جداسازی، تشخیص و انتشار سالمونلا

جداسازی سالمونلا

برای کشت نمونه‌ها جهت غنی‌سازی باکتری از محیط‌های غنی‌کننده همچون بافر آب پپتونه استفاده می‌شود. سه محیط مغزی انتخابی که معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل آبگوش‌های سلنیت ـ سیترات، تترا تیونات و راپاپورت ـ واسیلیادیس (RV) می‌باشند با افزون آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند نووبیوسین یا رنگ‌هایی مانند بریلیانت گرین می‌توان محیط‌ها را انتخابی‌تر کرد. برای کشت از نمونه‌های آلوده مانند مدفوع، سواب کلواک، نمونه‌های محیطی یا کشت مجدد از محیط پیش مغذی، از محیط‌های مایع مغذی مثل RV استفاده می‌شود. در این حالت، نمونه به نسبت به محیط RV منتقل می‌شود. برای جداسازی سالمونلا، استفاده از حداقل دو محیط جامد توصیه می‌شود. محیط‌های جامد رایج عبارتند از: آگار مک کانکی، دئوکسی کلات سیترات آگار (DCA) که پرگنه‌های سالمونلا بر روی آن بی‌رنگ به نظر می‌رسند و در آگار بریلیانت گرین پرگنه‌ها قرمز رنگ می‌شوند.

شناسایی سالمونلا

تظاهرات بالینی و کالبدگشایی بیماری پاراتیفوئید مشابه سایر بیماری‌های حاصله از سایر سالمونلا‌ها و حتی عوامل باکتریایی دیگر است. ابتدا می‌توان پرگنه‌های مشکوک را با آزمایش آگلوتیناسیون برروی لام با استفاده از سرم پلی والان O و سرم فیزیولوژی، آزمایش کرد. آزمایش‌های بیوشیمیایی اصلی برای سالمونلا، تولید H2S عدم تولید اندول درآب پپتونه، به همراه واکنش‌های قندی خاص می‌باشد. واکنش‌های قندی سالمونلا شامل تخمیر گلوکز، مانیتول، مالتوز و دولسیتول و عدم تخمیر لاکتوز، سوکروز و سالیسین می‌باشد. این واکنش‌های بیوشیمیایی به طور مطلوبی در محیط‌های ترکیبی که در حال حاضر برای شناسایی باکتری‌ها دردسترس می‌باشند مثل محیط کوهنز Kohns یا آگارسه قندی (TSI)، انجام پذیرند.

تشخیص سرمی‌

در ابتدای تخمگذاری با نمونه‌گیری از300 پرنده در هرگله آزمایش خون کامل (WBT) با استفاده از آنتی‌ژن رنگی انجام می‌شود و نیز آزمایش میکرو آگلوتیناسیون و میکروآنتی گلوبولین و ELISA انجام می‌شود. ممکن است بعضی از پرندگانی که پاسخ آزمایش‌های سرمی آنها مثبت است، به باکتری سالمونلا آلوده نباشند به دلیل واکنش‌های متقاطع مابین سویه‌های باکتریایی و بر عکس پرندگانی که درمراحل اولیه آلودگی بسر می‌برند و سالمونلا را به‌طور فعال دفع می‌کنند، ممکن است از نظر سرمی منفی باشند.

ممکن است جوجه‌ها آنتی‌بادی‌های سالمونلا را به‌طورغیرفعال از راه کیسه زرده دریافت نمایند که این امر نشانگر آلودگی گله مادر می‌باشد. می‌توان زرده تخم‌مرغ را نیز از نظر وجود ایمنوگلوبولین‌های ضد سالمونلایی آرمایش کرد و چه بسا این روش، به عنوان راهی برای شناسایی و حذف گله‌های تخم‌گذار مورد استفاده قرار گیرد. آنتی‌سرم پلی والان، آنتی‌سرم گروه D سالمونلا جهت مشخص نمودن آنتی‌ژن سوماتیک و سپس از آنتی‌سرم‌های اختصاصی استفاده می‌شود. 

بیشتر بدانیم:
میکروفلور عادی دستگاه گوارش مرغ‌ها
چهار روش برای افزایش بهره‌وری طیور
اسرار تندرستی گله طیوری

انتشار و انتقال سالمونلوز

همچون سایر سالمونلاهای بیماری‌زا می‌باشد که قبلاً شرح آن داده شده است. دریک تحقیق تجربی درسال1999 نشان داده شده است که با افزایش سن گله مادر، افزایش نفوذپذیری سالمونلا به داخل تخم‌مرغ رخ می‌دهد زیرا کیفیت پوسته تخم‌مرغ جوجه‌کشی با افزایش سن گله مادر کاهش می‌یابد. 

مطالعات اخیر نشان داده است که سالمونلا انتریتیدیس و سالمونلا تیفی موریوم موجود درمنی خروس می‌تواند لوله تخم‌بر و تخمدان مرغ منتقل شده و متعاقباً سبب آلودگی تخم‌مرغ شود. عامل سالمونلا انتریتیدیس از سه طریق زیر می‌تواند پرنده را تحت تأثیر قرار دهد :

1ـ ارگانیسم می‌تواند به سرعت از دستگاه گوارش عبور کند بدون آنکه در پرنده مؤثر بوده و بیماری ایجاد می‌کند. 

2ـ ارگانیسم می‌تواند در دستگاه گوارش بسرعت تکثیر یابد در حالی‌که پرنده به ظاهر سالم و طبیعی است. پرنده دفع‌کننده و پخش‌کننده عامل بیماری‌زا است. 

3ـ ارگانیسم از جدار روده عبور کرده و سلول‌های داخلی را درگیر می‌کند و سبب بیماری در پرنده می‌شود و درصورت بهبود پرنده در زمان‌های خاص می‌تواند از بدن پرنده دفع وخارج می‌شود.

بخش‌های دیگر این خبر را بخوانید: 

بیماری سالمونلوز (salmonelosis) در طیور