به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ تریکودینا دارای چرخه زندگی ساده‌ای است. این به معنی است که تریکودینا دارای یک میزبان واحد هست و نوع تولیدمثلش نیز تناوب نسل یا تولیدمثل توده‌ای نیست. تولیدمثل در تریکودینا به شکل غیرجنسی و با تقسیم دوتایی انجام می‌شود. سلول‌های تازه ساخته شده اندامک‌های مورد نیاز خود و ردیف‌های مژک‌ها و زواید‌هایشان را می‌سازند و بالغ می‌شوند. تریکودینا‌ها به طور معمول روی پوست - آبشش‌ها و باله‌های ماهی‌ها یافت می‌شوند. البته برخی از گونه‌ها نیز دستگاه ادراری تناسلی را درگیر می‌کنند. برخی از بی‌مهرگان مثل حلزونیان و صدف‌ها نیز می‌توانند میزبانی برای تریکودینا باشند.
انتقال تریکودینا‌ها از یک میزبان به میزبان دیگر نیز با تماس فیزیکی مستقیم بین جاندار آلوده و جاندار سالم اتفاق می‌افتد. همچنین خود تریکودینا هم بعضی مواقع می‌توانند فعالانه شنا کرده و میزبان خود را تغییر دهند. سطح پشتی تریکودینا‌ها (سطح مقابل سطح دهانی) سطحی که وقتی تریکودینا شنا می‌کند روبه جلو قرار می‌گیرد. وقتی تریکودینا روی یک سطح حرکت می‌کند نیز این سطح سلولی به سمت ماده زمینه‌ای است.
تاکسونومی تریکودینا
یک گروه پارافیلتیک عضو الیگوهیمنوسفر‌ها (olygohymenosphorea) می‌باشد. تریکودینا یک آغازی متحرک است. در سرده تریکودینا‌ها بیش از 150 گونه مختلف جای می‌گیرد.
مورفولوژی Trichodina
اغلب به شکل دیسک مانند یا کروی دیده می‌شوند. سیتوزوم (دهان سلولی) به سمت دورتر از میزبان قرار می‌گیرد. این سطح از سلول تریکودینا سطح دهانی نامیده می‌شود. سطح دیگر تریکودینا محکم به میزبان متصل می‌شود. یک ردیف مژک مارپیچی وجود دارد که به سیتوزوم یا همان دهان سلولی منتهی می‌شود و در لبه‌ی نیم دایره نیز ردیف‌هایی از مژک‌ها وجود دارند. این مژک‌های حاشیه‌ای مسئول حرکت تریکودینا و همچنین ایجاد نیروی مکش برای اتصال به سطح هستند.
در گروه تاکسونومیک تریکودینا‌ها شکل و آرایش مژک‌ها و اسکلت سلولی یکی از موارد گروه‌بندی به شمار می‌رود. این الگو‌ها اغلب با میکروسکوپ‌ها و تحت رنگ‌آمیزی اختصاصی نقره نیترات انجام می‌شود. این نوع رنگ‌آمیزی باعث سیاه دیده شدن سیتوپلاسم شده ولی زوائد اسکلت سلولی سفید رنگ باقی می‌مانند.
بیماری‌زایی انگل تریکودینا
بیشتر تریکودینا‌ها هم‌سفره هستند به این معنی که وجود آن‌ها بر روی بدن ماهی آسیبی به ماهی وارد نمی‌کند و آن‌ها فقط از ماهی به عنوان یک سطح اتصال استفاده می‌کنند و غذایشان از باکتری‌ها تامین می‌شود. ولی برخی از گونه‌ها می‌توانند باعث ایجاد بیماری‌هایی شود. بیشتر ترکودینا‌های بیماری‌زا سلول‌هایی هستند که در مناطق فاقد باکتری بدن مثل بخش‌های داخلی بدن از جمله دستگاه ادراری تناسلی زندگی می‌کنند و ممکن است سبب پریدن ماهی به خارج از آب و یا موجب ترشح موکوس از پوست و آبشش شود.
نویسنده: آرش خسروی کوهی