به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ هدف هر مرغداری مادر، تولید تخم‌مرغ‌های نطفه‌داری است که بتوان از آنها جوجه‌هایی با توان رشد مناسب، به دست آورد؛ اما متأسفانه کیفیت این تخم‌مرغ‌ها می‌تواند در اثر برخی عوامل، تضعیف شود که زیان آن، بسیار بیشتر از تنها از دست دادن یک تخم‌مرغ است.
هنگام رسیدگی به مشکلات هچری، لازم است شناسایی دقیقی از آنچه سبب پدید آمدن مشکلات می‌شود تهیه کنیم تا بتوانیم با رفع این مشکلات از ادامه و تکرار آنها در آینده جلوگیری نماییم.
برای نمونه، می‌توان پی برد که تخم‌مرغ‌هایی که بیش از معمول (percent 0.5<) آلودگی دارند از کدام مرغداری مادر آمده‌اند.
تصمیم‌گیری‌های مدیریتی در مرغداری‌های مادر، مانند آلودگی تخم‌هایی که در کف سالن گذاشته شده‌اند، بی‌دقتی در پیدا کردن تخم‌هایی که ترک‌های بسیار نازک دارند، تسمه نقاله‌ها، قفس‌ها و میزهای کثیف، می‌توانند در آلوده کردن هچری دخالت داشته باشند.
ضعف در خنک یا گرم نگه داشتن تخم‌مرغ‌ها در انبار مرغداری مادر، و هنگام انتقال آنها به هچری می‌تواند سبب تراکم رطوبت در سطح تخم‌مرغ‌ها شود و میکروارگانیزم‌ها را به هچری منتقل کند.
به‌طور کلی، تخم‌مرغ‌های گله مرغ‌های مادری که سن آنها بالاتر است با آلودگی بیشتری همراه هستند. با آگاهی از این اطلاعات و انجام کارهای درست مدیریتی می‌توان از آلودگی تخم‌مرغ‌ها پیش از انتقال به هچری، پیشگیری نمود.
آلودگی‌ها، می‌توانند به فاسد شدن و ترکیدن تخم‌مرغ‌ها در هنگام انکوباسیون در هچری منجر شوند. بسیاری از میکروارگانیزم‌ها می‌توانند تخم‌مرغ‌ها را آلوده کنند، اما عامل انفجار تخم‌مرغ‌ها در دستگاه انکوباسیون، باکتری سودوموناس (spp pseudomonas) است که با تولید گاز، سبب ترکیدن تخم‌مرغ می‌شود.
مواد درون این تخم‌مرغ‌ها معمولاً در هجدهمین روز انکوباسیون از ترک‌های ریز و یا منفذهای پوسته تخم‌مرغ به بیرون نشت می‌کنند، و هنگامی که تخم‌مرغ می‌ترکد، مواد درون آن همراه با باکتری‌ها، درون انکوباتور پخش می‌شوند، و جوجه‌های در حال هچ را آلوده می‌کنند. این آلودگی، سبب تلفات بالای جوجه‌ها در نخستین هفته زندگی آنها می‌شود.
پی بردن دقیق به شمار تخم‌مرغ‌های آلوده در هر گله، به مرغداری‌های مادر کمک می‌کند که منبع آلودگی را شناسایی کنند و دست بکار پیشگیری برای آینده شوند.
بیشتر هچری‌ها، آلودگی تخم‌مرغ‌ها را پس از کامل شدن هچ، با جدا کردن تخم‌مرغ شکسته شده، به هنگام زدودن پسمانده‌های سینی‌های هچ، ردیابی می‌کنند که پی ببرند از کدام مرغداری مادر آمده‌اند. در روند اینکار، سینی‌های ویژه‌ای را مشخص می‌کنند تا تخم‌مرغ‌های آلوده در آن سینی‌ها ریخته شوند، اما متأسفانه بخشی از تخم‌مرغ‌های آلوده، در جریان اینکار جدا نمی‌شوند و به سینی ویژه پوسته‌های آلوده نمی‌روند.
در شیوه کنونی انتقال پسمانده‌ها به دستگاه انتقال، کارگران تنها پوسته‌هایی را که آلودگی آنها آشکار است و به چشم دیده می‌شود جدا می‌کنند و در سینی می‌ریزند، و تخم‌مرغ‌هایی که آلودگی پوسته آنها به چشم دیده نمی‌شود را به جای جدا کردن، به دستگاه انتقال پسمانده‌ها می‌ریزند تا از مرغداری بیرون برده شوند، و بنابر مقررات ناظر بر اینکار با آن رفتار شود.
دستگاه انتقال پسمانده‌ها به گونه‌ای برنامه‌ریزی شده است که تمام تخم‌مرغ‌های بدون نطفه، و یا آنهایی که جنین مرده دارند را بزداید.
برای اینکه از شمار تخم‌مرغ‌های آلوده و پیگیری اینکه از کدام مرغداری مادر آمده‌اند اطمینان یابیم، به نکات زیر توجه کنید:
اعضای تیمی که کار انتقال پسمانده‌ها را انجام می‌دهند، تخم‌مرغ‌های آلوده را بشمارند و در سینی ویژه تخم‌مرغ‌های آلوده بریزند.
بیشتر هچری‌ها، برای پی بردن به این که تخم‌مرغ‌های آلوده از کدام مرغداری مادر آمده‌اند، پس از تکمیل دوره هچ، سینی ویژه‌ای را برای جدا کردن تخم‌مرغ‌های شکسته آلوده در دسترس تیمی که پسمانده سینی‌های هچ را برمی‌دارند و به ماشین ویژه‌ی انتقال پسمانده‌ها می‌ریزند، قرار می‌دهند تا تخم‌مرغ‌های شکسته آلوده در آن سینی ویژه قرار داده شوند و منشأ آنها مشخص شود؛ اما متأسفانه بخشی از تخم‌مرغ‌های آلوده که پیش از قرار گرفتن در دستگاه انکوباتور، جدا شده‌اند در این آمار وارد نمی‌شود، و به همین سبب شمار تخم‌مرغ‌های آلوده دارای دقت کافی نیست.
در روند کنونی، تیم انتقال پسمانده‌ها، تخم‌مرغ‌های آلوده را پیش از این که پسمانده‌ها به ماشین انتقال ریخته شوند جدا می‌کنند و در سینی ویژه می‌ریزند.
برای اطمینان از این که همه تخم‌مرغ‌های آلوده شمارش شده‌اند، نکات زیر را رعایت کنید:
1- تیمی که تخم‌مرغ‌های آلوده را پیش از قرار گرفتن در انکوباتور جدا می‌کنند، تخم‌مرغ‌های آلوده‌ای را که جدا کرده و در سینی مخصوص برای رسیدگی قرار داده‌اند، بشمارند.
2- این تیم، شمار تخم‌مرغ‌های آلوده و جدا شده را به تیمی که در خروجی میز انتقال (جایی که سبدهای هچر را برداشته و برده‌اند) قرار دارد، گزارش کند.
3- تیمی که سبدها را برمی‌دارند، شمار تخم‌مرغ‌های آلوده گزارش شده و جدا شده را روی کارت ایندکس یادداشت کنند و در سبدهای هچر، در کنار تخم‌مرغ‌های نطفه‌دار قرار دهند. در این کارت، شماره ردیف سینی و شماره ویژه مرغداری مادری که تخم‌مرغ‌ها از آنجا آمده‌اند، و تعداد تخم‌مرغ‌های آلوده جدا شده نوشته می‌شود.
4- تیمی که منشأ تخم‌مرغ‌های آلوده را ردیابی و آنالیز می‌کنند، تعداد و مشخصات این تخم‌مرغ‌های آلوده را به شمار تخم‌مرغ‌های شکسته و آلوده‌ای که پس از هچ، از پسمانده سینی‌های هچ جدا شده‌اند می‌افزایند و آن را در برگ ویژه‌ای در هچری، یادداشت می‌کنند.
5- آنگاه تیم بررسی‌کننده، این آمار را که تقریباً دقیق است، با تیم مرغداری مادر در میان می‌گذارد.
در شیوه‌ای که هم‌اکنون برای برآورد تخم‌مرغ‌های آلوده، در مرغداری‌ها بکار برده می‌شود، همه تخم‌مرغ‌های آلوده‌ای که درون دستگاه انکوباسیون در اثر آلودگی درون تخم‌مرغ‌های ترک‌دار، می‌ترکند به حساب نمی‌آیند.
روشی که در این مقاله پیشنهاد کردم یک راه‌حل ساده برای این مشکل است، زیرا دادن اطلاعات دقیق به کارشناسان مرغداری مادر، به آنها کمک خواهد کرد تا دلایل آلودگی تخم‌مرغ‌هایشان را بررسی و بی‌درنگ چاره‌جویی کنند.
هرگاه شمار آلودگی تخم‌مرغ‌ها، بیش از انتظار شما باشد، به مرغداری مادر که تخم‌مرغ‌های نطفه‌دار را از آنجا تهیه می‌کنید بروید و روش کار آنها را بررسی کنید تا روند مدیریت خود را اصلاح کنند و از آلودگی تخم‌مرغ‌ها بکاهند.
منبع: نیکوتک
نوشته Scott Jordan، برگرفته از سایت the poultry site - 2019