گوسفند سرسیاه پارسی (Blackhead Persian)

به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ گوسفند سرسیاه پارسی (Blackhead Persian) یکی از انواع گوسفندان گوشتی است که از آفریقای جنوبی سرچشمه گرفته است. در گویش آفریقایی‌ها به Swartkoppersie (پارس سیاه‌پوست) معروف است. این نژاد جزو گوسفندان دنبه‌دار بوده و به‌عنوان گوسفند گوشتی شناخته می‌شود. این نژاد به‌طور مستقیم نسل گوسفندان سومالی بوده و می‌توان گفت اصالتاً اهل همانجاست (درواقع منطقه شاخ آفریقا). گوسفند سرسیاه پارسی پوششی مویی داشته و پشم ندارد و نسبت به گوسفندان پشمی بسیار بهتر گرما را تحمل می‌کند.

علیرغم اینکه نام گوسفند سرسیاه فارسی دارد، درواقع از سومالی سرچشمه گرفته است. این نژاد حدود سال 1870 در آفریقای جنوبی ظهور یافت و با نژادهای محلی ترکیب شده یا به نوعی پیوند زده شده است؛ همچنین با استفاده از این نژاد، گوسفندهای محلی از جمله گوسفند نژاد دورپر (Dorper) اصلاح نژادی شده است. پیش‌بینی می‌شود که در دهه 50 میلادی حدود 2میلیون گوسفند سر سیاه پارسی در آفریقای جنوبی وجود داشته است. این نژاد همچنین به کنیا، غنا، اتیوپی و تانزانیا نیز راه یافته است.

نژاد گوسفند سرسیاه برای تامین گوشت مورد نیاز به مناطقی از جمله کارائیب، آمریکای مرکزی و جنوبی نیز منتقل شده است. این نژاد به‌عنوان نژادی رسمی توسط انجمن پرورش‌دهندگان گوسفند برزیل شناخته شده است. در حال حاضر این نژاد برای تولید گوشت پرورش داده می‌شود.

بیشتر بدانیم:
گوسفند نژاد دورپر (Dorper Sheep)

خصوصیات ظاهری گوسفند پارسی سر سیاه

گوسفند پارسی سرسیاه با اندازه‌‌ی کوچک تا متوسط است. به‌طورکلی رنگی سفید داشته، اما همانطور که از نام آنها مشخص است سر آنها به رنگ سیاه است. می‌توان گفت که علاوه بر سر گردن و گوش‌های افتاده‌ای به رنگ مشکی نیز دارند. دنبه داشته و در قسمت برآمدگی و پایین دم آنها تجمعی از چربی به‌چشم می‌خورد. این نژاد گوسفند در هر دو نوع نر و ماده از بدو تولد حدودا 2.6 کیلوگرم وزن دارند. متوسط وزن بدن گوسفندهای بالغ پارسی سرسیاه در نوع نر حدودا 68 کیلوگرم و در نوع ماده 52 کیلوگرم می‌‎باشد.

موارد مصرف گوسفند سرسیاه پارسی

گوسفند پارسی سرسیاه یک نژاد گوشتی است. باتوجه به این نکته می‌توان گفت که عمدتاً آن را برای تولید گوشت پرورش می‌دهند.

مشخصات گوسفند پارسی سرسیاه

گوسفندهای سرسیاه به‌خوبی با اقلیم محل زندگی خود سازگار هستند. پیش از این، این نژاد، به‌خاطر داشتن دنبه پرورش داده می‌شد که برای اقلیم خشک مزیت‌هایی داشت. همچنین از این چربی‌ها برای پخت سایر غذاها استفاده می‌کردند.

گوسفند سرسیاه ماده، مادران بسیار خوبی بوده و به مدت 84 روز شیردهی دارند. آنها در دوران شیردهی حدودا 50 کیلوگرم شیر تولید کرده و شیر آنها حاوی حدود 9.5 درصد چربی است.

انتظار نمی‌رود که گوسفند نژاد پارسی در بازار گوشت گوسفند با نژادهای مدرن رقابت کند، اما می‌تواند در این زمینه صرفه اقتصادی داشته باشد. همچنین می‌توان باتوجه به داشتن چربی و گوشت مناسب در ساخت و تهیه سوسیس از آن استفاده کرد.

پارسی سرسیاه نژادی بسیار مقاوم است، که قادرست مسافت‌های طولانی را با کمک پاهای غزال مانند خود فقط با نوشیدن مقدار کمی آب طی کند. گرچه این نژاد نسبت به نژادهای دیگر در شرایط سخت و مشکل به مراقبت کمتری نیاز دارد؛ اما مانند سایر نژادها در زمینه تولید گوشت نیاز به مراقبت و نگهداری بیشتری خواهد داشت.

منبع: farsipet