به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ تغذیه نقش مهمی در تولید گوشت و سایر محصولات مربوط به شترمرغ ایفا می‌کند چرا که مخارج غذای جوجه‌ها از روزهای آغازین تا سن کشتار، بزرگترین هزینه (حدود %80 کل هزینه‌ها) را تشکیل می‌دهد. غذای طبیعی شترمرغ عمدتاً متشکل از علوفه‌جات سبز، میوه‌جات خانواده توت‌ها، دانه‌جات، گیاهان تازه و آبدار و حشرات کوچک می‌باشد.
شترمرغ‌ها در طول 120 روز اول زندگی از تبدیل غذایی خوب و کارآمدی برخوردار هستند. پس از گذشت 330 روز بدن آنها از لحاظ تبدیل غذایی ناکارآمد شده و افت پیدا خواهد کرد. بنابراین لازم است تا وقتی جوجه‌ها این دوره را سپری نکرده‌اند به نحو بهینه تغذیه شوند تا بتوانند در اسرع وقت به وزن ایده‌آل کشتار 90 الی 100 کیلوگرم دست یابند.
جوجه‌ها در حیات وحش نحوه خوردن غذا و آشامیدن آب را با تقلید از رفتار والدین خود یاد می‌گیرند. در سیستم تولید صنعتی نیز می‌توان به اصطلاح از یک “مادر جایگزین” و یا جوجه بزرگتر جهت آموزش نحوه غذا خوردن و آشامیدن آب به جوجه‌های کوچک استفاده نمود. جوجه‌های شترمرغ در 10 الی 14 روز اول زندگی جهت تأمین بخش بزرگی از مواد مغذی مورد نیاز خود وابسته به محتوای کیسه زرده بوده و لذا مصرف دان در این دوره کمتر است؛ به همین دلیل باید پس از اتمام این دوره به خوبی تغذیه گردند تا از رشد و نمو نرمالی برخوردار باشند.
شترمرغ‌ها جهت خرد شدن غذا در سنگدان به سنگریزه‌های کوچک نیاز دارند بنابراین لازم است سنگریزه نیز در اختیار جوجه‌ها قرار بگیرد. این کار تا زمانی ادامه می‌یابد که جوجه‌ها به سنی برسند که به چراگاه برده شده و خود بطور طبیعی سنگریزه مورد نیازشان را به همراه غذا قورت بدهند. اندازه دانه‌های سنگریزه اضافه شده به جیره غذایی جوجه‌های شترمرغ باید در حد نصف ناخن پرنده بوده و در جوجه‌هایی‌که به تازگی متولد شده‌اند این اندازه باید در حد یک دانه برنج باشد. پس از اینکه جوجه‌ها بطور کامل غذا خوردن را یاد گرفتند باید علوفه جات خرد شده مانند شبدر، یونجه و کلم روزانه 3 الی 4 بار علاوه بر غذای آردی در اختیار آنان قرار بگیرد.
تذکر: به دلیل خطر انباشتگی در پیش معده و سنگدان لازم است در 1 ماه اول فقط از برگ علوفه‌جات (و نه ساقه آنان) استفاده گردد.
غذای جوجه‌ها باید در تغارها یا سینی‌های کم عمق قرار داده شود. غذای جوجه‌های شترمرغ می‌تواند به حالت پلت یا آردی در اختیار آنان قرار بگیرد. از آن جائی که هزینه جیره‌ی غذایی پلتی بالا است معمولاً غذا به فرم آردی به جوجه‌ها داده می‌شود. استفاده از غذای آردی مزیت دیگری نیز دارد چرا که جوجه‌ها زمان بیشتری صرف نوک زنی به ظرف غذا برای تأمین مقادیر جیره غذایی مورد نیاز خود نموده به این ترتیب بیشتر مشغول شده و ناهنجاری‌های رفتاری کمتری از خود بروز می‌دهند. لازم به ذکر است که جوجه‌ها معمولاً غذای مرطوب را بیشتر دوست دارند. همچنین جهت کاهش میزان ریخت و پاش و گرد و غبار ناشی از غذای آردی و افزایش لذت غذای مصرفی، می‌توان شیره قند و یا چربی تثبیت شده به غذای فارم اضافه نمود. این کار منجر به اتلاف کمتر، حداقل میزان گرد و غبار و جداسازی کمتر اجزای ترکیبی غذای پرندگان می‌گردد.
بیشتر بدانیم:
تغذیه شترمرغ (بخش اول)
جوجه‌کشی مصنوعی شترمرغ
تغذیه شترمرغ‌ها از یک روزگی تا زمان کشتار
جوجه‌های شترمرغ می‌توانند تا سن 13 هفتگی با جیره غذایی استارتر حاوی مقادیر بالای پروتئین خام تغذیه شوند. نیاز شترمرغ‌ها به پروتئین به وضوح تعیین نگردیده است. سطوح پروتئین خام موجود در غذای مصرفی این پرندگان از 15 تا 24 درصد متغیر می‌باشد. در حالت کلی پرندگان جوان بیشترین مقدار پروتئین را مصرف می‌کنند که با بالا رفتن سن مقادیر آن کاهش می‌یابد.از 13 تا 40 هفته غذای جوجه‌ها به جیره ی غذایی رشد تغییر داده می‌شود. از 40 هفتگی تا زمان کشتار نیز جوجه‌های شترمرغ با جیره غذایی نگهدارنده تغذیه می‌شوند که این نیز وابسته به شرایط جسمانی و تدابیر مربوط به عرضه به بازار می‌باشد.
اجزاء غذایی متداول در تغذیه جوجه‌های شترمرغ عبارت از: آرد ذرت بعنوان منبع سرشاری از انرژی و یونجه به عنوان منبعی برای ساخت ماهیچه‌ها و گوشت بدن پرنده، فیبر و پروتئین می‌باشند.
پودر استخوان ماهی و پودر بادام زمینی نیز منابعی از پروتئین خام و لیپید علی‌الخصوص آمینو اسیدهای ضروری می‌باشند. متوناین و لیسین اغلب آمینو اسیدهای ضروری در رژیم غذایی طیور محسوب می‌گردند چرا که این آمینواسیدها در بیشتر اجزای ترکیبی غذای طیور محدود می‌باشند.
پیش آمیخته‌های ویتامینی/ معدنی نیز باید بعنوان منبعی از ویتامین‌ها و مواد معدنی بخصوص مواد معدنی میکرو در جیره غذایی پرندگان گنجانده شوند. سنگ آهک بعنوان منبعی از کلسیم می‌باشد در حالی‌که “مونوکلسیم فسفات” کلسیم و فسفر را تواماً تأمین می‌کند. پنبه دانه و محصولات آن حاوی ماده “گاسیپول” می‌باشند که یک عامل ضدتغذیه‌ای بوده و باعث بروز مسمومیت “گاسیپول” در شترمرغ‌ها می‌گردد و به همین دلیل نباید در جیره غذایی این پرندگان لحاظ شود.
نمک موجود در جیره ی غذایی ترکیب شده نباید بیش از %5 جیره را تشکیل دهد. نمک معمولی جهت ایجاد تعادل الکترولیتی در بدن پرندگان مورد نیاز بوده و همچنین بعنوان یک چاشنی جهت تحریک مصرف غذا محسوب می‌گردد.
آب تازه و تمیز نیز باید در مقادیر فراوان در دسترس جوجه‌ها قرا بگیرد. دسترسی به آب رابطه مستقیمی با مصرف غذا دارد.
در حالت کلی طیور به ازای یک گرم غذای خشک مصرفی به 2 گرم آب نیاز دارند. مقدار آب مصرفی جوجه‌های شترمرغ نسبت به مصرف کنسانتره (غذای آردی یا پلت) در حالت کلی باید 1.5 الی 2 برابر باشد.
منبع: آی تی پی نیوز