به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ استفاده از انرژی تولیدشده از چربی‌های ذخیره در بدن، نشان‌دهنده افزایش نرخ جابجایی چربی‌ها برای حمایت از فرایند شیردهی می‌باشد. این جابه‌جایی گسترده بافت چربی بدن باعث بالا رفتن احتمال بروز بیماری‌هایی چون کتوز، عفونت‌های رحمی و کبد چرب می‌شوند.
بخشی از فرآیند کنترل مصرف خوراک از طریق اکسیداسیون پروپیونات در کبد صورت می‌پذیرد که درنهایت در دام ایجاد سیری می‌کند. از این‌رو، استفاده از منابع چربی‌ها و کربوهیدرات‌هایی با قابلیت تخمیر کمتر در اوایل دوره شیردهی، سودمند است.
بالا بودن امتیاز وضعیت بدنی در گاو و گوسفند، هنگام زایمان سبب کاهش ماده خشک مصرفی در اوایل دوره شیردهی می‌گردد. کاهش ماده خشک مصرفی در گاوهای مبتلا به کتوز بالینی بلافاصله بعد از زایمان و پیش از زایمان موردتوجه می‌باشد.
در دوره انتقال گاوهای چاق می‌توانند دچار کاهش شدید ماده خشک مصرفی شوند. خطر ابتلا به تب شیر در گاوهای خیلی چاق، بسیار بالاست. مصرف بیشتر علوفه باکیفیت که قابلیت هضم آهسته الیاف دارند، باعث افزایش مصرف ماده خشک خواهد شد.
در دوره پس از زایمان افزایش مصرف خوراک باعث افزایش تولید شیر شده و همبستگی مثبتی میان مقدار مصرف خوراک در روز پیش و پس از زایمان ایجاد می‌کند.
جابجایی چربی ها و اثر بر عملکرد کبد
بیشتر شدن جابه‌جایی بافت چربی سبب افزایش جریان اسیدهای چرب به کبد برای اکسیداسیون آنها می‌گردد. بخشی از اسیدهای چرب اکسید شده به‌صورت اجسام کتونی از کبد خارج شده و به بافت‌های محیطی انتقال می‌یابند.
ممکن است کبد قادر به انتقال مجدد مقادیر کافی از اسیدهای چرب به خارج از آن نبوده، در نتیجه، چربی در سلول‌های کبدی ذخیره می‌گردد. انباشتن چربی در سلول‌های کبد می‌تواند باعث اختلال در نرخ گلوکونئوژنز و اوروژنز (تولید اوره) شود. استرنگ و همکاران در سال 1998 متوجه شدند که قرار گرفتن سلول‌های کبدی درمعرض اسیدهای چرب آزاد به میزان 40 درصد تولید اوره را کاهش می‌دهد.