به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ اسیدیفایرهای خوراکی (اسیدی کننده‌ها)، اسیدهایی هستند که به خوراک افزوده می‌شوند تا pH خوراک و دستگاه گوارش و سیتوپلاسم میکروبی را کاهش داده و مانع از رشد فلور میکروبی پاتوژن در روده گردد. این ممانعت سبب کاهش رقابت فلور میکروبی برای کسب مواد مغذی از میزبان شده و سبب بهبود رشد و عملکرد جوجه‌ها می‌گردد. آنها به عنوان ضد‌کپک هم عمل می‌کنند. میزان مصرف آنها تا 25/0درصد جیره‌غذایی است. اکثر اسیدها مؤثر هستند و میزان تأثیرگذاری آنها تا وقتی است که به صورت فرار درنیامده‌اند.
اسیدهای آلی طی بیش از 25 سال و به طور گسترده‌ای در پرورش خوک‌ها مصرف شده و اخیراً مصرف آنها در طیور مرسوم شده است. اثرات ضدمیکروبی یون اسیدهای آلی در کنترل جمعیت باکتریایی در بخش‌های بالایی دستگاه گوارش با اثرات مثبتی همراه بوده است. اسیدهای معدنی (غیرآلی) از قبیل HCL و H3Po4 به رغم کاهش pH فاقد چنین اثرات مفیدی هستند.
مهمترین اسیدهای آلی عبارتند از:
اسید فرمیک، اسید استیک، اسید پروپیونیک، اسید بوتیریک، اسید لاکتیک، اسید سیتریک، اسید مالیک، اسید سوربیک
عملکرد اسیدهای آلی
1- کمک به حفظ pH مطلوب در معده و تصحیح عملکرد آنزیم‌های پروتئولیتیک
2- افزایش هضم پروتئین در معده
3- تحریک مصرف خوراک.
4- ممانعت از رشد باکتری‌های بیماری‌زا (پاتوژن)
5- بهبود قابلیت هضم پروتئین و انرژی با کاهش رقابت میکروبی برای رقابت برای مصرف مواد مغذی با میزبان و کاهش اتلاف نیتروژن آندوژنوس.
6- کاهش شیوع عفونت‌های تحت کلینیکی و ترشح میانجی ایمنی.
7- کاهش تولید آمونیاک و سایر متابولیت‌های میکروبی کاهنده رشد.
8- افزایش ترشحات پانکراس و اثرات تروپیک روی مخاط دستگاه گوارش