به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ به نقل از اختصاصی «تابناک با تو»؛ وقتی می‌بینیم که یک اسب به دلیل آسیبی که به پایش وارد شده است کشته می‌شود ناراحت می‌شویم. دردناک است اما به هر حال جمله «پایش شکسته است» برای یک اسب کشنده و مرگ‌آور است.
از صدها سال پیش و حتی امروز اگر پای اسبی بشکند او را می‌کشند و یا در اصطلاح او را خلاص می‌کنند. با وجود اینکه علم و به طور کلی پزشکی به مراتب بالایی از پیشرفت رسیده و انسان به زودی خواهد توانست سر یک انسان را به انسانی دیگر پیوند بزند، اما تنها راه درمان پای شکسته اسب‌ها از دیرباز تاکنون تغییر نکرده و فقط در چنین شرایطی باید به زندگی او پایان داد.
به نظر می‌رسد کشتن اسب به این دلیل بی رحمانه و وحشیگری باشد، اما شاید این بهترین راه حل برای اسبی با پای شکسته باشد، زیرا در غیر اینصورت او در طول زندگی اش با درد بزرگی خواهد زیست، و ناتوانی پاهای یک اسب او را از زندگی در مسیر عادی بازخواهد داشت.
ساختمان بدن و اسکلت اسب‌ها با انسان‌ها متفاوت است. پاهای اسب مهمترین بخش وجود او به شمار می‌رود. تمام وزن بدن اسب بر روی پاهایش قرار دارد، حتی اسب‌ها ایستاده می‌خوابند.
از بین ۲۰۵ استخوان بدن اسب‌ها، هشتاد استخوان او در پاها قرار دارد. پاهای اسب سیستم پیچیده ای متشکل از مفاصل، استخوان‌ها، رباط‌ها، غضروف، مایعات روان کننده ، سم و صفحاتی است که در سرعت شگفت انگیز و دویدن اسب‌ها مؤثر است.
پاهای اسب با وجود چابک و تند بودن بسیار قوی هستند و سنگینی تمام بدن او را حمل می‌کنند.
مشکل بزرگ یک اسب این است که حتی پس از بهبود پای شکسته و جوش خوردن آن نیز از سرنوشت محتوم مرگ گریزی نخواهد داشت. زیرا پس از درمان شکستگی هم پاهای اسب دچار تغییر و اختلال می‌شود و احتمال اینکه بازهم دچار شکستگی شود بسیار زیاد است.
اسب آسیب دیده به دلیل پارگی پوست دچار خونریزی شدید می‌شود و امکان موفقیت در ترمیم پای او بسیار اندک است.
صاحبان اسب‌های آسیب دیده آنها را می‌کشند زیرا حتی اگر پای شکسته اسب درمان شود باز هم نمی‌تواند مثل گذشته و به طور عادی روی پاهایش بایستد و زندگی او هیچوقت به شکل نرمال و اولیه خود بازنخواهد گشت.
البته برخی از دامپزشکان ممکن است در مقابل درخواست مالک اسب برای خلاص کردن اسبی که زیادی پیر شده یا مشکل آرتروز دارد و نمی‌شود سوارش شد، مقاومت کنند. یک اسب شاید دیگر نتواند در مسابقه شرکت کند یا کار کند، اما هنوز می‌تواند همراه خوبی باشد یا اگر در دشت رها شود زندگی خوبی داشته باشد. اگر مالک اسبی دیگر نخواهد زیر بار خرج و مخارج نگهداری از او برود، ممکن است دامپزشک قبل از اینکه درباره خلاص کردنش تصمیمی‌بگیرد، به پیدا کردن خانه دیگری برای او فکر می‌کند.