به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ به نقل از تابناک باتو؛ انسان‌ها تشنه می‌شوند و آب می‌نوشند. حیواناتی که در خشکی زندگی می‌کنند هم برای ادامه حیات به آب نیاز دارند؛ اما درباره ماهی‌ها چطور؟ آیا آنها هم احساس تشنگی می‌کنند؟!
وقتی درباره تشنگی حیوانات آبزی صحبت می‌کنیم، موضوع با آنچه به طور متعارف درباره تشنگی می‌دانیم فرق می‌کند. ماهی‌های آب شور و آب شیرین هر یک به نوعی نیاز خود به آب را تأمین می‌کنند و این موضوع با توجه به کالبد و بافت آنها متفاوت است. یک بخش از فیزیولوژی ماهی‌ها ـ که به آن فرآیند اسمزی «process of osmosis» گفته می‌شود ـ باعث تفاوت زیستی بین ماهی‌های آب شور و شیرین است. تنظیم اسمزی و دفع چگونگی تنظیم جریان آب در سراسر بدن ماهی است که شامل آبشش، بافت‌های بدن و عملکرد کلیه‌هاست.
ماهی آب شیرین
مقدار غلظت نمک در بافت بدن یک ماهی آب شیرین، بیشتر از میزان نمک آبی است که در آن زندگی می‌کند و در نتیجه آب دائم به بدن ماهی آب شیرین از طریق پوست و آبشش‌های آن جریان می‌یابد و ماهی نیازی به نوشیدن آب اضافه ندارد. ماهی‌های آب شیرین برای حفظ تعادل آب و نمک در بدن خود به طور فعال آب نمی‌نوشند و برای جلوگیری از انباشته شدن آب اضافی در بدن، ادرار زیادی هم تولید می‌کنند.
ماهی آب شور
میزان نمک در بافت‌های بدن ماهی آب شور کمتر از آبی است که در آن زندگی می‌کند و آب شورتر دریاها و اقیانوس‌های سیری‌ناپذیر، به طور دائمی آب را از بافت‌های بدن ماهی جذب می‌کند؛ به همین دلیل ماهی‌های آب شور، بیشتر در معرض کمبود آب قرار می‌گیرند. آنها آب شور را از طریق پوست و آبشش وارد بدن می‌کنند و مقدار ادرار تولیدی آنها هم کم است.
با اینکه ماهی‌های آب شور به طور فعال آب می‌نوشند، احساس تشنگی نمی‌کنند. بر خلاف پستانداران خشکی که در صورت نرسیدن آب احساس تشنگی غیرقابل وصفی به آنها دست می‌دهد، ماهی‌ها به دلیل ماهیت زندگی در آب تشنگی را درک نمی‌کنند. ماهی‌ها تمایل شدید و نیاز مبرم به آب همانند آنچه ما درباره تشنگی در ذهنمان داریم، ندارند. از سوی دیگر تشنگی در ماهی‌ها بیش از یک واکنش غیرارادی نیست و ماهی‌ها بر خلاف انسان‌ها ضرورتاً در هنگام احساس نیاز آب نمی‌نوشند.