به گزارش «سرویس دامپزشکی» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ چالش‌هایی که جامعه دامپزشکی با آن مواجه می‌شود، ممکن است باعث بروز فرصت‌های جدید در این حرفه شود.
مسئله “دوره طلایی دامپزشکی” قبلاً مطرح شده است.
در سال 2001، مدیر اجرایی انجمن حیوانات بیمارستانی آمریکا (AAHA Association: American Animal) (دکتر جان آلبرز) باور داشت که حرفه دامپزشکی در حال ورود به دوره طلایی خود می‌باشد. دکتر آلبرز در سخنرانی خود در نشست انجمن بیمارستان حیوانات آمریکا در سال 2001 بیان داشت که دامپزشکان از طریق تنظیم هزینه‌های پایین بدترین دشمنان خود هستند. دکتر دنیس مک کورنین در مقاله‌ای طولانی در آوریل 2010 نوشت که ما قبلاً وارد دوره طلایی دامپزشکی شده‌ایم. او موارد متعددی مثل نسبت بدهی‌های دانشجویی به حقوق آنها، تاثیر کارهای شرکتی بر کار شخصی و پیدا کردن راهی برای رسیدن به سبکی متعادل از زندگی را بررسی نموده است. مضمون کلی صحبت‌های او غلبه بر تمام این چالش‌ها از طریق افزایش کارایی و بهبود کیفیت خدمات بود.
دانشکده دامپزشکی کورنل نیز شرح مختصری از چهار عنصر تاریخی دامپزشکی را گرد‌آوری کرده است. در بعضی موارد هر کدام از آن اعصار توانایی رقابت برای عنوان "دوره طلایی" را دارند.
این نگاهی اجمالی به منظور "آوردن تاریخ به زندگی" است، چراکه توجه و درک گذشته ابرازی ارزشمند برای کمک به تصویر کردن آینده است.
دکتر جان آلبرز
یقیناً، چالش‌ها در حرفه دامپزشکی وجود دارند
این روزها صحبت پیرامون جایگاه دامپزشکی بسیار است. مطالعه اخبار به راحتی می‌تواند شک درباره آینده دامپزشکی بویژه برای دانش آموختگان جدید با بدهی‌های بالای شغلی ایجاد کند.
همچنین مراجعات، درمانگاهی به دامپزشکان همراه با دید عمومی نسبت به حرفه رو به کاهش است. گرچه اخبار منفی است اما این نظرات به همراه واقعیات تلخ ما را در مقابل دو چالش بزرگ که باید بر آنها غلبه کنیم قرار می‌دهد. ما نیز مانند نگاه به وضعیت دو هفته آینده یک سگ خانگی که با زخمی بزرگ و وخیم در صورت و گردنش به یکباره مراجعه می‌کند، نیازمند عملی کردن تصوراتمان هستیم تا این وضعیت مشوش، چگونگی اصلاح و ترمیم آن را ارزیابی نماییم.
در ظاهر با مطالعه مقالات و درس‌ها ممکن است به این نتیجه برسیم که: دوره طلایی دامپزشکی آمده و تمام هم شده است. در گزارش نشنال آکادمیک پرس نقش اساسی دانشکده‌ها و دانشگاه‌هایی که باید در بهبود آینده حرفه دامپزشکی کار کنند، روشن شده است. نکته قابل توجه آن است که افزایش ورودی دانشجویان باعث فشار روی دانشکده‌ها برای نگهداشت وسایل، متخصص و سایر پرسنل حمایتی شده است.
نگاه به گذشته دامپزشکی، از کجا آمده‌ایم
در طول سال‌های دهه 70 میلادی برپا کردن یک شغل خیلی آسان بود، به محض گرفتن مدرک DVM کمی شجاعت برای راه افتادن کافی بود، فهرست مقررات واقعاً کم بود، بنابراین با کار خوب و آزاد، بر درمان حیوانات تمرکز می‌شد. وام‌های تحصیلی با شرایط خوب در دسترس بودند، و این نقطه قوتی برای پرداخت بدهی‌ها بود. دامپزشکان از جایگاه مثبت و قابل تحسینی که در اذهان عمومی داشتند، لذت می‌بردند. تقاضا برای دامپزشکان بسیار بیشتر از عرضه بود. آن زمان هیچ اینترنتی نبود تا مخزن اطلاعات دامپزشکی باشد یا هیچ کاری شرکتی‌ای یا دکتر گوگل برای رقابت با دامپزشکان نبود. کاملاً طبیعی بود که دامپزشکی به عنوان متخصص شناخته شود. خیلی از بیماری‌ها به شکل آبرومندانه به درمان دارویی جواب می‌دادند. با مشتری با احترام رفتار می‌شد و وسایل تشخیصی به روز نگه داشته می‌شدند.
آیا آن زمان "دوره طلایی" دامپزشکی بود؟ شاید نه.
احتمالاً بزرگترین تغییر، رشد پیوند انسان و حیوان است. شناخت بیشتر ارزش حیوانات در نیک‌بختی انسانها هنوز در حال توسعه است. برای مثال، در طول چند دهه گذشته جایگاه سگ‌سانان از حیاط خانه به اتاق خواب آمده است. چه کسی در روی زمین نقشی حساس‌تر از نقش دامپزشکان در ایجاد روابط ایفا می‌کند؟
مقاله‌ای که دربالا به آن اشاره شده است، گزارشی از انجمن دامپزشکی آمریکا (2015) بوده که جایزه بوستاد، را دریافت کرده است. او اجرای کلیدی برای موفقیت آینده دامپزشکی را اینگونه بیان کرد:
ما به رابطه بین انسان و حیوان از همان لنزی نگاه می‌کنیم که به رابطه خودمان و حیوانات خانگی‌مان می‌نگریم اما در حقیقت این رابطه بسیار فراتر است، پیوند پیچیده بین انسان و حیوان اساس مهم دامپزشکی است. ما نه تنها افتخار کمک به حیوانات را داریم بلکه می‌توانیم از این طریق به انسانها نیز کمک کنیم.
با بکارگیری "ابتکار سلامت"، دامپزشکان در همه زمینه‌های دارویی برای اطلاعات و مهارتشان شناخته شده هستند. ارگان‌های رسمی سلامت برای برداشت فاصله‌های بین سلامت انسان و دام به شکل روز افزونی به حرفه دامپزشکی توجه می‌کنند.
شما می‌توانید با جستجو در پایگاه avma.org مطالب بیشتری ببینید که به شما امکان دسترسی به طیف وسیعی از اطلاعات از طریق لینک‌های مرتبط متعدد می‌دهد.
شغل خوب و زندگی خوش
شواهد حاکی از آنست که دامپزشکان امروزه برای گذران زندگی بهتر بدنبال تنظیم اولویت‌های خود هستند. برای بعضی هنوز زندگی بمعنای بیش از 70 ساعت کار در هفته است. اما عده‌ای دیگر ارزش بودن با خانواده و دوستان و تفریح بیرون از فضای کار را دریافته‌اند. چهار مورد از بالاترین پشیمانی‌های دامپزشکان در بررسی اخیر آورده شده‌اند که موارد خانوادگی نیز مشمول آنهاست. 4 پشیمانی از بین 10 پشیمانی که دامپزشکان با آن روبرو هستند در زیر فهرست شده است.
1-ای کاش وقت بیشتری برای خودم و خانواده‌ام داشتم.
2-شغل اشتباهی انتخاب کردم. ساعت کار بسیار دشوار بوده و با سه فرزند، در دسترس بودن برای کار عملی نیست.
3-ای کاش فرزندان بیشتری داشتم یا زودتر بچه‌دار می‌شدم.
4-من درباره زندگی زناشویی‌ام پشیمانم، بایستی زودتر ازدواج می‌کردم و تشکیل خانواده می‌دادم.
با بازخوانی مقالات دکتر دنیس مک کورنین و دکتر جان آلبرز درک بهتری از چگونگی همزمانی زندگی و شغل خوب می‌توانید پیدا کنید. البته، پیدا کردن تعادل و گذاشتن تمام این موارد در کنا هم چالش بزرگی است.
در سال 2015 موارد بسیاری برای رسیدن به یک زندگی متعادل پیشنهاد داده شد که در اینجا به ذکر چند مورد می‌پردازیم.
درمانگاه‌های اوژانسی برای شاغلان این حرفه این فرصت را مهیا کند که آسوده در خانه باشند و دائماً دچار استرس کارهای اوژانسی و ناگهانی نشوند.
تکنسین‌های ماهر آنجا باشند تا کارهای مهم را بخوبی انجام داده و میزان زیادی از استرس روزانه را کم کنند.
تنوع گزینه‌های پرداخت هزینه مثل بیمه سلامت حیوانات و نمایندگی‌های اعتباری ویژه بار مدیریت مشتری را از دوش دامپزشکان بردارد.
اطلاعات بالینی آماده و دسترس در لپتاپ، تبلت و گوشی‌های هوشمند وجود داشته باشند.
بیهوشی و مدیریت درد به درجه‌ای رسیده باشد تا به شکل منطقی بتوان با اعتماد بنفس و غرور ظاهر شد.
فرصت‌های شغلی غیر کارهای بالینی هم هست. همه اینها به دامپزشکان امکان می‌دهد که سهم معناداری در بهبود زندگی حیوانات و انسانها داشته باشند و به این صورت استرس کمتر و زمان بیشتری برای زندگی کردن ممکن شود.
حتی با وجود تمام سختی‌های امروزه باز هم شواهدی وجود دارد برای اینکه بگوید: هنوزه دوره طلایی دامپزشکی وجود دارد. این را به شکل یک چالش برای خود تصویر کنید، آنرا عمل ببخشید و از سفر زندگیتان لذت ببرید.
منبع: ماهنامه هدهد ـ تهیه و تنظیم: فاطمه علیزاده