به گزارش «سرویس دام، طیور و آبزیان» «ماکی دام - پایگاه خبری صنعت دام، طیور و آبزیان»؛ به‌طورکلی عفونت‌های تنفسی در گوساله‌ها می‌تواند ویروسی، باکتریایی و یا میکسی از این دو باشد. یکی از موارد شایع بروز پنومونی‌های آنزوئوتیک در بین گوساله‌هاست که بواسطه برخی از عوامل ویروسی در نتیجه مدیریت ضعیف و تراکم بالا و... بروز می‌کند.
باکتری‌های خطرسازی مثل منهمیا همولایتیکا، پاستورلا مولتوسیدا و هموفیلوس سومنوس نیز از علل مهم آسیب‌های ریوی هستند و می‌توانند ضایعات غیرقابل برگشتی را در ریه ایجاد کنند. باتوجه به علل متعدد بروز پنومونی گوساله‌ها استراتژی‌های درمانی و نحوه برخورد با هر یک از موارد عفونی می‌تواند متفاوت باشد. لذا در این پست اصول اساسی در نحوه برخورد با این موارد را ارائه خواهیم دارد:
در پنومونی آنزوئوتیک گوساله‌ها و در شکل مزمن بیماری نیازی به درمان نیست اما اگر گوساله دچار سرفه‌های شدیدی می‌باشد می‌توان از برخی آنتی‌بیوتیک‌ها مثل تایلوزین و یا اکسی تتراسیکلین استفاده نمود. در صورتی‌که عفونت مایکوپلاسمایی در پنومونی آنزوئوتیک گوساله‌ها دخیل باشد استفاده از ترکیبات ماکرولیدی (تایلوزین، اریترومایسین، تیل مایکوزین، آزیترومایسین، تولتورامایسین) بواسطه تغلیظ در بافت ریه و داشتن غلظت اپتیموم در ریه از ارجحیت استفاده برخوردارند.
بیشتر بدانیم:
بیماری‌های دستگاه تنفس گوساله
بیماری‌ها و اختلالات شایع در گوساله‌ها تا سن شیرگیری
استفاده از فراورده‌های میکروبی در تغذیه گوساله‌های شیرخوار
در موارد حاد بیماری و در صورتی‌که عفونت ریوی ناشی از عفونت مانهمیا و یا پاستورلوز باشد، زمان در درمان این عفونت‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است چراکه این باکتری‌ها عوارض جبران‌ناپذیری را در بافت ریه ایجاد می‌کنند. بنابراین در موارد حاد بیماری اگر ۳۰درصد از گوساله‌های موجود در جایگاه علائم تنفسی را از خود نشان دهند احتمالا تعداد بیشتری در کمون بیماری می‌باشند. در اینگونه موارد بهتر است به دامدار توصیه شود که برای تمام گوساله‌ها آنتی‌بیوتیک درمانی را شروع کند.
از داروهای متعددی می‌توان برای درمان پنومونی گوساله‌ها بویژه در موارد حاد استفاده نمود. نکته قابل توجه این است که داروهای مورد استفاده باید طیف وسیع ضدمیکروبی داشته باشند و حدالمقدور باکتریسید باشند. بهتر است در بدو امر از آنتی‌بیوتیک‌های طولانی اثر استفاده نشود چراکه در صورت مقاومت باکتریایی در برابر آنها درمان با داروی دیگری با اشکال روبرو می‌شود. در صورت بروز تلفات، اخذ نمونه از غدد لنفاوی برونشیال و مدیاستینال جهت انجام آنتی‌بیوگرام موثر است. کشت از ترشحات بینی و یا حلق گوساله‌های زنده از ارزش چندانی برخوردار نیست. چراکه نمی‌توان مطمئن بود که باکتری جدا شده همان باکتری درگیرکننده ریه‌ها است. طول دوره درمان بسته به نوع دارو و پاسخ درمان متفاوت بوده و بین ۳ تا ۵ روز است.
منبع: dr-bagherzadeh.blogfa.com