به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ برای اصلاح سم، طیفی از روش‌ها توصیف شده است که همه این‌ها یک هدف را دنبال می‌کنند که همان برگرداندن سم به شکل و سطح تحمل‌کننده وزن صحیح می‌باشد.
روش‌ها برای بدست آوردن این هدف اهمیت چندانی ندارد ولی رسیدن به این هدف مهم می‌باشد که در اینجا با یک رهیافت ساده توصیف می‌شود.
نیازهای پرورش دام خود را بیابید.
مرحله اول
پنجه زیادی رشد کرده باید به طول صحیحش برسد که تقریبا 80- 75 میلیمتر از نوار تاجی تا نوک پنجه می‌باشد. بیشتر اصلاح‌کنندگان سم حرفه‌ای به سادگی این اندازه را با چشم تخمین می‌زنند اما برای یاد گرفتن بهتر است که اندازه‌گیری با خط کش انجام شود بعد از مرحله اول پنجه یک انتهای مربع شکل خواهد داشت و هنوز هم بیش از حد بالا می‌باشد به این معنی که زاویه دیوار جلویی بیش از حد کم می‌باشد.
مرحله دوم
برداشتن بافت شاخی اضافی از سطح کف پنجه می‌باشد بنابراین پنجه نسبت به پاشنه پائین می‌آید و دیوار جلویی عقب‌تر و در یک موقعیت مناسب‌تر قرار می‌گیرد.
بافت شاخی اضافی در زیر خطی که متصل می‌کند انتهای بالایی برش اول را به پائین پاشنه برداشته می‌شود. البته در حین برداشتن بافت شاخی اضافی، قوام نسج شاخی کف سم برای حضور نرمی باید مرتباً با انگشت شست چک شود چون اگر کف سم نرم شود ضخامت بافت شاخی چند میلیمتر بیشتر نمی‌باشد.
اگر برش اول در محل صحیحش انجام شود با برداشتن بافت شاخی اضافی از سطح کف پنجه، خط سفید و دیوار مجاور آن در ناحیه پنجه دیده می‌شود و دیوار دوباره سطح تحمل کننده وزن می‌شود وگرنه ساختار ضعیف خط سفید سطح تحمل کننده وزن شده و نتایج معکوس آشکار خواهد داشت. خیلی مهم است که برش اول سم را بیش از حد کوتاه نسازند چون در مرحله دوم بافت شاخی برداشته شده منجر می‌شود که کوریوم در ناحیه پنجه در معرض دید قرار گیرد و می‌تواند به یک لنگش شدید منجر شود.
مرحله سوم
مرحله سوم شامل برداشتن بافت شاخی اضافی از کف سم و انحنا دادن سطح محوری کف هر دو سم می‌باشد بنابراین تحمل وزن زیر برجستگی خم‌کننده استخوان پدالی به حداقل می‌رسد. در این مرحله به مقدار جزئی فضای بین انگشت نیز افزایش می‌یابد و این سبب می‌شود انباشتگی اجسام خارجی در این قسمت کمتر شده و شیوع بیمای‌های از قبیل نکروباسیلوز بین انگشتی، درماتیت بین انگشتی و هایپرپلازی پوست بین انگشتی کاهش یابد.
مرحله چهارم
مرحله پایانی رساندن دو سم به اندازه تقریبا یکسان، با سم خارجی 4 تا 5 میلیمتر طویل‌تر می‌باشد. به این معنی که بافت شاخی اضافی از سم خارجی پای عقب و سم داخلی پای جلو برداشته شود که در این صورت سم‌ها در وضعیت صحیحشان قرار می‌گیرند. بعضی دامداران معتقدند که پنجه‌ها بهتر است در تماس با زمین نبوده و برداشته شوند که این اشتباه است.
زیرا اگر دیوار محوری برداشته شود سم به طور جدی از شکل طبیعی خارج شده و به سمت داخل می‌چرخد و در نتیجه دیوار خارجی رشد بیش از حد خواهد داشت. در مواردی‌که دیوار محوری بیشتر برداشته شود ممکن است کوریوم در معرض دید قرار گرفته و به لنگش شدید بیانجامد.
بهتر است هیچ بافت شاخی از پاشنه برداشته نشود مگر اینکه پاشنه دارای کف کاذب باشد. اگر پاشنه حفره‌ها یا شیارهای کم عمقی دارد بهتر است باقی بماند زیرا اگر برداشته شود می‌تواند منجر به چرخش استخوان پدالی به سمت عقب شده و بنابراین به زخم‌های کف سم مستعد شود.
یک نظریه قابل توصیه برای اصلاح سم این است که ابتدا سم داخلی را اصلاح کرده سپس از آن به عنوان یک مدل برای اصلاح سم خارجی استفاده شود.
اما این دستورالعمل همیشه قابل استفاده نیست خصوصاً در مورد گاوهای لنگ، زیرا اگر جراحتی در سم خارجی وجود دارد توصیه می‌شود که سم داخلی به طور جزئی برای راحتی حیوان کمی بزگتر باشد.
بیشتر بدانیم: مراقبت از سم گاو
دستکاری بیش از حد دلیلی بر بیماری‌های سم دام
زمان اصلاح سم گاو
هیچ زمان ثابتی برای اصلاح سم وجود ندارد اما چند زمان برای این منظور توصیه شده است:
• زمانی‌که رشد بیش از حد سم اتفاق می‌افتد. رها کردن یک سم با بافت شاخی بیش از حد رشد کرده هم باعث سختی در راه رفتن می‌شود و هم سم را به تکامل جراحات جدی‌تری مانند زخم‌های کف سم، مستعد می‌سازد.
• زمانی‌که گاو لنگش دارد. مشخصاً همه گاوهای لنگ باید معاینه شوند و در صورت لزوم سم شان اصلاح شود.
• در هنگام خشک کردن. اصلاح سم در این زمان باعث می‌شود گاو در زمان زایش سم‌های با شکل مناسب داشته باشد.
قسمت‌های مختلف سم گاو
منبع: وبلاگ دامپزشک