به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ لکه‌های سفید ویروسی در ابتدا بر روی کاراپاس و بند پنجم و ششم شکمی ظاهر شده و متعاقباً برروی پوسته اغلب نقاط بدن گسترش می‌یابد.
اندازه لکه‌ها از نقاط ریز به‌سختی قابل مشاهده تا لکه‌هائی به قطر mm 3 متفاوت است. لکه‌های اولیه اساساً به‌صورت نقاط ریز و پراکنده‌ای ظاهر شده ولی گاهاً به‌صورت دانه‌های رشته‌ای تسبیح مانند نیز ظاهر می‌شوند.
این لکه‌ها معمولاً دایره‌ای‌شکل بوده و شامل یک حلقه سفید – قهوه‌ای که ناحیه مرکزی قهوه‌ای رنگ را که دارای حفرات متعدد کوچک پشت سرهم است احاطه کرده است. نقاط متعدد ملانیزه به‌صورت پراکنده در ناحیه مرکزی لکه‌ها مشاهده می‌شود.
لکه در زیر میکروسکوپ دارای ظاهر قهوه‌ای - زرد بوده و نسبت به ظاهر سفید رنگ قابل مشاهده با چشم غیرمسلح کدرتر به‌نظر می‌رسند. این لکه‌ها اساساً در کوتیکول قرار دارند ولی گاها به‌طرف سطوح داخلی‌تر نیز گسترش می‌یابند (1999 Wang).
به‌منظور مشاهده این لکه‌ها با چشم غیرمسلح می‌بایست کوتیکول ناحیه کاراپاس را کنده، خشک کرده و در جلوی نور قرار دهیم به‌منظور حصول اطمینان از وجود این لکه‌ها می‌توان کوتیکول را در یک اسید رقیق غوطه‌ور کرد لکه‌های کلسیفه شده معمولاً ازطریق اسیدیفیکاسیون محو می‌گردند.(2002 Henry)
شکل ۲- میگوی دارای لکه‌های سفید بر روی کاراپاس ـ کنده شدن کوتیکول از بافت اپیدرم زیرین و آبشش‌های کثیف دیگر علائم کلینیکی می‌باشند. (تصویر از 1997.Limsuwan C)
شکل ۳- تصویر لام مرطوب یک لکه سفید در زیر میکروسکوپ نوری - لکه سفید ویروسی دارای یک حلقه سفید متمایل به قهوه‌ای (R) در اطراف و یک ناحیه قهوه‌ای رنگ در مرکز می‌باشد (C) در مرز این ناحیه مرکزی حفرات کوچک به آرایش دانه‌های تسبیح مشاهده می‌گردد (نوک فلش‌ها) ناحیه مرکزی حاوی حاوی نقاط پراکنده متعدد ملانیزه می‌باشد (فلش‌ها) مجاری لوله‌های غدد پوششی در داخل کوتیکول قابل دیدن است (O). (تصویر از 1999.Wang Y. G)
عامل ایجاد کننده لکه سفید ویروسی
عامل ایجادکننده بیماری لکه سفید ویروسی یک ویروس بسیار بزرگ دارای DNA دو رشته‌ای (dsDNA) که اخیراً تحت یک جنس جدید به نام Whispovirus در خانواده Nimaviridea ثبت شده است، قرار دارد ( 2002 Mayo).
ویریون‌ها بزرگ (۱۲۰-۸۰ × ۳۸۰- ۲۵۰ نانومتر) میله‌ای و تا اندازه‌ای بیضی‌شکل همراه با یک پوشینه سه‌وجهی است (1997.Wang , et al. 1995 ; Durand et al)
این ویروس در سال‌های ۱۹۹۲–۱۹۹۳ در شرق آسیا ظهور کرد و به‌سرعت ازطریق بچه میگوها و مولدین آلوده تمام قاره آسیا را در نوردید و باعث بروز خسارات قابل‌توجهی به میگوپروری در این مناطق گردید.
ویروس در سال ۱۹۹۷ به جنوب شرق اروپا رسید و در سال ۱۹۹۹ در خاورمیانه گزارش گردید و از طریق جابه‌جائی میگوهای منجمد وارد اسپانیا و استرالیا گردید. درخلال سال ۱۹۹۹ باعث بروز خسارات شدیدی به صنعت پرورش میگو در امریکای جنوبی و مرکزی گردید (Durand et al . 2000 , Lightner 2003).
علائم کلینیکی
علاوه بر بروز لکه‌های سفید در میگوهای مبتلا علائم زیر نیز مشاهده می‌گردد:
1- کوتیکول به‌راحتی از اپیدرم زیرین جدا می‌شود.
۲- هپاتوپانکراس به رنگ سفید متمایل به زرد شده و متورم و شکننده می‌شود.
٣- همولنف رقیق شده و زمان انعقاد آن طولانی شده و یا اینکه منعقد نمی‌شود.
4- مصرف غذا به‌شدت کاهش یافته و یا اینکه متوقف می‌شود.
5- میگوها از تمیز کردن خود ناتوان شده و به این دلیل کثیفی آبشش ایجاد می‌شود.
6- میگو قادر به حرکت کردن نبوده و به تحریکات خارجی پاسخ نمی‌دهند.
۷- میگوهای در حال مرگ به رنگ قرمز در آمده و در کناره‌های استخر باقی می‌مانند و یا به آرامی در سطوح آب شنا کرده و نهایتاً به کف استخر فرو می‌روند.
۸- مرگ و میر بالای ۷۰٪ و تا ۱۰۰٪ معمولاً تا یک هفته بعد از مشاهده علائم کلینیکی رخ می‌دهد.