به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور، آبزیان و حیوانات خانگی»؛ حضور ویروس در خون 2 تا 4 روز است و حداکثر میزان تولید آنتی‌بادی، 4 تا 5 روز بعد از ویرمی رخ می‌دهد اما ویروس به صورت کانونی در کوتیلدون‌ها باقی می‌ماند و متعاقباً باعث ویرمی در فتوس می‌گردد.
آسیب‌های التهابی و تحلیل برنده (دژنراتیو) در سیستم اعصاب مرکزی رخ می‌دهد اما وقوع، شدت و نوع آسیب، به سن و توانایی جنین در ایجاد پاسخ ایمنی بستگی دارد.
اولین شکل بیماری، آرتروگریپوزیس است که در گوساله‌های بالغ‌تر رخ می‌دهد، دومین حالت، آرتروگریپوزیس همراه با هیدروآنسفالی است و سومین حالت نیز، تنها هیدروآنسفالی است. عدم تکامل تمام یا بخشی از قشر نیمکره‌های مغز منجر به هیدروآنسفالی می‌گردد.
در آرتروگریپوزیس تقریباً همه سلول‌های شاخ شکمی نخاع ازبین رفته و عصب‌رسانی به ماهیچه‌ها (که باعث انقباض مفاصل می‌شوند) مختل می‌شود. معمولاٌ در این حالت مخچه و ساقه مغز طبیعی هستند.
ممکن است در گوساله‌ها قبل از بروز آرتروگریپوزیس، عدم تعادل و آنسفالیت غیرچرکی ملایم تا متوسط مشاهده گردد همچنین ممکن است در گوساله‌ها علائمی چون فلجی شل به دنبال دمیلینه شدن فعال ثانویه در نواحی حرکتی نخاع، رخ دهد.
در برخی موارد، گوساله‌ها قادر به ایستادن نخواهند بود و استخوان در انتهای قدامی- پشتی ضخیم می‌شوند. در این گوساله‌ها هیدروآنسفالی در قسمت قدامی و میانی ساقه مغز و کوچک شدن مخچه مشاهده می‌شود.
بیماری ویروس آکابان در گاو
حاصل بیماری در گاو‌های آلوده در فاصله زمانی 104-76 روزگی از آبستنی، غالباً هیدروآنسفالی، در فاصله 104-173 روزگی از آبستنی آرتروگریپوزیس و بعد از 173 روزگی پولیومیلیت خواهد بود.
عفونت معمولاً در گاو‌های بالغ تظاهرات بالینی ندارد. با این حال، سخت‌زایی و بیماری‌های عصبی که به‌صورت افزایش تحریک‌پذیری، لرزش و عدم تعادل بروز می‌کند، مشاهده شده است.
در گوساله‌ها علائم بالینی به‌صورت دو سندرم آرتروگریپوزیس و هیدرآنسفالی مشاهده می‌شود.
آرتروگریپوزیس در مراحل اولیه شیوع بیماری و هیدرآنسفالی در اواخر شیوع رخ می‌دهد. البته ممکن است در مراحل میانی شیوع بیماری گوساله‌هایی با هردو سندرم نیز مشاهده گردند. در بعضی مواقع نیز تنها یکی از این دو سندرم ظاهر می‌شوند.
تقریباً همیشه گوساله‌های مبتلا به آرتروگریپوزیس در هنگام زایمان با مشکل مواجه می‌شوند و نیاز به کمک دارند. این گوساله‌ها کوچک بوده و به‌طور معناداری با کمبود وزن مواجه هستند اما سم‌ها، پوشش مو و دندان‌هایشان به‌خوبی تا پایان دوره رشد تکامل می‌یابد.
سختی مفاصل به‌صورت مادرزادی در یک و یا بیش از یک اندام حرکتی وجود دارد که باعث ثابت ماندن مفاصل این اندام (ها) می‌شود. از آنجایی که سطوح مفصلی آسیب نمی‌بینند، با بریدن تاندون‌های اطراف مفاصل، شاهد حرکت آزادانه آن‌ها خواهیم بود.
ماهیچه‌های اندام‌های آسیب‌دیده به‌شدت تخریب می‌شوند. کیفوز (گوژپشتی) و اسکولیوز (خمیدگی جانبی ستون مهره‌ها) نیز از علائم متداول هستند.
گوساله‌های مبتلا به هیدروآنسفالی هیچ مشکلی در بلند شدن و راه رفتن ندارند و تنها مسئله در مورد این گوساله‌ها، عقب‌افتادگی ذهنی و کوری است. به‌طور مثال اگر سرپستانک را در دهانشان قرار ندهیم، می‌ایستند و صدا تولید می‌کنند.
موارد کمی از میکروسفالی در گوساله‌ها وجود دارد که عوارضی بسیار شدیدتر از هیدروآنسفالی در پی خواهد داشت. این گوساله‌ها لال هستند و نمی‌توانند به‌طور صحیح بایستند و منظم راه بروند.
سقط، مرده‌زایی و زایمان پیش از موعد معمولاً در اوایل شیوع بیماری و قبل از علائم عصبی رخ می‌دهند.
بیماری ویروس آکابان در گوسفند
30 روزگی از آبستنی، نوزاد به دنیا آمده دچار ناهنجاری - در اثر آلوده شدن گوسفند آبستن در فاصله زمانی 50
های مادرزادی می‌گردد.
بیماری در بز
عفونت در بز‌های غیر آبستن به شکل تحت بالینی است. بز‌های آبستن ممکن است سالم باقی بمانند یا سقط یا مرده‌زایی داشته باشند و یا جنین آن‌ها مومیایی شود.
علائم کالبد گشایی
در گوساله‌ها و بره‌های هیدروآنسفال، نیمکره‌های مغز حضور نداشته و این فضای خالی بوسیله مایع پر شده است در این حالت مننژ طبیعی می‌باشد.
فقدان طناب نخاعی شاخ شکمی نورون‌ها مشاهده می‌شود که منجر به آتروفی اعصاب ماهیچه‌ها می‌گردد و به‌دنبال آن آرتروگریپوزیس (ثابت شدن مفاصل) و دفرمه شدن اسکلت بدن (مثل کج شدن گردن و اسکولیوزیس) رخ می‌دهد.
موارد نادری از این آسیب‌ها تنها به پورآنسفالی محدود می‌شوند. گزارش‌هایی از کاهش اندازه ساقه مغز و هیپوپلازی مخچه نیز وجود دارد.