تغذیه شترمرغ (بخش اول)
تغذیه شترمرغ (بخش دوم)
تغذیه مولدین شترمرغ در دوره استراحت
تغذیه صحیح مولدین در دوره استراحت دارای اهمیت بسیار زیادی می‌باشد. مولدین در دوره استراحت جیره نگهداری دریافت می‌کنند. مشخصات جیره مولدین در دوره استراحت در جدول شماره (٤) قابل مشاهده است. این جیره دارای١٨٠٠ تا٢٠٠٠ کیلوکالری در هر کیلوگرم جیره انرژی قابل سوخت و ساز، ١٢ تا ١٤ درصد پروتئین خام، ٢٠ تا ٢٥ درصد فیبرخام، ١.٢ درصد کلسیم و ٠.٦ درصد فسفر در دسترس می‌باشد. جیره غذایی مولدین در حال استراحت همچنین به ویتامین‌های A ,D٣ ,E و عناصر منگنز و روی به میزان کافی نیاز دارد (جدول شماره ٣).
آب آشامیدنی مورد نیاز شترمرغ
شترمرغ، ٢.٣ گرم آب برای هر یک گرم ماده خشک مصرفی خود نیاز دارد. تولید ادرار سفید ممکن است نشانه بیماری یا محرومیت از آب در شترمرغ باشد. محدود کردن مصرف آب به طور مصنوعی و یا به طور طبیعی به علت قرار گرفتن شترمرغ‌ها در شرایط پرورش متراکم، موجب کاهش مصرف غذا می‌شود. لذا آب تمیز و بهداشتی باید به طور آزاد در طی شبانه روز در اختیار شترمرغ‌ها باشد. همچنین آب باید در سایه قرار داده شود تا آب خنک در اختیار شترمرغ‌ها بوده و مانع از مصرف مقدار زیادی آب گرم توسط آنها شود.
بیشتر بدانیم: کیفیت آب آشامیدنی برای دام و طیور
آب باید عاری از نمک، مواد معدنی اضافی و آلودگی میکروبی بوده و نیترات آن کم باشد و به طور کلی همان کیفیت آب مصرفی انسان را داشته باشد. بالا بودن نمک قابل حل در آب می‌تواند بر کیفیت پوسته تخم اثر بگذارد و میزان جوجه درآوری را کاهش دهد.
آبخوری‌ها باید به طور روزانه شستشو و تمیز شده و به نحوی ساخته شوند که کمترین آلودگی ناشی از مدفوع پرندگان، غذا و دیگر مواد خارجی در آنها وارد شود. نیاز جوجه‌ها به آب با سن جوجه و مقدار و کیفیت غذا تغییر می‌کند. اصل کلی این است که در هر سنی باید، ٣ برابر مقدار غذای مصرفی آب تأمین شود به طوری که یک شترمرغ بالغ در دمای کمتر از ٢٠ درجه سانتیگراد، روزانه به ٨ تا ١٠ لیتر آب نیاز دارد. طبیعی است که در صورت بالابودن میزان املاح (شوری) آب، تغذیه غذای خشک و افزایش دمای محیط، میزان مصرف آب افزایش خواهد یافت.
مصرف خوراک شترمرغ و ضریب تبدیل خوراک
گفته می‌شود که شترمرغ‌ها تا آنجا خوراک می‌خورند که انرژی مورد نیاز آنها تأمین شود.
بنابراین اگر خوراک از لحاظ انرژی غنی‌تر باشد آنها مقدار کمتری از آن را می‌خورند. این موضوع در مورد جوجه‌ها نیز ممکن است صادق باشد، اما بالغین معمولاً آنقدر می‌خورند تا معده آنها پر شود که حجم غذا در آنها تا ۵ کیلوگرم در روز نیز می‌رسد.
ضریب تبدیل غذائی عبارت است از نسبت خوراک مصرفی به افزایش وزن زنده، این ضریب معیاری برای بررسی تأثیر تبدیل خوراک به وزن بدن می‌باشد.
در مورد جوجه‌های کوچک این ضریب ۱ : ۵/۱ و برای شترمرغ‌های در حال رشد ۱ : ۵/۴ بوده و تا ۱ : ۱۰ در بالغین افزایش می‌یابد. این موضوع نشان می‌دهد که هرچه شترمرغ‌ها مسن‌تر می‌شوند، مقدار غذای کمتری صرف رشد بدن می‌گردد. بنابراین از لحاظ اقتصادی عاقلانه است که جیره غذائی جوجه‌های کوچک خیلی غنی باشد تا موجب بهبود ضریب تبدیل غذائی در این سن گردد. اما اگر رشد خیلی سریع باشد، ممکن است در بعضی از شترمرغ‌ها اشکالات استخوان پا ایجاد نماید.
به عنوان یک راهنمای کلی جوجه‌های کوچکتر برای رسیدن به حداکثر رشد بایستی جیره‌ای غنی از پروتئین و کم فیبر داشته باشند زیرا ظرفیت هضم فیبر در آنها هنوز کاملاً توسعه نیافته است. هر چه جوجه‌ها بزرگتر می‌شوند نیازشان به پروتئین کمتر شده و فیبرها می‌توانند مقدار زیادی انرژی تولید کنند. در طول فصل تولیدمثل نیاز به پروتئین به واسطه تولید تخم افزایش می‌یابد.
خلاصه مطالب
شترمرغ تک معده‌ای و گیاه خوار است. غذای طبیعی شترمرغ‌ها عمدتاً علف‌های سبز، میوه‌های کوچک، دانه‌ها و گیاهان آبدار است اما گاهی اوقات از پستانداران کوچک، مارمولک‌ها و حشرات کوچک نیز تغذیه می‌کنند. در هنگام تهیه جیره برای شترمرغ نباید از دانه یا کنجاله پنبه استفاده شود زیرا موجب مسمومیت شترمرغ می‌شود. همچنین نبایستی از ترکیبات ضدکوکسیدیوز استفاده شود. شترمرغ ٢.٣ گرم آب برای هر یک گرم ماده خشک مصرفی خود نیاز دارد.
شترمرغ ماده در سن ٢ تا ٣ سالگی و شترمرغ نر در سن ٣ تا ٤ سالگی به بلوغ جنسی می‌رسد.
تشخیص شترمرغ‌های نر و ماده بالغ به سادگی از روی رنگ پر و بال سیاه نرها و پرهای قهوه‌ای - خاکستری ماده‌ها و نیز اندازه متفاوت بدنشان امکان‌پذیر است. در شرایط مناسب، شترمرغ یک روز در میان تخم می‌گذارد. در یک مرحله تخمگذاری تعداد تخم گذاشته شده به ١٢ تا ١٨ عدد می‌رسد، اما در صورت برداشتن تخم‌ها از لانه، شترمرغ ماده به تخمگذاری خود ادامه می‌دهد.
پرندگان مولد جوان بهتر است برای باروری بیشتر به صورت جفتی (دو تایی) نگهداری شوند اما شترمرغ‌های مولد ٥ تا ٦ ساله به صورت ٣ تایی شامل یک نر و دو ماده نگهداری شوند.
جیره شترمرغ‌های مولد ماده، برای نرها نامناسب است زیرا مصرف بیش از حد کلسیم، جذب روی (Zn) را که برای ساخته شدن اسپرم ضروری است کاهش می‌دهد. منگنز نقش بسیار مهمی در جلوگیری از بدشکلی پا و مفاصل شترمرغ داشته و بایستی به میزان ١٢٠ تا ١٥٠ میلی‌گرم در هر کیلوگرم جیره غذایی در نظرگرفته شود.
آب مصرفی شترمرغ باید عاری از نمک، مواد معدنی اضافی و آلودگی میکروبی بوده و نیترات آن کم باشد و به طور کلی همان کیفیت آب مصرفی انسان را داشته باشد. بالا بودن نمک قابل حل در آب می‌تواند بر کیفیت پوسته تخم اثر بگذارد و میزان جوجه درآوری را کاهش دهد.
منبع: کانال آموزش آنلاین دامپزشکی