از آن را ممکن می‌کنند. این موها همچنین از موهای رسانا و موهای کوچکتر به نام "جار" تشکیل شده‌اند.

موهای زیرین که کوتاه و ظریف است، عایق حرارتی برای خرگوش ایجاد می‌کند. پوست خرگوش که بسیار شکننده است، با پوشش این موها محافظت می‌شود.

خرگوش‌ها چه می‌خورند؟

خرگوش‌ها حیواناتی منحصراً گیاهخوار هستند. بنابراین آنها به طور طبیعی از علف‌ها، یونجه، سبزیجات و همچنین دانه‌ها تغذیه می‌کنند. چه در قفس زندگی کنند و چه در باغ، این رژیم غذایی آنها باید رعایت شود.

غذای اصلی در رژیم خرگوش یونجه است، این غذا ضروری است. دسته‌های مختلفی از یونجه وجود دارد که می‌توان به خرگوش خود تغذیه کرد، از جمله:

یونجه علفزار

یونجه مرتعی

یونجه کوهی

خوراک‌های صنعتی می‌توانند مکمل جیره یونجه باشند، اما نباید بخش عمده‌ای از رژیم غذایی آن را تشکیل دهند. این خوراک‌ها را می‌توان در فروشگاه‌های حیوانات خانگی یافت و راحت هستند زیرا دوز کردن آن‌ها آسان است و در زمان صرفه‌جویی می‌شود.

میوه‌ها و سبزیجات نیز ویتامین‌هایی را برای خرگوش شما فراهم می‌کنند، آنها نیز اما باید به عنوان مکمل داده شوند. سبزیجات غنی از ویتامین A مانند مارچوبه، هویج یا شاهی توصیه می‌شود. همچنین می‌توانید میوه‌هایی مانند موز، گیلاس، خربزه، سیب یا حتی زردآلو را به مقدار کم به خرگوش خود بدهید.

خرگوش‌ها مانند همه حیوانات، همه غذاها را تحمل نمی‌کنند و حتی برخی از غذاها برای آنها سمی هستند. ازین موارد می‌توان نان، کلوچه، کراکر، غلات صبحانه، پاستا، محصولات لبنی، شکلات یا ذرت را نام برد. همه سبزیجات اگر به مقدار زیاد داده شوند، لزوما برای خرگوش شما مفید نیستند، به خصوص کلم بروکلی، کنگر فرنگی، کلم، نخود و کاهو.

منبع: https://www.zoopro.fr/connaissances-lapins.html