به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ امروزه پنج میلیون از آزاد ماهیان (سالمون) اطلس که معمولا در آبدرههای (فیورد) سرد نروژ و دریاچههای اسکاتلند زندگی میکنند، در ۶۵ کیلومتری جنوبغربی میامی، در یک مجموعه استخر سربسته، بسیار دور از زیستگاهشان سر میکنند.
این ماهیان بومی فلوریدا نبوده و تحمل گرمای حارهای این ایالت برایش غیرممکن است، به همین دلیل این این استخرها سرد میشوند و در سولههای عظیم با تهویه مطبوع و بشدت عایق جای گرفتهاند.
سال گذشته فاز اول این حوضچه پرورش ماهی بانام بلوهاوس راهاندازی شد با این هدف که بزرگترین حوضچه پرورش ماهی در خشکی گردد. اولین هدف مالک شرکت آتلانتیک سافایر، تولید سالانه ۹۵۰۰ تن ماهی بوده اما برنامه آیندهاش تا سال ۲۰۳۱ آنست که تولید را به ۲۲۲ هزار تن برساند.
این میزان تولید جهت تامین ۴۱ درصد مصرف سالانه آزادماهی در آمریکا، معادل یک میلیارد وعده غذا کافی است. این شرکت پیشتاز رشد فزاینده پرورش آبزیان در خشکی و در محیطهای سربسته در اروپا، آسیا و آمریکا میباشد. اما سوال اینجاست که این رویکرد چه تاثیری بر پرورش سنتی آزادماهیان در دریا داشته و مهمتر از آن، چه تاثیری بر زندگی ماهیها در چنین حوضچههایی دارد؟
آزادماهیها در مخزنهایی که در فضای سرپوشیده قرار دارند خلاف جهت جریان مصنوعی آب شنا می کنند
مدیرعامل شرکت نروژی آتلانتیک سافایر، یوهان آندریاسن میگوید: "۱۰ سال قبل، زمانی که تحقیقات را درمورد این موضوع شروع کردیم، همه میاندیشیدند ما کاملا دیوانهایم. هیچکس فکر نمیکرد پرورش آزادماهی در خشکی ازنظر اقتصادی مقرون بهصرفه یا حتی عملی باشد.
صنایع پرورش ماهی به روش سنتی، بیشتر از هرکسی این ایده را زیر سوال میبردند. البته بسیار مشتاق بودند تا روند پیشرفت این فناوری را ببینند و امروزه در آتلانتیک سافایر ثابت شده که این امکان وجود دارد. حال این سوال به ذهن میرسد که پرورش ماهی در خشکی تاچه حد مقرون به صرفه بوده و چقدر جای رشد دارد.
چنین فناوریای جدید نیست اما بکارگیری آن در مقیاس تجاری در سالهای گذشته رشد داشته است. این سیستم «سامانه پرورش آبزیان بازچرخشی» نام دارد و در آن همهچیز کنترل میشود، دما و شوری آب، اسیدی - قلیایی بودن و میزان اکسیژن آب، چرخه نوردهی، ایجاد جریان مصنوعی در حوضچه، تصفیه دیاکسید کربن و فضولات. ضایعات تصفیه شده و آبهای بازیافتی مجددا استفاده میگردد.
در این سیستم بسته، ماهیها از بیماریهای دریایی و انگلی در امان هستند. به همین خاطر آتلانتیک سافایر مدعی است که ماهیهای پرورشیاش برخلاف حوضچههای کنار دریا، به درمان با آنتیبیوتیک یا آفتکش نیازی ندارند.
حوضچه پرورش ماهی شرکت آتلانتیک سافایر به نام بلوهاوس
ندر سنیر، مدیر فناوری شرکت آکوآمائوف میگوید: «با نگاهی کلی میتوان گفت که در مقایسه با پرورش ماهی در دریا، ما کمترین بیماری و مرگ ومیر را داریم.» شرکت آکوآمائوف طراح ساخت فناوری ده «سامانه پرورش آبزیان بازچرخشی» در کشورهای مختلف میباشد.
آقای سنیر در ادامه میگوید: «نکته مهم این بوده که همهچیز کنترل میشود. این کار بدون استفاده از پادتن یا واکسن انجام میگردد.»
اما چه چیز باعث شد که یک شرکت نروژی به فکر احداث یک مرکز عظیم پرورش ماهی در فلوریدا را در سر بپروراند؟ جواب اینست که در وهله اول بتواند بدون نیاز به وارد کردن ماهی با هواپیما از اروپا، بازار ماهی آمریکا را تامین نماید. و دوم مشخصات منحصر بهفرد زمینشناسی فلوریدا، این ایالت جنوبی آمریکا میباشد.
فلوریدا بر دو سفره آب زیرزمینی جدا ازهم قرار گرفته است. یکی از آنها دارای آب شیرین بوده و نزدیک سطح زمین است و دیگری آب شور داشته و پایینتر از قبلی است. آزادماهیهای جوان به آب شیرین و آزادماهیهای بالغ به آب شور نیازمندند. به این ترتیب حوضچه بلوهاوس بهراحتی به هردو منبع دسترسی دارد.
البته باید بدانیم که پروژه بلوهاوس آنطور که میاندیشیم آسان و هموار نبوده است. در ژوئیه سال گذشته، بهخاطر اشکالی در کیفیت آب بهوجود آمد، وضعیتی بروز کرد که در آن خطر مرگ ماهیهای خیلی زیادی وجود داشت و شرکت برای جلوگیری از ضرر اقتصادی، تصمیم گرفت تعداد 200هزار ماهی را پیش از اینکه به بلوغ کامل در ۲۰ ماهگی برسند «برداشت اضطراری» کند.
با همه این فناوریهای جدید، بسیاری با خوردن موجودات زنده مخالف میباشند، داون کار مدیر پروژههای گیاهخواری مطلق (وگان) موسسه پتا عنوان میکند که پرورش ماهی چه در دریا چه در خشکی پر از کثافت است. ماهیها صاحب فکر و قادر به درک شادی و درد هستند، نباید بعنوان تکهای غذای سرخشده نیست که بالهای به آن چسبیده و منتظر خورده شدن باشد به آنها نگاه کرد! ماهیها و زندگیشان متعلق به خودشان است نه به انسانها. پرورش ماهی، بهطرز بیرحمانهای وحشتناک و بیشک غیرضروری است.