به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ قرقاول مالزیایی با عناوین قرقاول طاووسی مالایی و قرقاول کاکل‌دار طاووسی نیز شناخته می‌شود، این نژاد از قرقاول‌ها همان‌طور که از نامشان پیداست بومی کشور مالزی هستند. قرقاول طاووسی مالزی از خانواده قرقاول‌های طاووسی است که با نژادهای قرقاول طاووسی پالوان و قرقاول طاووسی جرمین و قرقاول طاووسی برنی خویشاوندی نزدیک دارد.
مشخصات ظاهری قرقاول مالایی
قرقاول مالایی نر: به‌طور کلی پرهایشان به رنگ قهوه‌ای کمرنگ با لکه‌های کوچک سیاه و سفید همراه با لکه‌های اشکی شکلی به رنگ سبز و سبز مایل به آبی بر روی انتهای پرها هستند که شباهت زیادی به طاووس‌ها دارند. ناحیه گلو به سفید رنگ بوده، پوست صورت لخت و چشم‌ها به رنگ آبی مایل به سفید است و بر روی سر تاجی دیده می‌شود. دم در قرقاول مالایی در بین نژادهای مختلف قرقاول‌ها کوتاه‌ترین دم است. اندازه نرها در حدود ۵۰ الی ۵۳ سانتی‌متر و حدود ۶۰۰ الی ۷۰۰ گرم وزن دارند.
قرقاول مالایی ماده: نسبت به جنس نر جثه کوچک‌تری داشته و پرهایشان جلای کمتری دارد. دم قرقاول‌های ماده نیز به‌شکل محسوسی نسبت به نرها کوتاه‌تر و کوچ‌کتر می‌باشد. طول بدن ماده‌ها ۴۰ الی ۴۵ سانتی‌متر بوده و وزن آنها حدود ۴۵۰ الی ۵۵۰ سانتی‌متر می‌باشد.
قرقاول مالای جوان: پر و بال آنها جلای کمی دارد و شبیه ماده‌ها هستند.
زیستگاه و پراکندگی قرقاول مالایی
قرقاول کاکل‌دار طاووسی مالایی بومی شبه جزیره مالزی تا جنوب تایلند و شاید تا میانمار و سوماترا و سنگاپور می‌باشد. زیستگاه این نژاد شامل مناطق جنگلی و دشت در ارتفاع ۸۰ الی ۱۵۰ متر و تا کمتر از ۳۰۰ متر از سطح دریا است.
تغذیه
در طبیعت از میوه‌ها، حشرات، مورچه‌ها، دانه‌ها و گیاهان مصرف می‌کند.
زاد و ولد قرقاول مالایی طاووسی
زاد و ولد قرقاول و تکثیر آن در ماه‌های مارس، آوریل و اوت می‌باشد. نرها فقط نقش باروری را داشته و ماده‌ها به تنهایی وظیفه جوجه‌درآوری و پرورش را بر عهده دارند. طول زمان جوجه‌درآوری در حدود ۲۲ الی ۲۳ روز است.
وضعیت بقاء
جمعیت قرقاول مالایی رو به کاهش است، به علت تخریب زیستگاه‌ها با قطع درختان و تجارت چوب و قطع درختان و کاشت درختان نخل روغنی (پالن) به‌خصوص در مالزی به طوری که طبق گزارشات بیش از ۷۵درصد زیستگاه‌های طبیعی این قرقاول‌ها از سال ۱۹۷۰ میلادی تاکنون ازبین رفته است، همچنین شکار و صید بی‌رویه و نرخ زاوولد کم نیز به ماهش جمعیت منجر شده است، به‌طوری که گزارش‌هایی از انقراض کامل این قرقاول‌ها در جنوب تایلند بدست رسیده است، قرقاول مالایی در لیست قرمز گونه‌های در معرض انقراض است.
وضعیت حفاظت
حداقل در دو منطقه حفاظت شده پارک ملی تامان نگارا و سونگای کشور مالزی که در پارک سونگای جمعیت بیشتری از آنها زندگی می‌کنند، و با کمک‌های انجمن جهانی قرقاول، راسماً تحت قانون حفاظت از حیاط وحش تحت حفاظت قرار گرفته شده‌اند.
گردآوری و تنظیم: پرنده جنگل