به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ اگر انتظار داریم که جوجه‌ها زندگی را به گونه‌ای آغاز کنند که عملکرد خوبی برای گله داشته باشند می‌باید شرایط مناسبی برای آنها در دوره Brooding فراهم کنیم. در این دوره، که طول زمان آن بستگی به شرایط بازار، و وزنی که خریداران می‌پسندند دارد، و می‌تواند 3/1 عمر آنها را دربر بگیرد، جوجه‌ها به سرعت رشد می‌کنند و نیاز به انرژی کافی دارند، هدف ما باید این باشد که استرس آنها را به کمترین سطح ممکن برسانیم تا بیشترین مقدار انرژی به مصرف رشد آنها برسد و از اتلاف انرژی برای رفع استرس‌ها جلوگیری شود.
نیازهای پرورش طیور را بیابید.
پنج موضوع مهمی که باید در دوره Brooding مورد توجه جدی قرار بگیرند را در زیر می‌خوانید:
مواد بستر مرغداری
در سالن‌های پرورش مرغ‌ها، می‌توان از مواد گوناگون برای تهیه بستر استفاده کرد. هدف اصلی بستر این است که رطوبت را به خود جذب کند. جوجه‌های گوشتی، تنها 20% از آبی را که می‌نوشند در بدن خود نگه می‌دارند و 80% آن را دفع می‌کنند و به محیط سالن پس می‌دهند. گذشته از جذب رطوبت محیط، بستر زیر پای جوجه‌ها و کف سالن که یا از کانکریت است، و یا انباشته از گرد و خاک و آلودگی، حفاظ و فاصله‌ای ایجاد می‌کند تا پای جوجه‌ها هنگام گردش در سالن آسیب نبینند. موادی که معمولاً برای بستر به کار برده می‌شوند تراشه سوزنی و پوسته برنج و پوسته بادام زمینی هستند، اما از مواد دیگری هم استفاده می‌شود.
ضخامت بستر، که باید از دیوار تا دیوار کف سالن را بپوشاند باید 3 اینچ (6/7 سانتیمتر) باشد، و تمامی کف سالن را بپوشاند؛ هرچند که به مواد بستر هم بستگی دارد. نگاه ما به بستر، باید مانند نگاه ما به اسفنج باشد. هرچه ضخامت اسفنج بیشتر باشد، آب بیشتری را به خود جذب می‌کند. بستر سالن‌های جوجه‌ها نیز همین حالت را دارد. اگر بستر نامناسب باشد، کیفیت آن از میان می‌رود و به سرعت خراب می‌شود، حتی اگر تهویه خوب هم در سالن برقرار باشد.
خرابی بستر سبب می‌شود که آمونیاک بیشتری تولید شود، بار میکروبی بستر بالا برود، کف پای مرغ‌ها آسیب ببیند، درماتیس و کوکسیدیوز پدید بیایند.
بیشتر بدانیم:
آشنایی با بیماری کوکسیدیوز (Coccidiosis)
رطوبت در سالن مرغداری
آب و خوراک
آب و غذا، دو نیاز اصلی جوجه‌ها در دوره رشد هستند. بسیار مهم است که جوجه‌ها در نخستین 48 ساعت پس از رسیدن به سالن بتوانند آب و دانه را بیابند. برای این کار، بهتر است دانخوری‌های اضافی در سالن قرار دهیم و آنها را در پایان دوره brooding از سالن برداریم. برای اینکه اتلاف خوراک را کمتر کنیم، در دوره‌ای که دانخوری‌های اضافی در سالن گذاشته‌ایم، بهتر است سیستم خوراک‌دهی را دستی به کار بیاندازیم، زیرا سیستم خوراک‌دهی اتوماتیک ممکن است سبب شود که دانخوری‌ها بیش از اندازه پر شوند و خوراک در کف سالن پخش و تلف شود.
امروزه سیستم آبخوری در بیشتر مرغداری‌های گوشتی دارای نیپل یا زبانه‌ای هستند که مرغ‌ها آن را فشار می‌دهند تا از آبی که روان می‌شود بنوشند. ارتفاع آبخوری‌ها و فشار آب آنها بر پایه سن و سایز مرغ‌ها تنظیم می‌شود، و با بزرگتر شدن مرغ‌ها می‌باید ارتفاع آبخوری‌ها را بالاتر ببرند و فشار آب را هم بیشتر کنند. مرغداران می‌باید ارتفاع آبخوری‌ها از زمین، و فشار آب را بنا به دستورالعمل سازنده آبخوری‌ها تنظیم کنند.
نور سالن‌های مرغداری
برنامه نوردهی سالن‌ها در صنعت مرغداری بسیار با یکدیگر متفاوت است. معمولاً برنامه نوردهی هنگام رها کردن جوجه‌ها در سالن تا سه روز، هر شبانه روز 23ساعت یا بیشتر، با نوری که شدت آن 30 لوکس است، می‌باشد. فعالیت جوجه‌ها به شدت نور بستگی دارد.
این، به آن معنی است که هر چه شدت نور بیشتر باشد فعالیت جوجه‌ها بیشتر خواهد بود. شدت نور در طول دوره brooding نباید بیش از 20% از روشن‌ترین نقطه سالن تا تاریک‌ترین نقطه آن تفاوت داشته باشد. اهمیت این موضوع در دوره brooding بیشتر از دوره‌های دیگر رشد است.
در نخستین 3 روز، بیشترین کوشش باید برای تشویق جوجه‌ها به فعالیت برای جستجو و شناسایی جاهایی است که خوراک، آب و منبع گرما در آنجا قرار دارند. افزایش فعالیت جوجه‌ها، احتمال این که آب و خوراک بیشتری بخورند را بیشتر می‌کند. خوردن بیشتر خوراک و بیشتر نوشیدن آب کمک می‌کند تا روند مورد نیاز برای هضم کربوهیدرات‌های خوراک بهتر پدید بیاید. پیش از پدید آمدن این پروسه، پایه موادی که جوجه/جنین مصرف می‌کند چربی‌ها است و برای جوجه‌ها سودمند است که توانایی هضم کربوهیدرات‌ها در دستگاه گوارش هرچه زودتر، پس از رسیدن به سالن مرغداری، رشد کند و به بلوغ برسد، یک نمونه برنامه نوردهی در جدول زیر آمده است.
جدول 1 – برنامه رایج نوردهی تا 42 روزگی
|
سن (روز) |
ساعات روشن / تاریک |
شدت نور (ftc/lux) |
|
0 |
1/23 |
3/30 یا بیشتر |
|
4 |
4/20 |
3/30 یا بیشتر |
|
7 |
4/20 |
0/5/5 |
|
10 |
6/18 |
0/5/5 |
|
35 |
2/22 |
0/5/5 |
ساعات تاریکی با بالا رفتن سن جوجه‌ها افزایش می‌یابد، و به سن آنها برای فرستادن به بازار نیز بستگی دارد. مرغ‌هایی که در 49، 56، یا 63 روزگی به کشتارگاه فرستاده می‌شوند معمولاً ساعات بیشتری را در تاریکی می‌گذرانند. شدت نور نیز به 5 لوکس کاهش می‌یابد تا از فعالیت مرغ‌ها کاسته شود که بهره بردن از خوراک و وزن‌گیری افزایش یابد.
بیشتر بدانیم:
برنامه نوری در مرغداری
انواع دانخوری در سالن‌های پرورش طیور
دما
جوجه‌ها پس از هچ، توانایی تنظیم بدنشان را ندارند و به دمای سالن و کف سالن متکی هستند. اگر هوای سالن و کف گرم باشد جوجه‌ها هم گرم خواهند شد و اگر سرد باشند جوجه‌ها احساس سرما خواهند کرد. مادرهای مصنوعی می‌توانند سالن را به خوبی گرم کنند زیرا بیشتر گرمایی که ایجاد می‌کنند رو به کف سالن هدایت می‌شود.
این گرم‌کننده‌ها می‌باید در ارتفاعی که در دستورالعمل سازنده آنها نوشته شده است نصب شوند، اما روی هم رفته، با توجه به مدل آنها باید در ارتفاع 6 پا (180 سانتیمتر) یا بیشتر، قرار بگیرند. میزان دما برای نژادهای مختلف مرغ‌ها تفاوت می‌کند، اما معمولاً از پیرامون 93 درجه فارنهایت (33/8سانتی‌گراد) آغاز می‌شود.
در این تصویر نقش مادر مصنوعی که بهترین منابع تولید حرارت به بستر می‌باشند، نقاط دلخواه جوجه‌ها از نظر گرمایی را نشان می‌دهند.
تهویه هوا
برقراری حداقل تهویه در دوره brooding کنترل رطوبت و کیفیت هوا است. بستر کف سالن چه تازه ریخته شده باشد، و چه قدیمی، تهویه هوا باید از همان نخستین روز به کار بیافتد. هدف این است که رطوبت نسبی میان 40 تا 60درصد برقرار باشد. اگر نسبت رطوبت به 70% برسد کیفیت بستر به سرعت رو به خرابی می‌نهد که پیامد آن افزایش تولید آمونیاک و بالا رفتن موارد درماتیت کف پای مرغ‌ها خواهد بود.
با افزودن «پروتکسین» از روز نخست پرورش، تا یک هفته، به هر 10/000 جوجه 500 گرم به حجم معینی از آب آشامیدنی (یک بار در روز)، به بهبود اشتها و تندرستی بیشتر جوجه‌ها در 2 هفته نخست زندگی یاری رسانید.
منبع: نیکوتک
پروفسور Fairchild Brian استاد بخش علوم طیور دانشگاه جورجیا- آمریکا
این مقاله در نشریه tips poultry منتشر شده است.