به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ قرقاول طلایی (Golden Pheasant) پرنده بومی مناطق جنوب شرق آسیا و کشور چین است، به‌همین دلیل آن را قرقاول جنوب شرق آسیا نیز می‌نامند. این ماکیان در بین مردم چین با نام «مرغ طلایی» شهرت دارند. نام علمی قرقاول نژاد طلایی چینی (Chrysolophuspictus) می‌باشد. بین عموم مردم قرقاول طلایی با نام قرقاول بلژیکی نیز سناخته می‌شود.
خصوصیات ظاهری قرقاول طلایی
طول بدن در جنس نر قرقاول طلایی بین ۹۰ الی ۱۰۰ سانتی‌متر است، معمولاً در قرقاول‌ها طول دم دو سوم از طول بدن پرنده نر را تشکیل می‌دهد. رنگ بدن نرها سرخ بلوطی است، گردن به رنگ نارنجی و دارای تاجی به رنگ زرد طلایی است. در قرقاول نر جهش‌های رنگی بسیاری وجود دارد. رنگ بدن در قرقاول ماده خاکستری بوده و در هردو جنس نر و ماده رنگ پا و منقار زرد می‌باشد.
فصل جفت‌یابی آنها در زیستگاه‌های طبیعی اواسط فروردین و اردیبهشت ماه است. سن بلوغ ۱ الی ۲ سالگی بوده و تعداد تخم‌گذاری در هر کلاج و دوره ۸ الی ۱۲ عدد می‌باشد. مدت زمان بیرون آمدن جوجه‌ها از تخم ۲۲ الی ۲۳ روز بعد از خوابیدن ماده بر روی تخم‌هاست.
نژاد قرقاول طلایی بسیار مقاوم بوده و به راحتی قابل تکثیر است از این‌رو بهترین گزینه برای افراد مبتدی می‌باشد.
زیستگاه طبیعی
زیستگاه طبیعی قرقاول‌های طلایی مناطق کوهستانی غرب و مرکز چین می‌باشد.
محل نگهداری قرقاول طلایی
برای نگهداری از قرقاول طلایی به فضای محصور و پوشیده با بستری پوشیده شده از شن و یا خاک دستی، کاه و کلش و... نیاز است، ابعاد این فضا می‌باید حداقل ۱۰ مترمربع باشد. علاوه بر اینها بهتر است که اگر فضای نگهداری محدود و کمتر از ابعاد ذکر شده است، سقف محل نگهداری حداقل ۱/۵ متر در نظر گرفته شود تا هنگام جست و خیز، پرزدن و پرواز پرنده با دیواره‌های محل نگهداری برخورد نکند و پرهایش آسیب نبینند.
نکته: از آنجایی‌که پاهای این ماکیان بسیار حساس است؛ حتماً از بستر مناسب و طبیعی در محل نگهداری قرقاول‌ها استفاده کنید.
تغذیه
قرقاول طلایی چینی در زیستگاه طبیعی‌اش از انواع دانه‌ها و حشرات و میوه‌های تازه و سبزیجات تغذیه می‌کند و در اسارت نیز می‌توان از انواع دانه‌ها و غلات، دانه صنعتی و ذرت خورد شده و پلیت مخصوص قرقاول و کنسانتره استفاده کرد.
گردآوری و تنظیم: پرنده جنگل