به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ بدون آب زندگی نخواهد بود، اما آنچه که ما معمولاً از نظر دور می‌داریم، این است که آبی که کیفیت آن ضعیف باشد تأثیر منفی روی عملکرد گله می‌گذارد، به ویژه در گرمای هوا، و هنگامی که مرغ‌ها در خطر استرس گرمایی نیز قرار دارند.
برای اینکه کمیت آب آشامیدنی مرغ‌ها نیز به اندازه باشد، می باید سیستم آب‌رسانی درستی طراحی و به اجرا گذاشته شود، زیرا نمی‌خواهیم که مرغ‌های گله تشنگی را احساس کنند، و یا برای دسترسی به آب آشامیدنی، در یک صف طولانی به انتظار بایستند تا به آبخوری‌ها برسند.
آب آشامیدنی معمولاً مواد معدنی گوناگونی را دربردارد که برای مرغ‌ها ارزشمندند، اما نمی‌خواهیم از یک ماده معدنی، مقدار بیش از اندازه‌ای در آب نوشیدنی آنها باشد.
برای نمونه، بیش از اندازه بودن آهن روی مناسب بودن آب برای نوشیدن اثر منفی می‌گذارد، و نیز بیش از اندازه بودن کلسیم، سبب مشکلات سختی آب در اثر داشتن آهک می‌شود.
و نیز باید مواظب آلودگی شیمیایی آب باشیم. در این زمینه با مشکل پی بردن به آلودگی با مواد شیمیایی روبرو هستیم زیرا نمی‌توانیم آب را برای شناسایی همه گونه آلودگی‌ها آزمایش کنیم.
بنابراین باید در جستجوی نشانه‌هایی باشیم که شمار آلوده‌کننده‌های مورد نظر ما را محدود کند تا بتوانیم یک آزمایش واقعی روی آنها انجام دهیم.
در این میان، نکات کم اهمیت‌تری نیز وجود دارند که بد نیست به آنها اشاره شود:
از آنجا که نمی‌توانیم به گونه‌ای مرتب، آب نوشیدنی مرغ‌ها، برای مشخص کردن همه آلودگی‌ها با مواد شیمیایی را آزمایش کنیم، چگونه مطمئن شویم که در آب آشامیدنی موادی وجود ندارند که زمینه‌ساز بیماری‌های نهفته در گله شوند؟
اینکه بدانیم آب آشامیدنی گله از کجا سرچشمه می‌گیرد می‌تواند به ما کمک کند. آگاهی از موقعیت منبع زیرزمینی که آب نوشیدنی گله را تأمین می‌کند، و این که آب آن منبع زیرزمینی از کجا تأمین می‌شود، مثلاً آیا از سطحی که با درختان جنگلی پوشیده است و انسان در آنجا فعالیتی ندارد، یا از مناطق کوهستانی سرچشمه می‌گیرد، و یا از جایی که یک معدن قدیمی بوده است، و یا در نزدیکی آن صنایع سنگین وجود دارند، می‌تواند راهنمای ما برای انجام آزمایش‌های لازم باشد.
آشکار است که اگر منبع زیرزمینی آب، از جنگل و یا کوهستان تغذیه می‌شود، ما نگرانی از آلودگی شیمیایی نخواهیم داشت. اما اگر از جاهایی است که فعالیت صنعتی و انسانی در آنجا وجود دارد، می‌توانیم نگران آلودگی‌های شیمیایی آب باشیم.
دیده شده است که آب می‌تواند منبع آلودگی بیماری‌زاهایی مانند سالمونلا انتریدیتیس، و ای‌کولای باشد، اما این آلودگی‌ها از کجا به منبع آب رسیده‌اند؟
سرچشمه این آلودگی‌ها می‌تواند از خود مرغداری باشد، به ویژه اگر چاه برداشت آب از منبع زیرزمینی، در درون محوطه مرغداری، و نزدیک جایی باشد که مرغ‌های مرده را در آنجا خاک می‌کنند. باید آب این چاه‌ها از نظر نشانه‌های آلودگی به بیماری‌زاها، به ویژه بیماری‌های مشترک با انسان، همواره آزمایش شوند.
و نیز، اگر در نمونه آب آشامیدنی که از آبخوری‌های سالن گرفته می‌شود به وجود انتروباکتریاها پی ببرید، چندان شگفت‌زده نشوید زیرا آبخوری‌های زنگوله‌ای همواره به وسیله مرغ‌ها، و از محیط سالن دچار آلودگی می‌شوند.
منبع: نیکوتک
International Poultry Production – 2019