به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ در انبار خوراک به هیچوجه نباید رطوبت (آب) وارد شود و همیشه از جاروی خشک برای نظافت آن بایستی استفاده نمود. زیرا جذب رطوبت توسط خوراک موجب کپک زدن آن و مسمومیت جوجهها میشود. تکههای درشت غذا موجب عارضه انسداد (انباشتگی پیش معده) میگردد.
گرههای ساقه علوفه که هضم نمیشوند نیز موجب این عارضه میشوند. بالا بودن رطوبت سالن جوجهها موجب میشود تا در برش ریهها لکههای سفید دیده شود. کیفیت بد خوراک موجب سکته کردن جوجهها میشود و دور قلب سفید رنگ میگردد. کلیهها را بایستی برای رسوب اورات بررسی کرد. جوجههای جوان از ۱۰ ماهگی مشکل انگل داخلی (انگل معده) دارند. لذا به آنها سرکه میدهند (به میزان ۵%) که به صورت آزاد و به مدت ۵ روز در ماه در اختیارشان قرار میگیرد، این مخلوط به مدت ۵ روز در ماه به آنها داده میشود. هنگامیکه این ماده مصرف میشود تا ۲ هفته گوشت جوجهها به علت اسیدیته بالا جهت مصرف مناسب نخواهد بود یعنی در این هنگام کشتار نمیشوند. (از سرکه برای مولدها به هیچوجه استفاده نمیشود)
مقدار خوراک لازم جهت رسیدن به وزن ۱۰۰ کیلوگرم برابر ۴۵۰ کیلوگرم میباشد (با این میزان خوراک در نژاد گردن آبی نرها به وزن ۱۱۰ و مادهها به وزن ۹۰ کیلوگرم میرسند). مقدار گوشت معمول تولیدی ۳۳_۳۲ کیلوگرم میباشد ولی در نژاد گردن آبی ۴۰ کیلوگرم است. ضریب تبدیل خوراک حداکثر ۵ ولی بین ۵/۴_۴ است (در ایتالیا). (در مزارع خوب ۴ و معمولاً ۵/۴ است) البته این مربوط به نژاد گردن آبی است و نژاد گردن سیاه ضریب تبدیل غذائی بالاتر از ۵ دارد.
بیشتر بدانیم: نژادهای شترمرغ
(نوع خوراکها در مزرعه برای مولدها ۲ نوع، جوجهها ۲ نوع و برای پرواریها ۱ نوع است.)
مواد خوراکی پایه عبارتند از: ذرت، سویا، روغن سویا و پودر ماهی که ماده اخیر فقط برای جوجههای کوچک و خیلی کم برای مولدها مصرف میشود. از یک مخلوط ضدکپک به نام Viatoss نیز استفاده میشود.
برای همه گروههای سنی شترمرغ به عنوان پایه خوراک از ۲۰_۱۵% یونجه استفاده میشود (۱۵% یونجه پلت شده مخلوط با خوراک)
برای جوجههای بزرگ ۳۰% یونجه استفاده میشود. برای جوجههای کوچک ذرت و سویا. (قیمت هر ۱۰۰ کیلوگرم خوراک ۲۵ یورو)
برای جوجهها از مکمل کلسیم و فسفر و برای مولدها فقط کلسیم استفاده میشود.
یونجه خشک برای جوجهها مناسب است چون مواد معدنی آن بالاتر بوده و ضمناً چراگاه سبز موجود است. شترمرغ سبزی به میزان ۵/۰ کیلوگرم در روز ازاین علوفه برداشت میکند.
ترکیب جیره برای بالغین ۶۰_۵۰ % یونجه کهنه، ۲۰% دانه ذرت، ۲۰% خوراک مخصوص (پلت)
برای پرواریها ۲۰ روز و حداکثر یک ماه پس از سن ۲ ماهگی به تدریج خوراک عوض میشود یعنی هر ۳_۲ روز کم آنرا تغییر میدهیم. جوجهها پس از خروج از گلخانه به چراگاه منتقل میشوند. حصار چراگاه باید فاقد لبههای تیز باشد.
فاصله بین دو میله جلوی خوراک خوری ۲۰ سانتیمتر است. عرض آخور که از جنس لوله سیمانی است ۵۰ سانتیمتر و طول آن ۱۲ متر بوده و این آخور برای ۲۵ شترمرغ کافی است. (برای هر شترمرغ ۵/۰ متر طول آخور در نظر گرفته میشود). روی آخور یک متر به سمت بیرون و ۳ متر به سمت داخل سایبان کشیده میشود. جوجهها از ۲ تا ۱۰ ماهگی در این حصارها نگهداری میشوند.
شرایط مناسب چراگاه شترمرغ
در فصل نامساعد از لحاظ جوی آفتاب خیلی مهم است چون روزها کوتاهند و درجه حرارت پائین است. اگر آخور رو به آفتاب باشد ویتامینها تخریب میگردند. قسمتی از چراگاه که به سمت باد غالب است بایستی بادشکن داشته باشد.
هر چراگاه مولدها ۱۳۰۰ مترمربع وسعت دارد و در آن ۳ شترمرغ مولد قرار میگیرد. وجود یک یا دو درخت در چراگاه مفید است. البته در وسط چراگاه و نه در گوشهها تا در مواقعی که تابش آفتاب شدید است شترمرغها از سایه آنها استفاده کنند. بارش باران برای آنها خوب نیست. زمین نباید شیب داشته باشد چون باران خاک را شسته و به زیر سایبان (محل تخمگذاری) میآورد. در محل لانه به عمق ۳۰_۲۰ سانتیمتر شن نرم نیاز است. هر روز باید ظرف آبخوری شسته و آب تمیز دائماً در اختیار آنها باشد. با گازوئیل دیواره چوبی اطراف لانه و کف آن را ضدعفونی میکنند. یک حفاظ با حداقل دو دیواره جهت سایبان و نیز برای جلوگیری از وزش باد غالب لازم است. نوار سیمیپلاستیکی برای حصار مناسب نیست زیرا شترمرغ از میان آن خارج میشود. ابعاد چشمه شبکه تور سیمیبرای حصار ۸ × ۵ سانتیمتر است. خاک از جنس رس برای محل مناسب است. برای زمین چراگاه اراضی کوهستانی و تپههای بلند مناسب نیستند ولی تپههای کم ارتفاع مشکلی ندارد زیرا چراگاه نیاز به آفتاب دارد. در چراگاه مولدها عرض راهرو بین چراگاهها باید ۲ متر باشد. پایه چوبی برای حصار دور چراگاه مناسب است چون بدن شترمرغ را زخمینمیکند. برای پایه چوبی یا فلزی مدور قطری بین ۱۲_۱۰ سانتیمتر در نظر گرفته میشود.
تغذیه شترمرغ (بخش دوم)
تغذیه شترمرغ (بخش سوم)