به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ اگر قصد دارید یک مزرعه پرورش میگو راه‌اندازی کنید، باید برخی پیش‌نیازها را رعایت کنید و قبل از هر اقدامی باید از نحوه پرورش، تغذیه مناسب، مشکلات کار و ... بخوبی آگاه باشید.
مدیریت استخر پرورش میگو
گیاهان امتداد دیواره‌های استخر، فرسایش آنها را به حداقل می‌رسانند و زیر خط آب نیز غذا و زیستگاهی برای میگوها فراهم می‌کنند. به هر حال باید توجه داشت که رشد آنها نباید چنان زیاد شود که با برداشت کردن تداخل بوجود آید. از رشد گیاهان ریشه‌دار آبزی و جلبک‌های کف‌زی نیز باید با اعمال مدیریتی جلوگیری کرد. استخرهای تازه باید آهک‌پاشی شوند. در عمل، کاربرد استاندارد 1000Kg/ha سنگ آهک کشاورزی هر بار پس از تخلیه استخر پرورش میگوی آب شیرین توصیه می‌شود. پس از آهک‌دهی استخرها پیش از میگودار کردن آنها پر می‌شوند.
کوددهی در کشت میگوی آب شیرین به ندرت لازم می‌شود. در هرحال استخرهای ساخته شده در خاک‌های شنی-رسی ممکن است نیاز به کوددهی داشته باشند. اجراکننده باید در طی مدت پرورش، مراقب خوب نگه داشتن استخرها باشد. برای جلوگیری از فرسایش دیواره‌ها، کنترل گیاهان ریشه‌دار آبزی، تعمیر و نگهداری تجهیزات خروجی و ورودی آب بویژه توری‌ها باید مراقبت خاصی انجام گیرد. گیاهان Elodea و Hydrilla بستر خوبی برای میگوها می‌سازند.
میگودار کردن
پست لاروها را می‌توان بلافاصله پس از پر آب شدن استخرها در آنها ریخت. معمولاً پست لاروهایی که تنها 4 - 1 هفته سن دارند (پس از دگردیسی) برای میگودار کردن استخرها بکار برده می‌شوند که تا زمان برداشت در آن باقی می‌مانند. به محض ورود پست لاروها به کناره استخر باید دقت شود که در پی شناور کردن کیسه‌های انتقال در استخر به مدت 15 دقیقه قبل از خالی کردن آنها در آب به درجه حرارت استخر عادت داده شوند.
اختلاف PH استخر و کیسه انتقال نیز موجب مرگ و میر می‌شود. میزان میگودار کردن استخر به اندازه بازاری مطلوب و مدیریت استخر، خصوصاً روش برداشت، بستگی دارد. در جاهایی که اندازه مطلوب برای فروش حدود 70 گرم است و بسیاری از استخرها به علت ذخیره آب فصلی دچار محدودیت فصلی در حدود 8 ماه هستند، پیشنهاد می‌شود میزان میگو 5 پست لارو در مترمربع (5000/ha) باشد.
برداشت میگو
زمان برداشت بستگی به میزان رشد و اندازه بازاری مطلوب و تا حدی تکنیک مدیریت استخر دارد. اصولاً در مدیریت استخر میگوی آب شیرین دو روش بسیار رایج وجود دارد. نخست، تکنیک پرورش دسته‌ای که امکان می‌دهد جانوران تا اندازه بازاری متوسط یا تا هنگام تخلیه استخر به دلایل دیگر (مثلاً کمبود آب، پایین بودن درجه حرارت) رشد کنند، و سپس تمام محصول برداشت می‌شود.
تکنیک دیگر، پرورش مداوم است به این ترتیب که معمولاً یکبار در سال با تراکمی بسیار بیشتر از پرورش دسته‌ای به میگودار کردن استخر می‌پردازند و معمولاً پس از 7 - 5 ماه بسته به میزان رشد (درجه حرارت) و اندازه قابل فروش محلی، جانوران با اندازه بازاری بوسیله پره در فواصل زمانی منظم دست‌چین می‌شوند. استخرها را معمولاً به‌طور کامل هر ماه یکبار و یا نصف استخر را ماهی دو بار برای جلوگیری از گل آلودگی تمام استخر پره‌کشی می‌کنند.
عملیات پس از برداشت
اغلب میگوهای آب شیرین، در نزدیکی محل پرورش در یخ یا زنده فروخته می‌شوند. میگوها را نیز می‌توان در تانک‌های حمل هوادار به مشتریان عرضه کرد. میگوهای آب شیرین خصوصاً در معرض صدمات آنزیمی پس از برداشت و مرگ هستند و بعضی پرورش‌دهندگان میگوها را در آب یخ فرو می‌کنند و آنها را در آب 65 درجه سانتی‌گراد به مدت 20 - 15 ثانیه نگه می‌دارند تا سفید شوند و سپس آنها را در یخ به فروشگاه حمل می‌کنند.
صیادان
صیادی را اصولاً سایر گونه‌های آبزی، پرندگان، مارها و انسان انجام می‌دهند. استفاده از تورهای با ارتفاع 60 سانتی‌متر با چشمه‌های ریز در اطراف استخرها برای جلوگیری از ورود صیادان مشکل‌آفرین به استخرها مفید است. مشکلات ناشی از هیدروزوآ بویژه به هنگام استفاده از منابع آب سطحی نمایان می‌شود. استفاده از مواد شیمیایی نیز برای مبارزه با هیدروزوآ بکار می‌رود. عمده‌ترین صیادان مشکل آفرین مارها و گربه ماهی رودخانه‌ای هستند. خرچنگ‌های گرد نیز مشکلاتی را بوجود می‌آورند، بویژه از آن‌رو که سوراخ‌هایی در دیواره استخرها ایجاد می‌کنند. البته می‌توان آنها را با قرار دادن تله‌هایی در دیواره استخرها ازبین برد.
منبع: دانشنامه رشد