به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ سرگردانی شترها به‌منزله چرای آزادانه آن‌ها نیست، زیرا شتر فقط در حالت طبیعی و آزادانه چرای مناسب انجام می‌دهد بنابراین سرگردانی آن‌ها به‌خاطر بی‌توجهی ساربانان و صاحبانشان می‌باشد که مصادیق آن حادثه آفرینی‌ها در طول مسیرهای جاده‌ای و ریلی مناطق بیابانی کشور وعدم شناسایی آن‌ها بوده است، متاسفانه بزرگ‌ترین مشکل شتر داری کشور، رها و آزاد بودن شترها و پرورش نیمه وحشی آن‌هاست.
این وضعیت باعث می‌شود که اغلب شترداران فقط سالی یک بار با کمک دیگران و بادوندگی و زحمت بسیار و کمک گرفتن از موتور سیکلت، شترها را در محل‌های مخصوص بنام گاش جمع‌آوری و از این فرصت استفاده نموده، ضمن علامتگذاری با میکروچیپ و جداسازی دام‌های کشتاری، بقیه شتران را مجددا تا سال آینده در جنگل‌های دست کاشت با مراقبت‌های ویژه رها سازند.
برای سامان دادن به شترداری، باید با گماشتن ساربان برای بنگله‌های شتر از این مشکلات احتمالی جلوگیری نموده و بهره بیشتری از شترداری نصیب سرمایه‌گذاران و قشر زحمتکش نمود.
استفاده از میکروچیپ در شناسایی شترها
شناسایی شتر یکی از مسایل مهم در عرصه‌های بهداشتی می‌باشد این امر در اثبات مالکیت و یا در مسابقات شترسواری نیز می‌تواند حائز اهمیت فراوان باشد. روش شناسایی الکترونیکی میکروچیپ روشی کاملا جدید و پیشرفته است.
در این روش بچه شترها را پس از تولد، چیپ‌گذاری می‌کنند و این علامتگذاری تا آخر عمر با حیوان همراه خواهد بود.
در این روش، میکروچیپ‌های کوچک را ازطریق سرنگ کاشت مخصوصی به گردن شتر تزریق می‌کنند و هروقت که نیاز به شناسایی شتر باشد با استفاده از دستگاه بازخوان می‌توان به راحتی شماره شتر را خوانده و آن را شناسایی کرد خارج کردن این میکروچیپ‌ها کاری دشوار بوده و نیاز به جراحی گردن شتر دارد، از این رو تغییر شماره این شتران کار دشواری خواهد بود.
محل جمع‌آوری شترها
یکی از خصوصیات خوب شترداری، حداقل نیاز به تاسیسات، تجهیزات، امکانات پرورش و نگهداری می‌باشد. برای انجام بسیاری از عملیات، نظيرداغ‌زنی، روغن مالی، پشم و کرک‌چینی، معالجات و جداسازی شترها، فقط نیاز به یک چهار دیواری محصور می‌باشد که لازم است هر پرورش‌دهنده شتر، چنین جایگاهی را پیش‌بینی نماید.
پرواربندی شتر
برای آنکه جمعیت شتر به‌طور بی‌رویه افزایش نیابد و ضمناً درآمد خوبی هم نصيب شتردار گردد، هر ساله باید تعدادی از شترهای هر بنگله را جدا نموده و به پروار بست. بیشتر شترداران، شترهای نر بالغ ۵ تا ۸ ساله و شترهای ماده و حذفی مسن و شترهای ماده غیر آبستن را برای پروار انتخاب و جدا می‌نمایند. گاهی حاشی‌ها نیز پروار بسته می‌شوند.
معمولا بهترین سن برای پرواربندی شتر، سن‌های ۳ تا ۵ سالگی می‌باشد. در این سن سرعت رشد و افزایش وزن بیشتر بوده و علاوه بر این، گوشت آن کیفیت بهتری دارد.
در صورتی‌که جیره غذایی مناسبی در دوره پروار به شترها داده شود، روزانه ۱/۵ تا ۲ کیلوگرم افزایش وزن خواهند داشت. مدت مناسب برای پروار شتر ۹۰ روز است که در طول این مدت به وزن مناسب قابل عرضه به بازار می‌رسند.