به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ کوکسیدیوز (Coccidiosis) عمدتاً توسط گونه ایمریا که اختصاصی میزبان خاصی است ایجاد می‌شود برای مثال گونه‌ای که گوسفند را آلوده می‌کند، در بز بیماری ایجاد نمی‌نماید. اولین علامت کوکسیدیوز درصورت آلوده شدن گله، عدم رشد و نمو مورد انتظار در بره‌هاست. در تعدادی از بره‌ها شکم تورفته و پشم ازهم باز می‌شود (open fleeced appearance).
در تعدادی از بره‌ها پشت و سطح داخلی پاها آغشته به مدفوع می‌باشد. با پیشرفت بیماری اسهال آبکی که رگه‌های خون در آن دیده می‌شود رخ می‌دهد. در کالبدگشائی روده‌ها ضخیم گشته و نقاط سفید رنگی روی آن قرار دارد. گاهی دل درد، پرولاپس رکتوم و آنمی دیده می‌شود.
کاهش سریع وزن، قوز نمودن و آلودگی پشت و پاها به مدفوع در کوکسیدیوز
ضخیم شدن دیواره روده و نقاط سفید رنگ در سطح سروزی
تشخیص کوکسیدیوز در دام
از روی علائم کلینیکی و وجود اووسیست انگل در مدفوع تشخیص داده می‌شود. تعداد اووسیست در مدفوع با شدت بیماری رابطه‌ای ندارد بطوری‌که گاهی دام‌های سالم تعداد زیادی اووسیست دفع می‌نمایند ولی عده‌ای دیگر قبل از ظهور اووسیست در مدفوع از کوکسیدیوز تلف می‌شوند.
درمان کوکسیدیوز
کوکسیدیوز بیماری خودمحوری است که بدون درمان اختصاصی خاصی وقتی‌که تزایدی آن پایان یافت بهبود می‌یابد. درمان‌های رایج روی مراحل آخر تقسیم انگل بدون اثر می‌باشند.
بیشتر داروهای ضدکوکسیدیوز روی شیزونت مرحله اول اثر داشته و برای کنترل بیماری مفید هستند نه برای زمانی که علائم بیماری ظاهر گردید.
در یک واگیری تمام مبتلایان یک‌جا جمع شده و درمان‌های حمایتی برای آنها اعمال شود. از سولفادیمیدین به میزان 140 میلی‌گرم پارکیلو تا 3 روز می‌توان استفاده کرد.
برای پیشگیری 25 تا 35 میلی‌گرم پارکیلو روزانه تا 15 روز در غذا مخلوط نموده و یا 55 گرم به هر تن غذا در اختیار حیوانات گله قرار داده شود.
برای کنترل می‌توان موننسین به میزان 15 گرم در تن کنسانتره از 4 هفته مانده به زایمان و تا زمانی‌که بره‌ها شیر می‌خورند در اختیار میش‌ها قرار داد. موننسین از دفع اووسیست جلوگیری می‌نماید.
برای مطالعه بخش‌های دیگر این مقاله کلیک کنید:
نکاتی در پرورش گوسفند