به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ برای بررسی حضور جرم می‌توان از نمونه‌های اخذ شده از گاو نر، ماده یا جنین‌های سقط شده استفاده نمود. این باکتری یک ارگانیسم گرم منفی و به شکل میله‌ای خمیده است که می‌تواند به صورت s شکل، فنری شکل یا شبیه مرغ دریایی مشاهده شود.
این باکتری را می‌توان در دمای 37 درجه سانتی‌گراد و برای حداقل سه روز در اتمسفر میکروآئروبیک (کم‌هوازی) کشت داد. همچنین می‌توان با استفاده از روش‌های بیوشیمیایی یا مولکولی کمپیلوباکتر فتوس را جداسازی کرده و تحت گونه‌های مختلف آن را از یکدیگر تفریق نمود.
می‌توان از آزمون ایمونوفلئورسنس برای تشخیص این باکتری استفاده کرد، اما نمی‌توان تحت گونه‌های مختلف آن را با این روش تفریق نمود.
جمع‌آوری نمونه از جنین سقط شده و جفت
جفت نیز مانند نمونه‌های کبد، ریه و محتویات معده جنین از بهترین نمونه‌ها جهت جداسازی باکتری مسبب بیماری محسوب می‌شود. نمونه‌ها به‌طور مستقیم به محیط انتقالی و غنی شده، یا به PBS همراه فرمالین 1% (جهت آزمون فلئورسنت آنتی‌بادی غیرمستقیم) تلقیح می‌شوند.
انتقال نمونه‌ها:
وقتی نمونه‌ها به آزمایشگاه می‌رسند، باید آنها را به‌طور مستقیم داخل محیط کشت تلقیح و درصورت لزوم آنها را بیشتر آماده‌سازی نمود.
1) نمونه‌های دستگاه تناسلی
نمونه‌های حاصل از شست وشوی غلاف قضیب جهت غلیظ شدن ممکن است نیاز به سانتریفوژ کردن (g 3500) داشته باشند. نمونه نهایی (که به 250 میکرولیتر کاهش یافته است) به محیط کشت (به‌طور مستقیم و/یا با فیلتر کردن) تلقیح می‌شود.
اگر CVM خیلی چسبناک است، باید آن را با اضافه کردن ی حجم مساوی از محلول سیستئین ذوب کرد (محلول آبی سیستئین هیدروکلراید در ml g/100 7/2، 0/25 pH که با فیلتراسیون غشایی سترون شده است).
بعد از 20-15 دقیقه می‌توان موکوس رقیق شده و ذوب شده را به محیط کشت تلقیح نمود.
2) جنین سقط شده و جفت
محتویات معده جنین به‌طور مستقیم به محیط کشت تلقیح می‌شود. جهت ضدعفونی کردن اندام‌های داخلی یا قسمت‌هایی از این اندام‌ها، آنها را با شعله حرارت می‌دهیم. سپس آنها را همگن‌سازی کرده و بعد به محیط کشت تلقیح می‌کنیم.
پرده‌های جفت را ابتدا با PBS شست وشو می‌دهیم تا آلودگی‌های شدید موجود در سطح آنها کاهش یابد. سپس پرز‌های کوریونیک را خراش می‌دهیم و این مواد تخریشی را به محیط کشت منتقل می‌کنیم.
جداسازی کمپیلوباکتر فتوس:
1) محیط کشت جهت جداسازی
در حال حاضر محیط‌های زیادی جهت تشخیص باکتری‌شناسی BGC استفاده می‌شود.
باید توجه نمود که بسیاری از محیط‌های مورد استفاده برای جداسازی گونه‌های کمپیلوباکتر به دلیل ضدمیکروب‌هایی مانند سفالوسپورین‌ها، جهت جداسازی کمپیلوباکتر فتوس مناسب نیستند چراکه این ترکیبات از رشد این گونه باکتری ممانعت می‌کنند.
اکثر محیط‌های کشت حاوی سیکلوهگزامید هستند، که به‌دلیل قدرت سمیت آن، این ماده ضدقارچ می‌تواند با آمفوتریسین B جایگزین شود.
محیط انتخابی جهت جداسازی کمپیل باکتر فتوس Skirrow’s.Skirrow’s بر پایه محیط بلاد با 7-5% خون دفیبرینه بوده و حاوی مواد انتخابی پلی‌میکسین B سولفات (IU/ml 2/5)، تری متوپریم (μg/ml 5)، ونکومایسین (μg/ml 10) و سیکلوهگزامید (μg/m 50) می‌باشد.
می‌توان از یک محیط غیر انتخابی با پایه خون (7-5%خون) با فیلتراسیون استفاده نمود. اما به هرحال حساسیت این محیط نسبت به محیط انتخابی کمتر است. کنترل کیفیت هر محیط باید با استفاده از سویه‌های کنترل انجام پذیرد.
2) شرایط گرم‌خانه گذاری
پلیت‌ها در دمای 37 درجه سانتی‌گراد و در اتمسفر میکروآئروبیک (10-5% اکسیژن، 10-5% کربن دی اکسید و ترجیحاً 9-5%هیدروژن برای رشد مطلوب) گرم‌خانه گذاری می‌شوند.
شرایط میکروآئروبیک با روش‌های مختلفی ایجاد می‌شود. در برخی از آزمایشگاه‌ها، اتمسفر مناسب با استفاده از گاز جایگزین در جار تولید می‌شود. همچنین کیت‌های تولیدکننده گاز به‌صورت تجاری موجود می‌باشند.
علاوه براین می‌توان از گرم‌خانه‌های اتمسفر متنوعی استفاده نمود. شرایط کشت و گرم‌خانه گذاری به‌طور مرتب به‌وسیله سویه‌های کنترل کمپیلوباکتر فتوس تحت گونه فتوس و کمپیلوباکتر فتوس تحت گونه ونرالیس، تأیید می‌شود. این کنترل‌ها برای جداسازی لازم‌الاجرا می‌باشد.