به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ با جداسازی و سپس شناسایی مایکوپلاسما سینویا می‌توان به نوعی تشخیص قطعی در مورد این بیماری دست یافت. جداسازی این باکتری از ضایعات، در پرندگانی که بصورت حاد درگیر شده‌اند سخت نیست، ولی در مراحل مزمن بیماری، ارگانیسم‌های قابل دوامی در ضایعات باقی نخواند ماند.
این درحالیست که به نظر می‌رسد، جداسازی باکتری فوق از مجاری فوقانی تنفسی در پرندگانی که بصورت مزمن با این بیماری درگیر شده‌اند، عملی‌تر است. از تکنیک آنتی‌بادی فلورسنت نیز می‌توان در جهت شناسایی کلونی یا کلونی‌های دست نخورده این باکتری استفاده نمود.
در برخی متون علمی نیز مباحثی در مورد تشخیص مستقیم DNA مایکوپلاسما سینویا در بافت یا محیط کشت، مطرح شده است. روش فوق، از انواع تکنیک‌های ساده و سریع می‌باشد ولی به نظر می‌رسد که حساسیت آن کافی نباشد.
PCR از انواع روش‌های تشخیصی سریع، ساده و بسیار حساس می‌باشد. با استفاده از این تکنیک می‌توان، DNA مایکوپلاسما سینویا را در بافت یا محیط کشت، شناسایی نمود. در حال حاضر، انواع کیت‌های مختلف PCR در مقیاس تجاری در دسترس می‌باشد.
سرم‌شناسی
درحال حاضر، انواع آنتی‌ژن‌های تجاری جهت انجام آزمایش SPA در دسترس می‌باشند. اطلاعات مورد نیاز در مورد نحوه استفاده از این محصولات نیز در بسته‌بندی آنها موجود است. در این آزمایشات، عموماً 0.02 میلی‌لیتر از سرم را با مقدار مساوی آنتی‌ژن در پلیتی شیشه‌ای مجاور ساخته و سپس محتوای به دست آمده را به آرامی حرکت می‌دهند و میزان فعالیت آگلوتیناسون را تحت نظر قرار می‌دهند.
توجه داشته باشید که آنتی‌ژن مورد استفاده در این آزمایش را بایستی به صورت روزانه با سرم‌هایی که به لحاظ مثبت یا منفی بودن شناخته شده هستند، مورد ارزیابی قرار داد.
بر اساس مطالعات صورت پذیرفته، نهایتاً بین دو تا چهار هفته، آنتی‌بادی‌ها در بدن پرندگان بیمار گسترش می‌یابند.
به اعتقاد بسیاری از صاحب نظران، آزمایش SPA ممکن است در مواردی نیز باشد غیرحساس بوده و واکنش لازم صورت نپذیرد. Ewing و همکاران گزارش نمودند که نتایج آزمایش SPA در برخی گله‌های مادر و تخمگذار تجاری با منفی‌های کاذب همراه است. این گروه از محققین از تکنیک الایزا، جهت انجام آزمایشات تکمیلی استفاده کرده بودند.
این در حالیست که در برخی گله‌ها نیز هیچ واکنش خاصی در هنگام بررسی نمونه سرم‌ها توسط آزمایش SPA روی نمی‌دهد. چنین مواردی به خصوص در گله‌هایی مشاهده می‌شود که با واکسن‌های روغنی برعلیه انواع عوامل بیماری‌زا واکسینه شده‌اند. از سوی دیگر، به منظور تایید صحت آزمایشات صورت پذیرفته، بایستی از تکنیک HI بهره بریم.
از سوی دیگر، برخی محققین نیز از آزمایش ایمنوپروکسیداز غیرمستقیم با استفاده از کلونی‌های مایکوپلاسمای دست نخورده بعنوان زیرلایه به شناسایی آنتی‌بادی‌ها در سرم، ترشحات تنفسی، مایع سینویال، صفرا، غدد Harderian، اویداکت و زرده پرداخته‌اند.
به‌طور معمول، آزمایش الایزا جهت سنجش روزانه گله‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. به نظر می‌رسد که در آینده‌ای نزدیک، آزمایش فوق جایگزین روش هماگلوتیناسیون شده و در بررسی‌های اولیه نیز مورد استفاده قرار گیرد. انواع کیت‌های الایزا در سطح تجاری، جهت انجام این آزمایش، در دسترس می‌باشند.
محققین با استفاده از روش تغلیظ و آماده‌سازی اولیه آنتی‌ژن‌ها در ناحیه p46 تا p52، به دسته‌ای از آنتی‌ژن‌ها جهت استفاده در آزمایش الایزا دست یافته‌اند. استفاده از آنتی‌ژن‌های نوترکیب در دامنه‌های آنتی‌ژنی بالا (MSPB) نیز از روش‌های بسایر مناسب جهت تشخیص سرمی این باکتری است.
بنابراین، تایید قطعی نتایج سرم‌شناسی، منوط به جداسازی و شناسایی مایکوپلاسما سینویای به دست آمده از مجاری فوقانی تنفسی، با استفاده از تکنیک PCR می‌باشد.
توجه داشته باشید که بوقلمون‌ها، به دنبال بیماری‌های تنفسی، سطح پائینی از آنتی‌بادی‌ها را برعلیه این باکتری تولید می‌کنند. بنابراین، احتمال آن می‌رود که استفاده از روش آگلوتیناسیون، در بررسی وضعیت آلودگی مایکوپلاسما سینویا در این گله‌ها موثر نباشد.
این درحالیست که براساس نتایج تحقیقات به عمل آمده، آنتی‌بادی‌های مشخص برعلیه این بیماری، تنها پس از تلقیح در کف پا، به خوبی گسترش می‌یابند. از سوی دیگر، آنتی‌ژن‌های تجاری متفاوتی در جهت شناسایی این باکتری در بوقلمون‌ها، با روش آگلوتیناسیون در دسترس می‌باشد.
تحت برخی شرایط خاص، ممکن است نوعی تاخیر در پاسخ آنتی‌بادی، در جوجه‌ها روی دهد. چنین مواردی را می‌توان با استفاده از تکنیک PCR، شناسایی نمود.
در برخی موارد خاص، بوقلمون‌هایی که به صورت عمومی درگیر شده بودند، نوعی پاسخ آنتی‌بادی قوی را برعلیه این باکتری گسترش دادند. بر اساس بررسی‌های صورت پذیرفته، این نکته به اثبات رسیده است، آن دسته از پرندگانی که آنتی بادی‌های مورد نیاز را در مجاری فوقانی تنفسی خود گسترش نداده بودند، با این باکتری درگیر شده بودند.
تاخیر در تولید آنتی‌بادی‌های در حال چرخش نیز از جمله مواردی است که سبب قرارگیری پرندگان، در این گروه می‌شود. در برخی موارد نیز جهت تشخیص این بیماری به HI، PCR یا محیط کشت نیاز خواهد بود.
برای مطالعه کامل مقاله کلیک کنید:
روش‌های تشخیص درگیری پرندگان با مایکوپلاسما سینویا