به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ شما هر روز مدتی را صرف غذا دادن به حیوان نموده و با ملایمت با او صحبت میکنید. (در این هنگام هرگز حرکات تند و ناگهانی از خود بروز ندهید چراکه حیوان، شما را به عنوان محرک خطرناک شناسایی کرده و عکس‌العمل دفاعی که همان فرار و یا ستیز است را از خود بروز خواهد داد).
پس از مدتی درخواهید یافت که پرنده با شما اجین شده و حتی اگر دست خود را درون قفس ببرید عکس‌العمل شدیدی از خود نشان نداده و به کار خود مشغول است (حیوان، در این دوره‌ای که هر روز با او صحبت می‌کرده‌اید و به او غذا داده‌اید به طور ذاتی دریافته که شما برای او خطری ندارید و اصطلاحاً به یک محرک بی اثر تبدیل شده‌اید) وحال نوبت مرحله دوم کار است.
این مرحله و روشی که پیش می‌گیرید (علاوه بر نوع گونه حیوانی که در حال تعلیم دادن به آن هستید) بسته به فعلی است که میخواهید حیوان از خود بروز دهد متفاوت است مثلاً اگر میخواهید با ایجاد صدای خاصی پرنده به سمت شما بیاید باید در هنگام غذا دادن به پرنده یک صدای خاص از خود ساطع کنید (مثلا با یک ریتم خاص سوت بزنید یا یک صدای ممتد ایجاد کنید و امثالهم؛ البته نکته‌ای که در اینجا حائز اهمیت است یکسان بودن نوع صدای تولید شده در تمام مدت آموزش می‌باشد) پس از مدتی حیوان نسبت به آن صدا شرطی شده و در صورت شندینش به گمان این که غذا به همراه دارید عکس‌العمل نشان داده و به سمت شما جذب میشود و یا مثلا فقط با دست به او میوه و یا سبزی مورد علاقه‌اش را بدهید در این صورت او نسبت به دست شما شرطی شده و با دیدن دستتان به سمت آن جذب میشود (به این الگوی یادگیری در اصطلاح شرطی شدن کلاسیک می‌گویند.)
اما برای ایجاد رفتار پیچیده‌تر این الگوی رفتاری ناکارآمد بوده و نیاز به الگوی دیگری به نام شرطی شدن فعال دارید، که این نوع از یادگیری بر پایه پاداش و تنبیه استوار است. در این مورد، بروز یک رفتار منجر به پاداش و یا تنبیه می‌گردد.
حال اگر عمل و رفتار به پاداش منتهی شود قطعاً احتمال بروز مجدد آن رفتار افزایش یافته و بلعکس.
منبع: کانال آموزش آنلاین دامپزشکی