به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ بدون برنامه‌ریزی و پژوهش گسترده علمی، و بدون سرمایه‌گذاری دولت‌ها و تولیدکنندگان، صنعت جهانی طیور می‌تواند با یک فاجعه نابودکننده دربرابر شیوع یک بیماری ویروسی همانند (Covid 2019) روبرو شود.
در حالی‌که برخی از کشورها، نخستین موج عفونت بیماری کرونای انسانی (covid-19) را پشت‌سر می‌گذارند، با مواردی روبرو می‌شویم که این ویروس خطرآفرین به دیگر گونه‌های جانوران انتقال می‌یابد که شامل گربه‌های خانگی، گربه‌های وحشی و راسو (mink) هستند.
جالب این است که در گذشته، هنگامی که ویروس بیماری‌زای فوق‌حاد آنفولانزای طیور (H5N1) از پرندگان به انسان سرایت کرد، اتفاق مشابهی در سرایت به دیگر انواع جانوری پیش آمد.
این اتفاقات با سرایت ویروس بیماری‌زای آنفلوانزای حاد پرندگان، به همین نوع جانوران، که با انسان تماس نزدیک داشتند، پیش آمد، اما در انسان و آن جانوران به بن‌بست رسید و بیشتر از آنها گسترش نیافت.
به‌نظر می‌رسد که این پیشامدها در سرایت از میزبان اولیه ویروس، که در کرونای انسانی، انسان، و در آنفلوانزای حاد طیور، مرغ‌ها بودند، چندان گسترده نمی‌باشد و در وجود میزبان ثانوی گسترده نبوده و به بن‌بست می‌رسند. اما اگر رفتار این ویروس‌ها جز این باشد، و در میزبان‌های ثانوی به بن‌بست برنخورند، چه پیشامدهایی اتفاق خواهد افتاد؟
به شرایطی بیاندیشید که یک بیماری تنفسی ویروسی حاد پرندگان که بتواند از طیور به انسان سرایت کند و عوارضی پدید بیاورد که بدون سروصدا و به‌سرعت به جمعیت‌های انسانی منتقل شود و متوقف هم نشود، چه پیامدهایی خواهد داشت.
چنین پیشامدی، به‌راستی یک کابوس وحشت‌انگیز برای جهان خواهد بود تا هنگامی که دانشمندان بتوانند واکسن کارآمدی برای مبارزه با آن تولید کنند و در دسترس همگان قرار دهند.
مدیریت کارآمد و نگاه به آینده
درس بسیار مهمی که از شیوع جهانی ویروس کرونای کنونی (Covid-19) گرفتیم، اهمیت نقش مدیریت کارآمد در زمینه جلوگیری از گسترش یک بیماری ویروسی تازه است.
در حال‌حاضر، خوشبختانه ما کنترل خوبی روی جابه‌جایی طیور در سطح بین‌المللی داریم، اما در زمینه جابه‌جایی و پرواز پرندگان وحشی و امکان انتقال ویروس از پرندگان وحشی مهاجر به انسان، چنین کنترلی آسان نیست و وجود ندارد.
اگر به آینده بنگریم، مهم خواهد بود که دامپزشکانی که دید آنها بیرون از گرفتاری‌ها و چارچوب مسائل کنونی است، و می‌توانند آینده را درنظر بگیرند داشته باشیم.
چنین دامپزشکانی، می‌باید همکارانی کارآمد، در زمینه‌های ارتباطات، استراتژی‌ها و رهبری، در اختیار داشته باشند، تا بتوانند برای آینده چاره‌اندیشی کنند.
هزینه‌ها
درس دیگری که از شیوع کرونای انسانی آموختیم، در زمینه هزینه‌ها است. صنعت طیور امکان ندارد که بتواند از زیر ضربه هزینه‌هایی به سنگینی آنچه که از ویروس کرونای انسانی بر جهان تحمیل شده است کمر راست کند.
بر همین باور است که از هم‌اکنون، دولت‌ها می‌باید بودجه‌های کافی برای انجام پژوهش‌های علمی در زمینه بیماری‌های ویروسی طیور تخصیص دهند تا سلامت و تأمین غذای انسان با فاجعه روبرو نشود.
یک پیام روشن، با صدای بلند در سرتاسر جهان طنین‌انداز است و آن، این واقعیت است که ما تولیدکنندگان، و دولت‌ها، می‌باید در آینده بتوانیم مدیریت کارآمدتری نسبت به بیماری‌های فاجعه‌آور داشته باشیم.
چه این بیماری‌ها، بیماری ویروسی Covid-19 باشد که کارگران ما را ازپای بیاندازد و چه ویروس بیماری‌زای فوق‌حاد آنفولانزای طیور H5N1 که گله‌هایمان را نابود سازد.
منبع: نیکوتک
سرمقاله از مجله International poulty production، اوت 2020