به گزارش «سرویس حیوانات خانگی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ شاید برایتان جالب باشد بدانید که گربهها اصلا از خوردن مواد غذایی شیرین لذت نمی‌برند. این حیوانات بامزه تنها علاقه‌مند به خوردن غذاهای گوشتی آبدار هستند. ممکن است چنین به نظر برسد که به همین دلیل همه گربهها همواره در کمین هستند تا پرنده‌ای را به دام انداخته و یا یک موش را مورد آزار و اذیت قرار دهند اما حقیقت این است که برخلاف سایر پستانداران که تا امروز بر روی آنها آزمایشات مختلفی انجام شده است گربهها قادر به چشیدن طعم‌های شیرین نیستند.
زبان پستانداران متشکل از گیرنده‌های چشایی است. گیرنده‌های چشایی پروتئین‌های مستقر در سطح سلولی هستند که پس از چسبیدن به مواد غذایی مختلف سبب فعال شدن اجزای داخلی سلول و در نتیجه ارسال علائمی به مغز می‌شوند. انسان‌ها قادرند پنج طعم مختلف تلخی، شوری، ترشی، گوشتی و شیرینی را حس کنند. گیرنده شیرینی متشکل از یک جفت پروتئین است که دو ژن مجزا در ایجاد آنها نقش دارند. وقتی این ژن به درستی عمل می‌کند، جفت پروتئینی را تشکیل می‌دهد و بلافاصله پس از خوردن یک ماده غذایی شیرین، از آنجایی که طعم شیرین علامت مشخصه منبع غنی از کربوهیدارت‌ها است که می‌تواند منبع غذایی بسیار مهمی برای گیاه‌خوارها باشد، فرمانی از گیرنده چشایی در دهان به مغز فرستاده خواهد شد. اما گربهها گروهی از موجودات گوشتخوار هستند که برخلاف تعداد کمی از اعضای این گروه مانند خرس‌های همه چیزخوار و یا حتی پانداهای گیاه‌خوار عموماً مواد غذایی مورد نیاز خود را از گوشت تامین میکنند.
بنابراین در نتیجه داشتن همین نوع رژیم غذایی در بدن گربهها، شیرها و همچنین ببرها 247 جفت اسید آمینه اصلی تشکیل‌دهندهDNA ژن‌های موثر در ایجاد گیرنده چشایی شیرینی وجود ندارد. در نتیجه این ژن نمی‌تواند پروتئین مناسب و ژن تاثیرگذار در احساس طعم شیرینی را رمزگذاری کند و به این ترتیب گربهها قادر به چشیدن طعم و مزه شیرینی نخواهند بود.
با توجه به آنچه گفته شد می‌توان گفت گربهها موجودات خوشبختی هستند، چراکه اگر می‌توانستند شیرینی مواد غذایی را بچشند به خوردن این گروه از مواد غذایی تمایل بیشتری داشته و دیگر دندان سالمی برای آنها باقی نمی‌ماند تا بتوانند از مواد غذایی گوشتی تغذیه کنند. بررسی‌های انجام شده حاکی از آن است که حیوانات مختلف دارای گیرنده‌های چشایی متفاوتی هستند. برای مثال جوجه‌ها نیز همانند گربهها قادر به چشیدن طعم و مزه شیرینی نخواهند بود. این در حالی است که گربه‌‌ماهی‌ها قادرند حتی مقادیر بسیار جزئی از اسیدهای آمینه موجود در آب را نیز جذب کنند.
گربهها تنها پستاندارانی هستند که از چنین ویژگی برخوردارند. به نظر می‌رسد در بدن گربهها دیگر عوامل تاثیرگذار بر توانایی لذت بردن از خوردن مواد غذایی شیرین و هضم این گروه از مواد غذایی نظیر گلوکیناز که یکی از مهم‌ترین آنزیم‌های کبدی کنترل‌کننده سوخت وساز کربوهیدرات‌ها و ممانعت‌کننده از تجمع گلوکز در بدن حیوانات است نیز وجود نداشته باشد که در نتیجه سبب شیوع دیابت در میان گربهها شده است.